اصلا شعر به چه دردی میخورد؟
#احمدرضا_احمدی: شعر در کوچههای بنبست مانده است، بیتوته کرده است. نشانی خوشبختی را با سخاوت به عابرانی که راه گم کردهاند میدهد. توقع سپاس هم ندارد. وزن و قافیه و دیگر ابزار ادبی در انتهای این کوچه بن بست و در کنار سایه درختان این کوچه، به فراموشی روز و شب رفتهاند. کسی از آنها سراغ نمیگیرد. پس وزن و قافیه به سوی اوراق کهنه و رنگ باخته تاریخ رهسپار میشوند. شاعران میخواهند خوابهای کشدار آدمی را که میوهای از نور و چالاکی ندارد آشفته کنند. آدمیان که میل به رخوت و خواب آلودگی دارند شاعر به گیسوان و چهرههای آنان، قطرات آب میپاشد. شاعر بیدار میکند. دیگر فرصتی نیست باید بگوییم شاعران واقعی و اصیل، الگو نمیپذیرند بلکه الگو میسازند. شعر به درد اصابت نمیکند، درد را التیام میبخشد.
@sazochakameoketab 🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂🌿🍂#مجله_گوهران ویژهنامه
#احمدرضا_احمدی ۱۳۸۶