شعر «بیرنگی»
از
#استاد_بهزاد_کرمانشاهیبرای استاد بزرگ مهدی اخوانثالث
به دلسنگی اگر کوهم بجـان سختی وگر سنگم،
شکیــبائی ندارد بیــش ازیــن با غــم دلِ تنــگم
ندارم راهـی از بیدولتـــی در بــــزم میخــواران
مــگر ز آئيـــنهٔ خاطـــر بشــوید آبِ می، زنگـــم
سُخنهــا گریــهآلــودست و دردآگیــن حکـایتها
توام خاموش میخـواهی درینمحفل مگر سنگم
نوایم جُمــله نفرین است و فـــریـادم همه نفــرت
مــزن چنگــم بهتارِ دل که سـازی ناخوشآهنگم
نمیبینـــد درو جُــــز صـورت بیــداد و رویِ غــم
به پیــش دیــده گیتــی گــر نگــــارد نقش ارژنگم
مــرا کـــز ســـاز دل جُـــز نغمــهٔ انــدوه نگشــاید
چهذوق از نالــهٔ عـــودم چـهشور از غُلغُل چنگم
مجـــالینیست
بر لبهـــای تلخــم نوشخنــدی را
که هــردم نیش دردی میزند بــر چهــــره آژنگــم
ملالتهـــا چنـــــان بردنـــد از جــــانم شکیبـــایی
کهاز بیطاقتـی با ســایهٔ خــود نیــــز در جنگــــم
حریفـی ســــادهاندیشم ولیـک ایـن نقش نوبـازان
بهجان کـــوشنـــد و نتواننــد آلـــــودن به نیــرنگم
بهرنگ خویشتن «بهزاد» مفتونم که چون «امید»
"نه از رومــم نه از زنگــم همــان بیــرنگ بیـرنگم"
خرداد ۱۳۵۰
برگرفته از کتاب
#بر_بلندای_بیستونیادنامهی
#استاد_بهزاد_کرمانشاهیبه خواستاری
ناصر گلستانفر و ابراهیم رحیمیزنگنه
چاپ اول۱۳۹۴
انتشارات معین
صفحه۶۲۷
(با سپاس بیپایان از دوست گرامیمان جناب آقای بهرامخالقی از شاگردان و ارادتمندان جاودانیاد استاد بهزاد کرمانشاهی)
t.center/Mehdi_Akhavansales