شهرِ زنان، شهرِ امن

#خشونت_جنسى_نه_در_جنگ_بلكه_در_هر_شرايطى_جنايتى_مسلم_است
🔻گزارش‌ها و تصاویر حاکی از بی‌رحمی و حجم عظیم خشونت اعمال شده توسط نیروهای دولتی ترکیه در باکور (کردستان ترکیه) در سال گذشته است. دامنه وسیع این خشونت و وحشت به جا مانده از آن باید هشداری به سیاست‌گذاران و کنشگران باشد.
تصویر پیکربرهنه و بی‌جان یک زن و حضور مردانی مسلح ( به هردو سلاح مردانگی) بر بالینش، اگرچه کارکردی برای بازسازی مردانگی‌شان دارد ولی نمایانگر شکست غایی آنها در مواجه با مبارزه و مقاومتی است که زنان نقش پررنگی در آن دارند. معانی حک شده بر بدن زنان، هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح، پیوسته بین معانی فردی و اجتماعی درنوسانند. از یک سو، در زمان صلح بدن زن گنجینه آبروی مرد و قلمرو نمادین رقابت مردانه است. و از سوی دیگر، در تمام جنگ‌ها به ابزاری سیاسی و میدانی برای سیاست ورزی تبدیل شده است.
در جوامع مردسالار که بدن زن بخشی از هویت ملی محسوب میشود، کنترل و تجاوز به بدنِ زنِ مردِ دیگر، نوعی رقابت مردانه را به نمایش می گذارد.
گویی با ورود به بدن زن و عریان کردن آن، حتی به شکل نمادین، کل دودمان او را عریان کرده است. آنچه سربازان ترکیه را وادار به برهنه کردن یک تن بی جان میکند ارضای این حس ناسیونالیستی است که تجاور به یک زن کرد در واقع نسخه کوچک شده تهاجمی بزرگتر به قلمرو مردم کورد است.
ناسیونالیسم فاشیستی ترکیه از گرفتن تست بکارت از زنانِ زندانی کرد به برهنه کردن جنازه آنها رسیده است. اگرچه نماینده سازمان ملل معتقد است #خشونت جنسی در جنگ باید به عنوان #جنایت جنگی تلقی شود و نباید آن را تنها به عنوان یک آسیب جانبی در جنگ به حساب آوریم.
اما آنچه در این تصویر رخ داده است فراتر از یک جنایت جنگی است.
تلاشی سیستماتیک است برای تبدیل میل و سرخوردگی جنسی مردان به قسمتی از یک ایدئولوژی سیاسی و ساخت یک ناسونالیزم فاشیستی کشنده و منزجر که در آن برای همه کسانی که در معرض استیضاح آن هستند، در صورت هر گونه انحراف از نقش های تجویز شده، برخوردی با بالاترین درجه از تعصب در نظر گرفته می شود.
https://t.center/Shahr_Zanan
هدف قرار دادن بدنِ زنان در زمان جنگ یک استراتژی سیستماتیک است که در دوره‌های مختلف و در میدان‌های مختلف جنگی تجربه شده است.
این فرم خاص از خشونت به واسطۀ اینکه مبتنی بر جنسیت است، #خشونت #جنسیت‌محور نام گرفته است.
هرچند روشن است که در زمان جنگ مردان نیز هدف و قربانی خشونت هستند اما این ماهیت جنسیتی شده است که تجربه زنان از خشونت را متمایز می‌کند.
خشونت جنسی علیه زنان در زمان جنگ اغلب بصورت پیامد و عواقب طبیعی جنگ و درگیری در نظر گرفته می شود که غیرقابل اجتناب است. تا جائیکه نه تنها متجاوزین به زنان مصون از هرگونه مجازاتی هستند بلکه با نادیده گرفتن چنین خشونتی با آنها همدلی می‌شود.
اگرچه خشونت جنسی به هیچ وجه محدود به زمان جنگ نیست و عاملان آن نیز محدود به سربازان دشمن نیستند، اما موضوع خشونت جنسی علیه زنان در زمان جنگ موضوعی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد.
منبع: فيس‌بوك فرزانه جلالي
https://t.center/Shahr_Zanan

گزارش «ناامنی در شهر» اولین گزارش از سری جدید گزارش‌ها درباره دختران در جهان برای موسسه « Plan International »

✍️ترجمه: زهره رجبی

🔻این گزارش به دنبال تاباندن نوری بر تحقیقات در زمینه آزار و اذیت جنسی و توهین‌هایی است که دختران در سراسر جهان هر روز با آن مواجه هستند؛ در این گزارش تأکید شده که افزایش نگران‌کننده ارعاب و ناامنی در فضاهای شهری مانع از تحقق پتانسیل واقعی دختران در فضاهای شهری می‌شود.

🔻این تحقیق در ۵ شهر بزرگ و پایتخت صورت گرفته: مادرید، لیما،کامپالا، سیدنی و دهلی


🔻 در هر 5 شهر مورد نظر، داستان مشابه‌ای توسط دختران تجربه شده است: زنان جوان بخاطر امنیت جسمی خود وحشت دارند و عصبانی می‌شوند که این آزار و اذیت و زورگویی جدی گرفته نمی‌شو‌د. آزار و اذیت نباید به عنوان بخشی از یک زندگی «عادی» برای دختران و زنان جوان تلقی شود. این موضوعی سرگرم‌کننده و بی‌ضرر نیست بلکه ترسناک ، ناتوان‌کننده و کاملاً غیرقابل قبول است.

🔻این گزارش تأکید می‌کند: همه دختران حق دارند در شهر خود احساس امنیت کنند. چگونه می‌توانیم زندگی روزمره دختران و زنان را دگرگون کنیم؟ همه ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم تا شهرهایی که در آن زندگی می‌کنیم را دوستانه یا friendly، ایمن و برابر کنیم؟

🔻به جای سرزنش کردن نور خیابان‌ها، یا خود دختران با پرسیدن سؤالاتی از جمله ، «چرا او تنها در تاریکی بود؟» و نه ، «چرا او(منظور مردان هستند) ؟» ، بیایید با مقابله با هنجارها ، نگرش‌ها، عقاید، سیستم‌ها و ساختارهایی که مانع دستیابی به برابری برای دختران می‌شود، شروع کنیم.

🔻زمان آن است که رفتارهای «سکسیستی مردان» را هدف قرار دهیم. زمان به چالش کشیدن تیکه‌ها و متلک‌هاست که آنها را عادی یا یک مساله پیش پا افتاده ندانیم.

🔻اگر واقعاً بخواهیم به #برابری_جنسیتی در محیط‌های شهری خود دست یابیم می توانیم‌ با تغییر فرهنگ صنعت طراحی و برنامه‌ریزی شهری، با اطمینان از اینکه در طراحی خدمات حمل و نقل عمومی، رویکردهای حساس به جنسیت در نظر گرفته شوند، تا منعکس‌کننده نیازهای زنان جوانی باشند که از آنها استفاده می‌کنند.

🔻با افزایش رویکردهای #جنسیت‌محور در نهادهای تصمیم‌گیری و ارائه آموزش‌های حساس به جنسیت به پرسنل کلیدی، می‌توان به گونه‌ای نگرانی‌های دختران را در نظر گرفت و سعی در برطرف کردن آنها داشت.


@Shahr_Zanan

https://t.me/Zananmedia/105

منبع:
https://plansverige.org/wp-content/uploads/2018/10/unsafeinthecity-en.pdf

گزارش «ناامنی در شهر» اولین گزارش از سری جدید گزارش‌ها درباره دختران در جهان برای موسسه « Plan International »

✍️ترجمه: زهره رجبی

🔻این گزارش به دنبال تاباندن نوری بر تحقیقات در زمینه آزار و اذیت جنسی و توهین‌هایی است که دختران در سراسر جهان هر روز با آن مواجه هستند؛ در این گزارش تأکید شده که افزایش نگران‌کننده ارعاب و ناامنی در فضاهای شهری مانع از تحقق پتانسیل واقعی دختران در فضاهای شهری می‌شود.

🔻این تحقیق در ۵ شهر بزرگ و پایتخت صورت گرفته: مادرید، لیما،کامپالا، سیدنی و دهلی


🔻 در هر 5 شهر مورد نظر، داستان مشابه‌ای توسط دختران تجربه شده است: زنان جوان بخاطر امنیت جسمی خود وحشت دارند و عصبانی می‌شوند که این آزار و اذیت و زورگویی جدی گرفته نمی‌شو‌د. آزار و اذیت نباید به عنوان بخشی از یک زندگی «عادی» برای دختران و زنان جوان تلقی شود. این موضوعی سرگرم‌کننده و بی‌ضرر نیست بلکه ترسناک ، ناتوان‌کننده و کاملاً غیرقابل قبول است.

🔻این گزارش تأکید می‌کند: همه دختران حق دارند در شهر خود احساس امنیت کنند. چگونه می‌توانیم زندگی روزمره دختران و زنان را دگرگون کنیم؟ همه ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم تا شهرهایی که در آن زندگی می‌کنیم را دوستانه یا friendly، ایمن و برابر کنیم؟

🔻به جای سرزنش کردن نور خیابان‌ها، یا خود دختران با پرسیدن سؤالاتی از جمله ، «چرا او تنها در تاریکی بود؟» و نه ، «چرا او(منظور مردان هستند) ؟» ، بیایید با مقابله با هنجارها ، نگرش‌ها، عقاید، سیستم‌ها و ساختارهایی که مانع دستیابی به برابری برای دختران می‌شود، شروع کنیم.

🔻زمان آن است که رفتارهای «سکسیستی مردان» را هدف قرار دهیم. زمان به چالش کشیدن تیکه‌ها و متلک‌هاست که آنها را عادی یا یک مساله پیش پا افتاده ندانیم.

🔻اگر واقعاً بخواهیم به #برابری_جنسیتی در محیط‌های شهری خود دست یابیم می توانیم‌ با تغییر فرهنگ صنعت طراحی و برنامه‌ریزی شهری، با اطمینان از اینکه در طراحی خدمات حمل و نقل عمومی، رویکردهای حساس به جنسیت در نظر گرفته شوند، تا منعکس‌کننده نیازهای زنان جوانی باشند که از آنها استفاده می‌کنند.

🔻با افزایش رویکردهای #جنسیت‌محور در نهادهای تصمیم‌گیری و ارائه آموزش‌های حساس به جنسیت به پرسنل کلیدی، می‌توان به گونه‌ای نگرانی‌های دختران را در نظر گرفت و سعی در برطرف کردن آنها داشت.


@Shahr_Zanan

https://t.me/Zananmedia/105

منبع:
https://plansverige.org/wp-content/uploads/2018/10/unsafeinthecity-en.pdf

گزارش «ناامنی در شهر» اولین گزارش از سری جدید گزارش‌ها درباره دختران در جهان برای موسسه « Plan International »

✍️ترجمه: زهره رجبی

🔻این گزارش به دنبال تاباندن نوری بر تحقیقات در زمینه آزار و اذیت جنسی و توهین‌هایی است که دختران در سراسر جهان هر روز با آن مواجه هستند؛ در این گزارش تأکید شده که افزایش نگران‌کننده ارعاب و ناامنی در فضاهای شهری مانع از تحقق پتانسیل واقعی دختران در فضاهای شهری می‌شود.

🔻این تحقیق در ۵ شهر بزرگ و پایتخت صورت گرفته: مادرید، لیما،کامپالا، سیدنی و دهلی


🔻 در هر 5 شهر مورد نظر، داستان مشابه‌ای توسط دختران تجربه شده است: زنان جوان بخاطر امنیت جسمی خود وحشت دارند و عصبانی می‌شوند که این آزار و اذیت و زورگویی جدی گرفته نمی‌شو‌د. آزار و اذیت نباید به عنوان بخشی از یک زندگی «عادی» برای دختران و زنان جوان تلقی شود. این موضوعی سرگرم‌کننده و بی‌ضرر نیست بلکه ترسناک ، ناتوان‌کننده و کاملاً غیرقابل قبول است.

🔻این گزارش تأکید می‌کند: همه دختران حق دارند در شهر خود احساس امنیت کنند. چگونه می‌توانیم زندگی روزمره دختران و زنان را دگرگون کنیم؟ همه ما چه کاری می‌توانیم انجام دهیم تا شهرهایی که در آن زندگی می‌کنیم را دوستانه یا friendly، ایمن و برابر کنیم؟

🔻به جای سرزنش کردن نور خیابان‌ها، یا خود دختران با پرسیدن سؤالاتی از جمله ، «چرا او تنها در تاریکی بود؟» و نه ، «چرا او(منظور مردان هستند) ؟» ، بیایید با مقابله با هنجارها ، نگرش‌ها، عقاید، سیستم‌ها و ساختارهایی که مانع دستیابی به برابری برای دختران می‌شود، شروع کنیم.

🔻زمان آن است که رفتارهای «سکسیستی مردان» را هدف قرار دهیم. زمان به چالش کشیدن تیکه‌ها و متلک‌هاست که آنها را عادی یا یک مساله پیش پا افتاده ندانیم.

🔻اگر واقعاً بخواهیم به #برابری_جنسیتی در محیط‌های شهری خود دست یابیم می توانیم‌ با تغییر فرهنگ صنعت طراحی و برنامه‌ریزی شهری، با اطمینان از اینکه در طراحی خدمات حمل و نقل عمومی، رویکردهای حساس به جنسیت در نظر گرفته شوند، تا منعکس‌کننده نیازهای زنان جوانی باشند که از آنها استفاده می‌کنند.

🔻با افزایش رویکردهای #جنسیت‌محور در نهادهای تصمیم‌گیری و ارائه آموزش‌های حساس به جنسیت به پرسنل کلیدی، می‌توان به گونه‌ای نگرانی‌های دختران را در نظر گرفت و سعی در برطرف کردن آنها داشت.


@Shahr_Zanan

https://t.me/Zananmedia/105

منبع:
https://plansverige.org/wp-content/uploads/2018/10/unsafeinthecity-en.pdf

#خشونت_جنسى_نه_در_جنگ_بلكه_در_هر_شرايطى_جنايتى_مسلم_است
🔻گزارش‌ها و تصاویر حاکی از بی‌رحمی و حجم عظیم خشونت اعمال شده توسط نیروهای دولتی ترکیه در باکور (کردستان ترکیه) در سال گذشته است. دامنه وسیع این خشونت و وحشت به جا مانده از آن باید هشداری به سیاست‌گذاران و کنشگران باشد.
تصویر پیکربرهنه و بی‌جان یک زن و حضور مردانی مسلح ( به هردو سلاح مردانگی) بر بالینش، اگرچه کارکردی برای بازسازی مردانگی‌شان دارد ولی نمایانگر شکست غایی آنها در مواجه با مبارزه و مقاومتی است که زنان نقش پررنگی در آن دارند. معانی حک شده بر بدن زنان، هم در زمان جنگ و هم در زمان صلح، پیوسته بین معانی فردی و اجتماعی درنوسانند. از یک سو، در زمان صلح بدن زن گنجینه آبروی مرد و قلمرو نمادین رقابت مردانه است. و از سوی دیگر، در تمام جنگ‌ها به ابزاری سیاسی و میدانی برای سیاست ورزی تبدیل شده است.
در جوامع مردسالار که بدن زن بخشی از هویت ملی محسوب میشود، کنترل و تجاوز به بدنِ زنِ مردِ دیگر، نوعی رقابت مردانه را به نمایش می گذارد.
گویی با ورود به بدن زن و عریان کردن آن، حتی به شکل نمادین، کل دودمان او را عریان کرده است. آنچه سربازان ترکیه را وادار به برهنه کردن یک تن بی جان میکند ارضای این حس ناسیونالیستی است که تجاور به یک زن کرد در واقع نسخه کوچک شده تهاجمی بزرگتر به قلمرو مردم کورد است.
ناسیونالیسم فاشیستی ترکیه از گرفتن تست بکارت از زنانِ زندانی کرد به برهنه کردن جنازه آنها رسیده است. اگرچه نماینده سازمان ملل معتقد است #خشونت جنسی در جنگ باید به عنوان #جنایت جنگی تلقی شود و نباید آن را تنها به عنوان یک آسیب جانبی در جنگ به حساب آوریم.
اما آنچه در این تصویر رخ داده است فراتر از یک جنایت جنگی است.
تلاشی سیستماتیک است برای تبدیل میل و سرخوردگی جنسی مردان به قسمتی از یک ایدئولوژی سیاسی و ساخت یک ناسونالیزم فاشیستی کشنده و منزجر که در آن برای همه کسانی که در معرض استیضاح آن هستند، در صورت هر گونه انحراف از نقش های تجویز شده، برخوردی با بالاترین درجه از تعصب در نظر گرفته می شود.
https://t.center/Shahr_Zanan
هدف قرار دادن بدنِ زنان در زمان جنگ یک استراتژی سیستماتیک است که در دوره‌های مختلف و در میدان‌های مختلف جنگی تجربه شده است.
این فرم خاص از خشونت به واسطۀ اینکه مبتنی بر جنسیت است، #خشونت #جنسیت‌محور نام گرفته است.
هرچند روشن است که در زمان جنگ مردان نیز هدف و قربانی خشونت هستند اما این ماهیت جنسیتی شده است که تجربه زنان از خشونت را متمایز می‌کند.
خشونت جنسی علیه زنان در زمان جنگ اغلب بصورت پیامد و عواقب طبیعی جنگ و درگیری در نظر گرفته می شود که غیرقابل اجتناب است. تا جائیکه نه تنها متجاوزین به زنان مصون از هرگونه مجازاتی هستند بلکه با نادیده گرفتن چنین خشونتی با آنها همدلی می‌شود.
اگرچه خشونت جنسی به هیچ وجه محدود به زمان جنگ نیست و عاملان آن نیز محدود به سربازان دشمن نیستند، اما موضوع خشونت جنسی علیه زنان در زمان جنگ موضوعی است که نیاز به توجه و اقدام فوری دارد.
منبع: فيس‌بوك فرزانه جلالي
https://t.center/Shahr_Zanan