* * * Тўртта эшик берган дунё шамолга, Мангу ҳаланчак у, ҳаловат учун. Мангу сўроқлар бор, мангу саволга, Мени қаёқларга ҳайдайди бугун. Эртакчи тағин ҳам этолмади ман, Қоработир яна ўйинни бузди. Шамол бораётган йўлдай бесўзман, Қоним юрагимга нималар чизди? Гарчи танимайди қуёш ҳеч кимни, Пешонам ёрилса, кўзимда чорам. Ахир, озордаман, ая кўнглимни, Кафтларимга ботиб йиғлаган ярам. Бир четида куз бор эди баҳорнинг, Бир четида қиш бор эди саратон. Пойида турибман энг катта дорнинг – Ўзимни ўзимдан қутқар, эй Осмон! © Наргиза ОДИНАЕВА Manzilimiz: 👉@Nargiza_Odinayeva_ijodi