«دوستان، یادتان باشد که در گفتگوی انتقادی، به تعبیر نیچه در سه دگردیسی روح، ما اکنون در مرحله شیر هستیم؛ جایی که اراده قدرت در برابر بار سنگین ارزش‌های کهنه شورش می‌کند. اما نباید از مرحله کودک غافل شویم، آن نماد فراموشی، بخشش و نو شدن. همان‌جایی که روح به معصومیت و آفرینش بازمی‌گردد. اینجاست که هنر، به قول ارسطو، تزکیه‌گر می‌شود و روح را به تعالی می‌رساند.» — محسن محمودی