در روزهای گذشته اجرای احکام اعدام به شدت فزونی گرفته است. تنها در یک هفته گذشته، بیش از ۵۰ زندانی ( سیاسی و عمومی) در زندانهای سراسر ایران اعدام شدند و بی تردید علت این اعدامها بیشتر برای ایجاد رعب و وحشت در میان مردم معترض است که خواهان پایان دادن به دیکتاتوری، ظلم، استثمار، تبعیض و نابرابری هستند و قصد عقبگرد به گذشته را نیز ندارند.
حکومت به شدت ترسیده است چون روزی نیست که شاهد اعتراضهای کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، خانوادههای
دادخواه و دیگر مردم معترض نباشیم و تنها در یک ماه گذشته تعداد زیادی از کارگران شرکتهای نفت و گاز و پتروشیمی اعتصاب کرده و معلمان و بازنشستگان نیز به طور پیوسته به خیابانها آمدهاند. زنان نیز تن به حجاب اجباری تحمیلی حکومت نمیدهند و همچنان شجاعانه و غرورآفرین در مکانهای عمومی علیه ظلم و تبعیض و دیکتاتوری ایستادهاند و حکومت مجبور است هر روز برنامهای جدید برای جلوگیری از این وضعیت بیابد که با مقاومت مردم دوباره شکست میخورد. مردم مبارز و شجاع ایران سالهاست که به قدرت خود پی بردهاند و میدانند که این با هم بودنها چقدر میتواند اقتدار این حکومت ظالم و فاسد را در هم بشکند. پس از قیام «زن، زندگی، آزادی» نیز اعتماد به نفس زنان و مردان شجاع و برابریخواه بیشتر شد و هر روز شاهد خلق ایدههای جدید از همراهی و همبستگی مردم با همدیگر بوده و هستیم. شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران نیز روز سه شنبه ۱۹ اردیبهشت به یاد فرزاد کمانگر و برای تحقق مطالباتشان از جمله؛ در اعتراض به وضعیت اسفناک نظام آموزشی، سرکوب سیستماتیک دانشآموزان،معلمان و والدین و در حمایت از اعتراضات و برای آزادی معلمان و تمام زندانیان سیاسی، فراخوان تجمعی سراسری دادهاند و بسیاری از تشکلهای فرهنگیان، بازنشستگان، کارگران، دانشجویان و زنان از آنها حمایت کردهاند.
در چنین شرایطی، حکومت چونان سالهای گذشته به هر ابزاری چنگ میاندازد تا شاید بتواند مردم معترض که در برابر حکومت ایستادهاند را به خانهها بفرستد و به سکوت بکشاند. در نتیجه سیل بازداشتها، شکنجهها، احکام سنگین، احضارها و اجرای احکام اعدام فزونی میگیرد، ولی مردم مبارز و شجاع ایران، اینبار عزم خود را جزم کردهاند که به هر شکلی چه با بازداشت و احکام سنگین، چه با شکنجه و شلاق، چه با چشمان کور شده، چه با اعدام و ترور و تهدیدهای ریز و درشت این حکومت جنایتکار، به عقب بازنگردند. این مقاومتها و پایداریهای هر روزه از اهمیت بسیاری برخوردار است و بی تردید حکومت را به عقب خواهد راند و روز به روز ناتوانتر خواهد شد. در این شرایط حساس، ضرورت دارد که علیه اعدام به عنوان قتل عمد دولتی و جنایت، دست در دست همدیگر و یک صدا بپاخیزیم و اجازه ندهیم که این جنایتکاران انسانها را از حق زندگی محروم کنند.
ما
مادران پارک لاله ایران، به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، اعدام را قتل عمد حکومتی و جنایت توسط جمهوری اسلامی ایران میدانیم و این جنایتها را به شدت محکوم میکنیم و از تمام آزادیخواهان متعهد میخواهیم که برای لغو مجازات اعدام و برای نجات جان مبارزان در خیابانها و در زندانها بپاخیزند و اقدامی فوری انجام دهند. ما همراه و همگام با قیام «زن، زندگی، آزادی»، خواهان آزادی و رهایی از دیکتاتوری و رفع هر گونه تبعیض و بیعدالتی هستیم و سالهاست که مطالبات زیر را پیگیرانه فریاد میزنیم و از تمام دادخواهان میخواهیم که برای دستیابی به این مطالبات با ما همراه شوند:
۱) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۲) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایتهای صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاههایی علنی، عادلانه و مردمی (مجازاتی به جز اعدام)، ۴) برخورداری از آزادی بیان، اندیشه، قلم بدون قید و شرط، ۵) برخورداری از آزادی پوشش و حق کنترل بر بدن بدون قید و شرط، ۶) برخورداری از حق اعتراض، اعتصاب، تجمع، تشکل، سازمان و احزاب مستقل، ۷) برخورداری از برابری حقوق شهروندی و رفع هرگونه تبعیض و ۸) جدایی دین از حکومت. ما اعتقاد عمیق داریم که ساختار سراپا فاسد، تمامیتخواه و دیکتاتوری مذهبی – ارتجاعی و غیر دموکراتیک حکومت اسلامی ایران باید در هم شکسته شود و طرحی نو در اندازیم.
مادران پارک لاله ایران
۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
#مادران_پارک_لاله #مادران_دادخواه @blackfishvoice1