برای همه ما در طول زندگی لحظاتی پیش میآید که احساس میکنیم،کاش کار دیگری میکردیم، جای دیگری میبودیم، یا بیشتر تلاش میکردیم.
اما من فکر میکنم در آن لحظات ما فراموش میکنیم که اینهمه سال زندگی کردیم و چه چیزی از زندگی سختتر.
همه این سالها برای آنچه که حالا هستیم جنگیدیم،
یک تنه و تنها،روزهایی بوده که توان بلند شدن از روی تخت را نداشتیم
اما تمام ظرفیت باقی مانده از جسم و روح و روانمان در آن لحظه را جمع کردیم، بلند شدیم و ادامه دادیم.
ادامه دادن کار زندههاست……،
شجاعت و صبوری و گذشت میخواهد و چه چیزی از ادامه دادن باشکوهتر…🩵💙 و من فکر میکنم تو تا اینجای کار به تمامی زندگی کردی،بسیار بیشتر از آنچه تصور کنی اثرگذار بودی.
و مهمتر از همه این که از مهربانی کردن، ناامید نشدی و مهربان ماندی.و چه چیزی از مهربانی قشنگتر...