✅برای یکی از اساتید برجسته و فرهیختهامکسانی هستند که گاه و بیگاه با آنها دیالوگ میکنی، نه با تماس و تلفن و... بلکه با مرور خاطرات و اندیشههایشان
✍ #سیروان_محمودی با مشاهده و مطالعه یادداشت جناب دکتر
نعمت
الله فاضلی درباره جناب دکتر سید
#بیوک_محمدی، خیلی خوشحال شدم. این روزها که جامعهشناسی و دانشآموختگانش تبدیل به دُکان، دکه و دکاندار شدهاند، یاد اساتید و بزرگوارانی که در فضای مجازی و واقعی دکه و دکان باز نکردهاند و بدون ادعا همچنان به زندگی با ارزششان ادامه میدهند و گاه بیگاه اثری خلق میکنند، ارزشمند و لذتبخش است. در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی افتخار شاگردی جناب دکتر بیوک محمدی را داشتهام و یاد و خاطرات و آموزههایش همیشه برایم باارزش هستند. استاد راهنمای پایاننامهام بود، راستش هیچوقت با ایشان احساس استاد-شاگردی نمیکردم، با ما رفیق و دوست بود. استاد روش تحقیق کیفی (گراندد تئوری) بود. با اینکه در دوران تحصیلم حتی یک صفحه گراندد تئوری نداشتم و نخوانده بودم اما با ایشان پایاننامهام را با موضوع
الگوی اقتدار معلمان و عملکرد تحصیلی دانشآموزان با روش گراندد تئوری به سرانجام رساندم و بعدا بصورت کتاب در نشر اندیشه احسان به چاپ رساندم. همیشه خوشتیپ، سرحال و با دیسیپلین خاصی سرکلاس میآمد، افکار و اندیشههایش هم مثل ظاهرش زیبا، جوان، پرانرژی، موثر و ماندگار و به یادماندنی بودند. بما میگفت هیچوقت درگیر و محصور در ایدئولوژیها نشوید. براستی که یک جنتلمن بود و هست... از جناب دکتر
فاضلی هم که وقت کردند و به یاد دکتر بیوک محمدی افتادند، سپاسگزارم، دکتر
فاضلی هم از اساتید بزرگوارم بودند.
✅دکتر #سیدبیوک_محمدی دانشمندی گمنام✍ #نعمت_الله_فاضلی🔺یکی از ناشناخته های بزرگ ایران معاصر، دانشمندان آن است؛ به ویژه دانشمندان رشته های علوم انسانی و اجتماعی. در رشته های علوم طبیعی، علوم پایه و مهندسی کم و بیش اگر محقق و دانشمندی موفق به ایفای نقش علمی و دانشگاهی خود شود، دیر یا زود جامعه از آن آگاه می شود. اما در رشته های گوناگون علوم انسانی و اجتماعی این گونه نیست. اگرچه ما در زمینه توسعه علمی علوم انسانی و اجتماعی چندان که باید و شاید دستاوردهای درخشانی در سطح جهانی نداریم، اما در سطح ملی می توان بسیاری از محققان پرکار و خدمتگزار را دید که بی صدا و بی نام و نان سالیان متمادی زحمت کشیده و نوشته ها و خدمات ارزشمند و ماندگار انجام داده اند.
🔺یکی از این گمنامان، دکتر سید بیوک محمدی است. او در 1325 در تبریز متولد شد و در 1348 به آمریکا رفت و در آنجا لیسانس و فوق لیسانس روان شناسی و جامعه شناسی گرفت و سپس در همان با اخذ دکتری جامعه شناسی در سال 1362 به ایران بازگشت. او تمام عمر خود استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بود و در 1398 با درجه استاد تمام (پروفسوری) بازنشست شد. محمدی در عین حال در دانشگاه های تهران، علامه طباطبایی و سایر دانشگاه ها تدریس هم می کرد.
🔺درباره او و خدمات علمی و آموزشی اش بسیار بسیار سخن باید گفت. همسرم در سال های 1368 دانشجوی او بود و درس زبان انگلیسی را با او گذراند. من ابتدا از طریق همسرم با او آشنا شدم. برایم می گفت استاد زبان انگلیسی ما مردی است که انگلیسی را با لهجه آمریکایی و تسلط کامل تدریس می کند و برای دانشجویانش معلمی تمام عیار است. بعدها در سال 1373 که به دانشگاه علامه طباطبایی رفتم محمدی را هم گاه و بی گاه ملاقات می کردم. برای تدریس به دانشکده علوم اجتماعی می آمد و سری هم به من می زد. از همان موقع شوق و شور تحسین برانگیز او در زمینه دانش و معلمی را می دیدم. او در گفت و گوهایش بسیار صمیمی و مهربان و در عین حال دقیق و سخاوتمند بود. همیشه از طرح های پژوهشی اش صحبت می کرد و تعهدش به دقت و سخت کوشی و روشمندی در پژوهش.
🔺در سال 1393 وقتی قرار شد از دانشگاه علامه طباطبایی به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی بیاییم، یکی از انگیزه هایم همنشینی و مصاحبت با محمدی بود. او هم از آمدنم به پژوهشگاه صمیمانه خوشحال و حتی ذوق زده بود. این تعبیر (ذوق زده) از خود اوست. من و محمدی هم اتاقی شدیم. در یک اتاق، کنار پنجره، میزهای مان روبروی هم بود....
👥 تلگرام علوم اجتماعی، مسائلروز
👥.
👉 @SOCIAL_SCIENCE 👉🏿 @SOCIAL_SCIENCE.
🆔 Instagram:
@Social.Sciences1
📌ادامه یادداشت در لینک زیر
👇https://vrgl.ir/DYj5g