شهرِ زنان، شهرِ امن

آبان ۹۸؛ جنبش یا ناجنبش

✍🏽زهرا توحیدی


📍رخداد‌های آبان ماه ۱۳۹۸ و شکل‌گیری اعتراضاتی فراگیر در شهر‌های مختلف کشور چه از جهت ریشه‌ها و دلایل وقوع، چه از جهت پیامد‌هایی که می‌تواند به دنبال داشته باشد و چه خود اعتراضات به مثابه یک پدیده‌ی اجتماعی- سیاسی، نیازمند پژوهش، مطالعه و چهارچوب‌بندی نظری است.

از آن‌جا که کنش جمعی اعتراضی وجه بارز این رخداد‌ها بود، در وهله‌ی اول توجه دانشوران به نظریات جنبش‌های اجتماعی جلب می‌شود. آیا نظریاتی که در مورد جنبش‌های اجتماعی تدوین شده است، این قابلیت و ظرفیت را دارد که این اعتراضات را تحلیل و تبیین کند؟
مقاله حاضر چند ماه بعد از رخداد‌های آبان ماه ۱۳۹۸ توسط زهرا توحیدی دانش آموخته علوم سیاسی و پژوهشگر موضوع «کنش سیاسی تهی دستان شهری» در نشریه پویه ایرانی منتشر شد که به مناسبت سالگرد این رخداد‌ها بازنشر شده است.

*زهرا توحیدی در حال حاضر در بند زنان زندان اوین زندانی است...

@womenwatcher

#آبان_۹۸

#توییت_خوان

#اعتصاب_سراسری
#آبان_خونین_۱۴۰۱


«تمام ستمگران به دست خود سرنگون خواهند شد
‏همچون برف و ما ⁧ #خورشید⁩ خواهیم بود…»


Minifigure:

«به نام خدای رنگین‌کمان» ⁧ #کیان_پیرفلک⁩
‏آقا کیان، قلبم تیکه تیکه شد از شنیدن صدات….


آن:

در جغرافیایی که حتّی پروانه‌ها هم
‏از کودکان بیشتر عمر می‌کنند
‏شما بگویید
‏من چه شعری بنویسم؟
‏- احمد عارف؛ فارسیِ سیامک تقی‌زاده.
‏⁧ #کیان_پیرفلک⁩


حدادی:

قایقی خواهم ساخت،
‏خواهم انداخت به آب.
‏دور خواهم شد از این خاک غریب.
‏⁧ #کیان_پیرفلک⁩


مرتضی سرخ:

"عضو تیم رباتیک ایذه، باهوش و توانمند، این حقش نبود" خلاصه حرف‌های معلم ⁧ #کیان_پیرفلک⁩...

رضا شکراالهی:

می‌گوید به نام خدای رنگین‌کمان؛ به همین شاعرانگی. می‌خواست مخترع شود؛ به همین دل‌انگیزی. او را هم کشتند، با تیر جنگی، در «روز جهانی مدارا»؛ به همین سادگی. ⁧ #کیان_پیرفلک⁩
‏⁧ #مهسا_امینی


⁩آ.میم:

کیان سوم دبستان بود، با اون صدای نرم و چشم‌های قشنگش.
‏من سال‌ها «خانم فارسی» بچه‌ها بودم.
‏آدم از ساحت کلمات خجالت می‌کشه دیگه.

‏خدایا به ما مهربانی بده.

‏⁧ #کیان_پیرفلک⁩

@Shahr_Zanan

بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران به مناسبت سالگرد #اعتراضات مردمی #آبان_۹۸

🔻پایمال کردن حق آزادی بیان و سرکوب اعتراض‌های مردم در کشور ما پدیده‌ای نوظهور نیست. جمهوری اسلامی بیش از چهل سال به جای به رسمیت شناختن حق آزادی اندیشه و بیان، حق تأسیس تشکل‌های صنفی مستقل و حق برگزاری تجمع‌های اعتراضی مسالمت‌آمیز، همواره شیوه‌ی اعمال فشار، بگیر و ببند و سرکوب را در پیش گرفته است.

🔻سرکوب خشونت‌بار اعتراضات گسترده‌ی مردم در آبان ماه سال گذشته و کشته و مجروح شدن صدها نفر و بازداشت هزاران نفر، که تنی چند از آنان به چوبه‌ی دار سپرده شدند، تعدادی از آن‌ها هنوز در زندان‌اند و برای تعدادی دیگر حکم اعدام صادر شده است، نشانه‌ی آشکار نقض بدیهی‌ترین حقوق انسانی، یعنی حق آزادی بیان است.

🔻حکومت نه تنها حق آزادی بیان مردم را به شکلی فجیع سرکوب کرده بلکه همچون موارد مشابه، راه دادخواهی را بر بازداشت‌شدگان و خانواده‌های قربانیان بسته و حتی حق سوگواری آنان را نیز به شیوه‌های مختلف سلب کرده است.
🔻آنان که در آبان خونین ۹۸ به خیابان‌ها آمدند آیا جز این بود که می‌خواستند رنج‌ها و خواسته‌های خود را بیان کنند؟

🔻از آبان ِ گذشته تا به امروز نه تنها بهبودی در شرایط زندگی و معیشت مردم ایجاد نشده، بلکه وضع به مراتب بدتر و غیرقابل تحمل‌تر شده است. شانه‌های مردم زیر فشار جانفرسای گرانی خرد شده و سقوط سرسام‌آور ارزش پول ملی در یک سال گذشته مردم فقیر را فقیرتر کرده و بسیاری دیگر را به زیر خط فقر رانده است. در چنین شرایطی بدیهی است که خواسته‌های مردم در آبان گذشته همچنان به قوت خود باقی باشد و مردمی که جانشان به لب رسیده و هیچ چشم‌انداز روشنی پیش روی خود نمی‌بینند، زبان به اعتراض بگشایند و مطالبات‌شان را بیان و حتی فریاد کنند. اما آنچه در ماه‌های اخیر شاهد آن بودیم حکایت از آن دارد که حاکمیت به جای تسلیم شدن در برابر خواست مردم، بر آن است که با اعمال خفقان عمومی و سانسور رسانه‌ها و صداهای مستقل بر واقعیت موجود سرپوش بگذارد.

🔻مواردی چون افزایش فشار بر تشکل‌های مستقل دانشجویی و فعالین صنفی و سندیکایی و مدنی، ایجاد محدودیت‌های بیشتر برای رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، بازداشت‌های گسترده‌ی روزنامه‌نگاران و نویسندگان، از جمله سه عضو کانون نویسندگان ایران (رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین و کیوان باژن)، صدور حکم‌های سنگین برای بازداشت‌شدگان اعتراضات دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸، بازداشت معترضان به ساقط کردن هواپیمای مسافربری و تهدید تعدادی از آنان که دست از دادخواهی برنداشته‌اند، تشکیل گشت به اصطلاح امنیتی محله‌ها، افزایش فشار امنیتی بر خانواده‌های معترضان و قربانیان در آستانه‌ی سالگرد آبان ۹۸ و... همگی نشان از آن دارد که سیاست‌گذاران کشور کماکان راهِ بستن دهان منتقدان و سرکوب مردم معترض را در پیش گرفته‌اند.

🔻کانون نویسندگان ایران در سالگرد آبان ۹۸ بار دیگر حمایت خود را از حق اعتراض مردم و حق دادخواهی خانواده‌های قربانیان و زندانیان آبان ۹۸ و دی ۹۶ اعلام می‌کند و به حکومت هشدار می‌دهد که به سیاست ارعاب و سرکوب معترضان و آزادی‌خواهان پایان دهد و همه‌ی زندانیان عقیدتی و سیاسی را بی‌قید و شرط آزاد کند./به نقل از کانال دیگری

کانون نویسندگان ایران
۲۴ آبان ۱۳۹۹

@Shahr_Zanan

#اعتراضات_آبان۹٨

https://www.instagram.com/p/CHk9ViXpAhT/?igshid=1qldz8s1hk9q8

«روزهای نارنجی» عنوان فیلمی به کارگردانی آرش لاهوتی است. فیلم‌نامه نوشته‌ی لاهوتی و جمیله دارالشفایی است.

🔻داستان این فیلم درباره‌ی #زنی به نام #آبان است که پیمانکاری برداشت محصول یک باغ بزرگ پرتقال را بر عهده می‌گیرد. آبان رقیب سرسختی به نام کاظم و کارفرمایی به نام یعقوب دارد. کاظم در پی کارشکنی و اثبات ناکارآمدی آبان است و یعقوب به دنبال سوء استفاده از جایگاهش برای سود بیشتر‌. در این میان آبان با همسرش مجید نیز زندگی سرد و بی‌روحی را سپری می‌کند.

🔻در «روزهای نارنجی» شاهد گفتار و رفتارهای #جنسیتی و تحقیرآمیز علیه #زنان هستیم. مثلا در #همان دقایق ابتدایی فیلم، کاظم به آبان می‌گوید: «اگر مردی بگو…». هرچند زنان در چند دهه‌‌ی اخیر، در اجتماع و مشاغل مختلف، موفقیت‌های درخشانی داشته‌اند اما هم‌چنان جامعه‌ و حکومت زن‌ستیز، جایگاه واقعی ایشان را نپذیرفته‌اند. هنوز  از نظر افرادی مانند کاظم، زن‌بودن نوعی نقص و ایراد محسوب می‌شود./رادیو زمانه

@Shahr_Zanan