نان کار آزادی

🚩🚩🚩

این «عین» است که بیگانه می‌شود، نه به لحاظ آن‌که «خارجی» است بلکه به لحاظ خصوصیت اجتماعی-تاریخی کالا که به تولید‌کننده تعلق ندارد. (کارل مارکس)

در جهانی سرتاپا سرمایه‌دارانه، صحبت از روابطی خارج از چارچوب کالایی بی‌معناست. می‌توانید تصور کنید در مورد محیط‌زیست، دانشگاه،‌ خانواده و ... صحبت کنید و از روابط کالایی حاکم بر آن چیزی نگویید؟ خیر! در واقع در چنین جهانی هیچ مساله‌ای را نمی‌توانید همچون جزیره‌ای خارج از روابط سرمایه‌دارانه به درستی بررسی کنید. بنابراین جنبش‌ّهای اجتماعی که در دل چنین نظمی به وجود می‌آیند نیز خارج از این قاعده نیستند. آن‌ها هم مانند هر چیز دیگری در این جهان تبدیل به کالا شدند. کالایی که همانند کالاهای ملموس کارخانه‌ای، کارکرد مشخصی دارد، مصرف‌کننده‌ی خودش را دارد،‌ تاریخ انقضا دارد، هزینه‌ی تولید دارد و از همه جالب‌تر این‌که از اصل خودش نیز بیگانه است.
 
شاید با این مقدمه بهتر بتوان جمله‌ی مارکس را فهمید. عین، همان واقعیت موجود است، همان کالاست، همان جنبش اجتماعی است، که بیگانگی‌اش از ذهن، از تولید‌کننده و از اصل مطالبه، نه به واسطه‌ی بیرون افتادن از آن، که به سبب خصوصیت اجتماعی - تاریخی‌اش است. 

شاکله‌ی جامعه‌ی سرمایه‌داری طبقات متخاصم درون آن است، نظام تولیدی سرمایه‌داری با تمام ویژگی‌های خاص خود، جامعه را به دو طبقه‌ی عمده و کاملا متخاصم تقسیم می‌کند، طبقه کارگر و طبقه سرمایه‌دار. جامعه‌ی امروز، جامعه‌ای مبتنی بر روابط سرمایه‌دارانه است. سرمایه‌داری جامعه‌ای است که در آن کار -عاملی که از ابزار کار جدا شده است- و سرمایه -عاملی که ابزار کار را در مالکیت خود دارد- به عنوان دو نیروی اصلی در مقابل هم قرار می‌گیرند و این تقابل برسازنده‌ی تضاد اصلی و نیروی محرکه تحول اجتماعی است.

اما این تضاد فقط در ساحت اقتصادی جامعه باقی نمی‌ماند. از آن‌جایی که رابطه‌ی اقتصادی زیربنا و تعیین‌کننده‌ی سایر روابط در جامعه است، ساحت سیاسی نیز به وسیله‌ی ساختار اقتصادی موجود یا همان برآیند منافع و مبارزات طبقاتی متخاصم معنا می‌شود. در نتیجه، وضعیت اقتصادی-سیاسی موجود را تنها این واقعیت می‌تواند توضیح دهد؛ رابطه‌ی متضاد ذاتی کار و سرمایه در سرمایه‌داری.

از دل همین تضاد تعیین‌کننده است که بدیل واقعی وضعیت موجود زاده می‌شود. اگر جامعه کنونی مطابق با الگوی بورژوایی سازمان یافته‌ است، تنها بدیل ممکن برای آن را طبقه‌ی کارگر در جریان مبارزه‌اش با بورژوازی برمی‌سازد. برآمدن طبقه‌ی کارگر در مقام تنها عنصر انقلابی، محصول زاد و رشد خود سرمایه‌داری است./ منبع: اینترنت

#خسرو_غلامی


نان کار آزادی

t.center/NK_Azadi

🚩🚩🚩

🖌 « #کمون_پاریس ۱۸۷۱» - نگاهی دیگر

🔻کمون پاریس اولین تجربه‌ی تسخیر انقلابی قدرت سیاسی توسط طبقه‌ی کارگر است که از ۱۸ مارس ۱۸۷۱ تا ۲۸ مه همان سال قدرت را در شهر پاریس به دست گرفت و سرانجام در نتیجه‌ی نبردی تن به تن که با قتل‌عام کموناردها و تعداد زیادی از مردم پاریس همراه بود و از ۲۱ تا ۲۸ مه، مشهور به هفته‌ی خونین به طول انجامید، سقوط کرد.

▪️«کریستین راس» به نقل از یک شاهد عینی هفته‌ی خونین را چنین روایت می‌کند:
«کشتارها تنها در [باغ] لوکزامبورگ انجام نمی‌شد. آنها در گوشه‌ی خیابان‌ها، در دالان‌های میان خانه‌ها و در مقابل درب منازل به آدم‌ها شلیک می‌کردند، یعنی هر جا دیواری پیدا می‌شد که افراد را به سینه‌ی آن بچسبانند و تیرباران کنند. کناره‌های رود سن شاهد کشتار دهشت باری بودند. زیر پل نف، آدم‌ها را برای یک هفته‌ی متوالی تیرباران می‌کردند.

بعدازظهرها اشراف‌زاده‌ها، جنتلمن‌ها و همسران شان به دیدن کشتار و تیرباران می‌آمدند. زوج‌های شیک‌پوش چنان به تماشای تیرباران و قتل می‌نشستند که گویی نمایشی را تماشا می‌کنند.

در گوشه‌ای از کرانه‌ی کناره‌ی چپ رود سن که محله‌ی پانتئون را احاطه می‌کند، پنج شش دادگاه نظامی مشغول به کار بودند. کشتارهای فله‌ای در [باغ] لوکزامبورگ انجام می‌شد. اما آنها افراد را در مونه در ابزرواتور، در دانشکده‌ی حقوق، در اکول پلی‌تکنیک و در پانتئون نیز به قتل می‌رساندند. در کلژدوفرانس افراد در اتاقی که سمت چپ در ورودی بود محاکمه می‌شدند، حکم مرگ آنها صادر و همان‌جا اجرا می‌شد.

در بازار موبر قتل‌عام بی‌وقفه جریان داشت. شش دادگاه نظامی در یک محله یافت می‌شد، هر کدام با تعداد فزاینده‌ای حکم مرگ.

این‌گونه بود که کشته‌های لوکزامبورگ به تنهایی بالغ بر هزار نفر می‌شد. با پیشرفت این روند، ورسای قضات ارتشی سخت‌گیرتری را یکی یکی در هر میدان به کار گماشت که تنها کار آنها تدارک و سازماندهی کشتار بود. قضاوت در این میانه هیچ اهمیتی نداشت. اطراف سلاخ‌خانه‌ی بزرگ- [باغ] لوکزامبورگ، اکول میلیتر، پارک مونسو، ال رُوکت، پرلاشز، بوت شامون و جاهای دیگر، کشتارهای بیشتری در خفا و بی‌صدا، بدون هیچ نمایش فاتحانه‌ای، انجام می‌شدند.»

#خسرو_غلامی


نان کار آزادی

t.center/NK_Azadi

🚩🚩🚩

🌀 کار مزدوری #کودکان

▪️«بیش از ۱۶۸ میلیون کودک و نوجوان در سراسر جهان، به دلیل فقر و برای گذران زندگی خود و خانواده های شان، ناگزیر به کار مزدوری هستند. به استناد آمارهای یونیسف و سازمان بین المللی کار، ۱۲۰ میلیون نفر از کودکان کار کمتر از پانزده سال دارند و ۸۵ میلیون نفر از آنان در بخش‌هایی کار می‌کنند که برای وضعیت جسمی و روحی شان خطرناک محسوب می شود؛ برای نمونه در کارگاه های پارچه بافی در بنگلادش، مزارع کاکائو در ساحل عاج، معادن طلای بورکینا فاسو؛ اشتغال در کارخانه ها، معادن، بارها، یا در مراکز خوشگذرانی و فحشا و قاچاق مواد مخدر. هم‌چنین تخمین زده می‌شود که پانزده میلیون کودک و نوجوان در بخش خدمات خانگی به خدمت کاری و پادویی اشتغال دارند که بخش بزرگی از آنان دختربچه ها هستند. مشخصه های کار کودکان در بخش کار خانگی عبارت از طولانی بودن مدت کار، اعمال خشونت از سوی کارفرما، و آزار و اذیت های جنسی است.»

#خسرو_غلامی


کانال:👇👇👇

نان کار آزادی

https://t.me/joinchat/AAAAAEPkAIXUGfix82mkZA