ره به مکانی دور نمی‌بردم به رغم بوته‌های شبنم‌زده نفسی ز تار صبح، بانگ نمی‌خوردم بیاشامم عطر تو را که دَبور آورد به هنگامان و شیرین‌تر از هر دَمَکی که دُبور پای بنهند در وی شعر توخالی را جز به نام تو رنگی نیست