پریسک زاگرس

🔻چرا بلوط مهم است؟🔻

🇮🇷 @darvishnameh

✍️ در دو دقیقه کوشیدم شرح دهم چرا بلوط مهم است؛ چرا زاگرس ارزشی راهبردی دارد و چرا همه باید خود را سرباز جنبش الگن بدانیم، اگر زاگرس و ایران را دوست داریم؟

#الگن
#بلوط
#زاگرس
#سعید_انصاریان
#منصور_کمیلی
#محیط_زیست
#محمد_درويش

https://youtu.be/Iak-kr5B4ec

‍ 🌳این بلوطِ ریشه در آسمانِ الگن، نماد ایرانِ عزیزِ ماست!🌳
✍ محمد درویش

1️⃣ فقط کافیه یکبار گذرت به منتهاالیه جنوب باختری استان کهگیلویه و بویراحمد بیافتد؛ با کهن آبادبومی به نام الگن آشنا خواهید شد که صدها سال است در بالادست رودخانه‌های زهره، خیرآباد و مارون، پیش از ورود به استان خوزستان به آفتاب سلام می‌دهد ...

2️⃣ الگِن مانند همین بلوطِ تک‌افتاده و در حال سقوط در دامنه‌های شمالی در ابتدای محور قلعه‌رییسی است ... هر سال بیشتر از سال قبل و با هر باران، خاکِ بیشتری از اطرافِ این بلوطِ دویست‌ساله شسته و مانند جای جای سرزمینش، وارد مارون، زهره و خیرآباد شده و در نهایت در مصب خلیج‌فارس در هندیجان آرام می‌‌گیرد ...

3️⃣ چه باید کرد؟ آیا اگر مهدی طباطبایی - عکس چهارم - فرزندی از دیار نورآباد ممسنی می‌پذیرد با بودجه‌ای حدود هفت‌میلیون تومان، زمان مرگ این بلوط را تا هزارسال به عقب اندازد، مشکل حل خواهد شد؟ در زاگرس چند بلوط مثل بلوطِ الگِن داریم؟ ده‌هزار، صدهزار، یک‌میلیون ... یا شاید بیشتر ... آیا ما یک میلیون مهدی طباطبایی هم داریم؟!

4️⃣ مهم نیست که تعداد مهدی‌ها، سعیدها، سمیراها، رحیم‌ها، هاناها و آسیه‌ها چقدر است؟ مهم این است که ما باید زندگی را برای یک بلوط، برای یک سنجاب، برای یک دارکوب سرسرخ و برای یک خرس قهوه‌ای هم که شده بهتر کنیم ... این همان کاری است که سعید انصاریان و یارانش در الگن انجام می‌دهند؛ آنها می‌دانند شاید هرگز در سایه‌سارِ هیچکدام از دومیلیون بلوط، بنه، ارژن ... و زالزالکی که می‌کارند، نخوابند؛ اما به حرمتِ پدران و مادرانی که بی‌چشمداشت کاشتند و امروز نیستند، آنها نیز چنین کرده و پرچم سه‌رنگِ امید را در آن گوشه بر فراز الگِن در اهتزاز نگه می‌دارند تا به سهم خود از آلام ایران‌بانو بکاهند ...

#درنگ_در_جزییات_حیات
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#مهدی_طباطبایی
#آسیه_رنجبر
#سعید_انصاریان
#الگن_را_باید_دید
#آهسته_چون_بلوط
➖➖➖➖
🔹آدرس کانال:
t.center/Magperiskezagros
🔹 ارتباط با مدیر مسئول و سردبیر :
👤 @Salehsouri
🔹 آدرس اینستاگرام:
👤 instagram.com/Perisk_zagros

✳️درس مردم روستای #الگن به مدیران محیط‌زیست
✍محمد درویش، فعال محیط‌زیست

🔸بدیهی‌ترین اصل در پایداری نظام‌های سیاسی، کیفیت رابطه بین مردم، دولت و حکومت است. هرقدر که اضلاع این مثلث از هم‌نشینی لاجرم درکنار یکدیگر بیشتر لذت برده و بکوشند از بار همدیگر بکاهند، درمجموع بر کیفیت حکمروایی افزوده شده و از شمار و شدت بزهکاری‌ها، تخریب‌ها، کدورت‌ها و فرسودگی‌ها در همه‌ حوزه‌های اقتصادی، امنیتی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و محیط‌زیستی کاسته می‌شود.

🔸در این میان، موضوع محیط‌زیست شاید یکی از عیان‌ترین شاخص‌های موید حفظ سرمایه اجتماعی و کیفیت اعتماد بین مردم و حاکمیت باشد. تقریبا هیچ طرح موفق محیط‌زیستی در هیچ کشوری در جهان به اجرا درنیامده، مگر آنکه مردم و جامعه محلی همراه آن طرح بوده باشند.

🔸از تاسیس سازمان متولی منابع طبیعی کشور حدود ۱۱۰ سال می‌گذرد. شما خواننده عزیز روزنامه وزین «فرهیختگان» فکر می‌کنید این سازمان چندهکتار بلوط‌کاری موفق در زاگرس را در کارنامه خویش داشته است؟ واقعیت تاسف‌بار آن است که حتی نمی‌توانند نشانی دوهکتار جنگل‌کاری موفق و تاب‌آور در زاگرس را بدهند، درحالی که هزاران هکتار نهال‌کاری و بذرکاری دست‌کم درطول نیم‌قرن اخیر انجام گرفته است! چرا؟ پاسخ ساده است؛ دولت بودجه اختصاص می‌دهد و سازمان جنگل‌ها می‌کارد و البته جامعه محلی و دامدار هم بلافاصله آنجا زراعت کرده یا مورد تعلیف دام قرار می‌دهد! چراکه هرگز به‌صرافت توجیه جامعه محلی و جلب مشارکت ایشان پیش از شروع طرح برنیامدند.

🔸مقایسه کنید با کار ارزشمند یک جوان اهل روستای الگن در سرشاخه‌های مارون –جنوب‌غربی استان #کهگیلویه_‌و_بویراحمد- که توانسته بیش از هزار هکتار از زاگرس را دوباره در کمتر از دوسال تاب‌آور کند و هزاران جوانه بلوط در آن به آفتاب سلام کرده، از گزند آتش‌سوزی و چرای دام و کشاورزی در زیراشکوب جنگل درامان مانده و نه‌فقط شاهد بازگشت شکوهمند سنجاب‌ها به جنگل بودند که مهاجرت معکوس در روستای الگن هم به‌وقوع پیوسته و بسیاری از جوانان دوباره به روستای اجدادی خود برگشته‌اند.
🔸چگونه چنین موفقیتی رقم خورده و چه درسی برای مسئولان محیط‌زیست و منابع‌طبیعی کشور دارد؟ درواقع #سعید_انصاریان نخست با صبوری و درایت با اهل آبادی به گفت‌وگوی صمیمانه و شفاف پرداخته و با ترسیم رویای الگن از آنها می‌خواهد تا در آفرینش این رویای سبز و پرشکوه سهم خویش را ایفا کنند. اهل آبادی به سعید اعتماد کرده، میثاق‌نامه‌ای را امضا کرده و متعهد می‌شوند پنج‌سال دام خود را وارد قلمرو هزارهکتاری نکنند. در این مدت، گروهی داوطلبانه مانند محیط‌بان و جنگلبان افتخاری از بزرگ‌ترین منطقه حفاظت‌شده مردمی ایران در الگن نگهبانی می‌کنند تا از گزند هر خطر و تجاوز و متخلفی در امان بماند. آنها به این ترتیب می‌خواهند در طول 20 سال آینده، بیش از دومیلیون نهال بلوط، ارژن، زالزالک، بنه و دیگر گونه‌های بومی را بکارند، درکنارش بافت کهن منطقه را ترمیم و بازسازی کرده و کهن‌سازه‌های الگن را ثبت ملی کنند و بدین‌ترتیب، هم طبیعت را تاب‌آور ساخته و هم با تبدیل الگن به یک الگوی موفق در حوزه میراث طبیعی، فرهنگی و تاریخی، پول پایدار و معیشت قابل اعتماد ایجاد کنند.

🔸این عملکرد را با سخنان یکی از مسئولان حفاظت از محیط‌زیست کشور مقایسه کنید که در واکنش به شهادت چندنفر از فعالان محیط‌زیستی برای مهار آتش در زاگرس گفت: «آنها احساسی عمل کردند، تقصیر خودشان است و با ما هماهنگ نکرده بودند!» چنین سخنان تاسف‌باری معلوم است که سرمایه اجتماعی را می‌سوزاند و از میزان اعتماد بین دولت و مردم بازهم می‌کاهد.

کاش این درس عبرتی باشد برای مسئولان کشور که یاد بگیرند با مردم خویش چگونه گفت‌وگو کرده و عملا آنها را در فرآیند قدرت و تصمیم‌گیری مشارکت دهند.
منبع:روزنامه فرهیختگان، 24تیرماه99

✳️ نشانه ماندگاری زاگرس برای نسل‌های آینده
✍ محمد درویش

✍همه آنهایی که این روزها در زاگرس زندگی می‌کنند، این منظره امیدبخش را به نظاره نشسته‌اند. سالانه به طور متوسط ۶میلیون تن دانه بلوط در رویشگاه جنگلی زاگرس تولید می‌شود که کاربردهای گوناگون غذایی و دارویی برای انسان، دام و حیات وحش داشته و دارد. اگر فقط یک‌درصد از این دانه‌ها را اجازه دهیم تا سهمِ خودِ بلوط‌ها شده و دوباره مجال رویش و زادآوری یابند؛ هرگز با کابوسی به نام ایرانِ بدون زاگرس روبرو نخواهیم شد. اما خبر بد این است که به دلیل فشار بیش از حد دام، کشاورزی در زیراشکوب جنگل، آتش‌سوزی‌های گسترده، گلازنی‌های افراطی، کت‌زنی، قاچاق چوب، تغییر کاربری اراضی، آفت‌ها و بیماری‌هایی نظیر سوسک چوبخوار، لورانتوس، ریزگردها و جمع‌آوری گسترده و آزمندانه دانه‌های بلوط از کف جنگل برای مصارف گوناگون، عملا شانس زادآوری این بلوط‌ها و امکان جوانه‌زدن دوباره آنها در خاک به کمتر از یک‌ده‌هزارم کاهش یافته است. کاری که #سعید_انصاریان و یارانش در الگِن انجام می‌دهند، بازگرداندنِ این نسبت به همان یک‌درصد است. از ایده مناطق حفاظت‌شده مردمی در زاگرس حمایت کنیم اگر نمی‌خواهیم ایرانیان آینده از خاطره‌ای به نام زاگرس در کتاب‌های تاریخی‌شان بخوانند، همانگونه که ما از خاطره‌ای به نام دریای تتیس، ببر هیرکانی و شیر یال‌کوتاه ارژن در کتاب‌های تاریخی‌مان می‌خوانیم!

⬛️ با یکصد و هفتاد و شش نهال بلوط، بذر مهر، صلح و امید بکاریم تا عشق، اتحاد و ژینایی را برای ایران‌بانو بیمه کنیم.
✍ محمد درویش

✍ الگِن جایی در سرشاخه‌های مارون در قلب زاگرس، آبادبومی است با مردمانی ساده، بی‌ادعا و درویش که عاشقانه سرود امید و رویش را سرداده‌اند و بدون آنکه منتظرِ هیچ قهرمانی با اسب سفید شوند، آستین همت بالا زده تا زخم‌های زاگرس را در حد بضاعت خویش التیام بخشند. آنها تا این لحظه یکی از بزرگ‌ترین مناطق حفاظت‌شده‌ی مردمی ایران به وسعت هزارهکتار را به ثبت رسانده‌اند تا به همه‌ی افرادی که دل‌نگرانِ اُفتِ ژینایی این خاکِ اساطیری هستند، بگویند: به جای نفرین کردن، به جای دشنام‌فرستادن، به جای انتقام‌گرفتن و به جای تسلیم‌شدن، می‌توان حرکت کرد و خانه‌ی پدری، سرزمین مادری و ایران‌بانو را در قلمرویی که توانش را داریم، از نو ساخت ...

🔹️ اینک همه‌ی ایران در اندوه و ماتم عروجی باورنکردنی و به شدت تلخ عزادار است؛ تلخی بهت‌آوری که کتمان سه‌روزه رهبران کشور، زهرِ آن را جانکاه‌تر کرده است. این حقِ ماست که از این همه بی‌مبالاتی، تناقض و دروغگویی خشمگین باشیم؛ اما به عنوان یک کنشگرِ طبیعت ایران که عمرش را در پای روشنگری برای تاب‌آوری دوباره‌اش مصروف کرده، ترجیح می‌دهم فارغ از ملیت، جنسیت، طبقه اجتماعی، مذهب و تحصیلاتِ آنهایی که در آن پروازِ سرخ جسم‌شان به ناحق متلاشی شد، از آن مصیبت فرصتی برای رویش دوباره، همدلی و پایان دادن به نفرت‌افکنی آفریده و روحِ آنها را در بالادستِ خوزستان عزیز، در زاگرس مهربان زنده و سبز نگه‌دارم. چنین است که همراه با شراره، سعید، شقایق، بنیامین و همه‌ی اهالی عزیز الگِن و حامیان مهربانش در جای جای ایران و جهان، پرچم امید را همچنان در اهتزاز نگه داشته و با نام و مشخصات کامل درگذشتگان، برای آن یکصد و هفتاد و شش عزیزِ سفرکرده، منزلگاهی سبز در سرشاخه‌های مارون بنا خواهیم کرد؛ منزلگاهی که همه می‌توانند با مراجعه به صفحه #سعید_انصاریان در داخل کشور و صفحه #شراره_شرفه در خارج از کشور در برپایی‌اش مشارکت کنند و ما را از نقطه نظرات خویش آگاه سازند. دوست دارم روزی را ببینم که خانواده خلبان و خدمه‌ی بوئینگ اوکراینی به همراه دیگر بازماندگان به الگِن آمده‌اند تا در جشن کاشت آخرین بلوط شرکت کرده و جهانیان با چشمان خود معجزه‌ی الگن را درک کنند که چگونه یک جوان با باور، عشق و خردمندی دومیلیون بلوط به مجموعه‌ی بلوط‌های زاگرس در طول بیست‌سال افزود و قلب این رویشگاه - با ۱۷۶ نهال بیست‌ساله - در سیاهی جنگل به سوی نور همچنان فریاد می‌کشد. خلاصه اینکه می‌خواهیم به قول روانشاد #توران_میرهادی عزیز: غمِ بزرگ را به کار بزرگ بدل سازیم.

#معجزه_الگن
#سقوط_تلخ
#هواپیمای_اوکراینی

https://instagram.com/p/B7MU15Hlz4Q/?igshid=zcgw3a75eem4

✳️از سری بهانه‌های سرکردنِ زمستان!
✍ محمد درویش



1️⃣ نامش شقایق است، دخترکی پانزده‌ساله و از اهالی الگِن؛ روستایی که حالا می‌دانم اغلب خوانندگان این سطور آنجا را خوب می‌شناسند. نخستین بار که شقایق را دیدم در حیاط منزل پدری سعید انصاریان در الگِن، در یکی از روزهای مهرماه سال جاری بود. روی تختی در وسط حیاط نشسته بودم و می‌شنیدم که دخترکی با رنگ و روی پریده اما با صلابت و اعتماد به نفس و با چه جزییات حیرت‌انگیز، دقیق و علمی دارد از یک نوع بیماری خطرناک و نادر سخن می‌گوید! نام بیماری: #ترومبوسیتوپنی یا اُفت شدید پلاکت خون بود. او داشت شرح می‌داد که از کودکی با این بیماری دست و پنجه نرم کرده و روزهایی به مرز بی‌هوشی کامل رسیده و اینک اگر داروهایی که خانم #شهرزاد_واشقانی_فراهانی با چه مرارتی برای وی فراهم کرده به بهبود وضعیتش کمک نکنه، خونریزی‌های ناشی از این بیماری، منجر به بزرگ شدن طحال شده و در نهایت پزشکان مجبورند طحالش را از بدن خارج کنند. این در حالی بود که پلاکت خون شقایق کمتر از بیست هزار بود که بسیار با میزان مطلوب - بین ۱۵۰ تا ۴۰۰ هزار - فاصله داشت. نکته جالب اما این بود که شقایق به جای تسلیم‌شدن یا غم‌خوردن، تصمیم گرفته بود دانشش را در این حوزه افزایش دهد و با بیماری‌اش رفاقت کند ... او نام همه‌ی آمپول‌ها و قرص‌های متعدد و جورواجوری را که باید استفاده می‌کرد و نحوه کارکرد آنها را به خوبی می‌دانست ... تا اینکه در شب یلدا، شهرزاد به من خبر داد که خوشبختانه داروها اثر گذاشته و میزان پلاکت خون شقایق به حد نرمال بازگشته است که چیزی در حد معجزه می‌نماید؛ از سری معجزه‌های الگن! و در شمار #بهانه_های_سرکردن_زمستانم ...

2️⃣ شعار شقایق ساده بود: "هرقدر به غم میدان دهم، میدان می‌طلبد"! مهم نیست چند روز مهمانِ این زمینِ ۴.۶میلیارد ساله هستیم؛ مهم این است که قدر آن ثانیه‌های بی‌برگشت را بدانیم و حرامِ غم و انفعال و ناامیدی نکنیم. درست مثل کار بزرگی که هم‌ولایتی دوست‌داشتنی شقایق، #سعید_انصاریان عزیز با کمک همه‌ی اهالی الگن آغاز کرده است ...

3️⃣ به فاصله‌ی بیست‌دقیقه تا منزل شقایق، آبادبومِ دیگری است به نام #دیشموک که به گفته #اسماعیل_آذری عزیز به طور متوسط ماهی یک تا دو دختر آنجا خودسوزی می‌کنند! این همه تفاوت در فقط بیست‌دقیقه چگونه بوجود می‌آید؟!

#تا_شقایق_هست_زندگی_باید_کرد
#معجزه_های_الگن
#بهانه_های_سرکردن_زمستان

https://instagram.com/p/B6aKFi4l7go/?igshid=1cbe78zde788l

✳️اگر سالگادو توانسته، حتماً سعید هم می‌تواند

✍️ #سعید_انصاریان، شاعر و مستندسازِ اهل #کهگیلویه که شعرهایش مرا پیوسته یادِ #حسین‌پناهی می‌اندازد، قول بزرگی را به #محمددرویش و خوانندگانش در کامنت‌دونی پستِ پیشین داد که می‌بینید
✍️ حالا وظیفه‌ی ماست که به او کمک کنیم تا به هدف بزرگش برسد. چقدر خوبه آدم برای خودش هدفی را برگزیند که در صورت تحقق، حالِ مردم، طبیعت و سرزمینش؛ حتی حال کره زمین هم بهتر می‌شود. فقط بیایید یک لحظه تصور کنیم که اگر در هر کدام از شهرهای لرستان، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال‌و‌بختیاری، کرمانشاه، کردستان، فارس و خوزستان هم یک #سالگادوی_ایرانی چون سعید انصاریان یا #سعید_سلیمانی، #شیوا_معتضدی و ... بود؛ بی‌شک زاگرس نه‌تنها می‌توانست در کمتر از بیست‌سال کمبود بیست‌میلیون از بلوط‌ها، بنه‌ها و ارژن‌هایش را ترمیم کند که حتی به جای شش‌میلیون‌هکتار در قلمرویی گسترده‌تر و متراکم‌تر به آفتاب سلام می‌داد تا در مواجهه با رخداد سیل‌های حادثه‌خیز، مصیبت‌ها را به کمینه و فرصت‌ها را به بیشینه برساند.
.
✍️ سعید تصمیم گرفته خانه‌اش را در ظفرِ تهران خالی کند و به الگِن، روستای پدری بازگردد؛ می‌خواهد #بنیاد_الگن را بسازد و بر کیفیت زندگی مردمش بیافزاید ... از خودش شروع کرده و به جای دودکردنِ سیگار، می‌خواهد یاد جوانانِ الگنی بدهد که دودِ بلوط را خاموش و دیگر آن را به زغال بدل نسازند ...
.
✍️ لطفاً به او مشورت دهید، دلگرمی دهید، انرژی مثبت دهید، از تجربه‌های مثبت خود با او درمیان نهید تا کمتر از بیست سال دیگر، اگر زنده بودم؛ در همین چشم‌انداز از الگن، دوباره تصویری بگیریم که چون تصویرِ زادگاه سالگادو، چنان متراکم شده که حتی جای کاشت یک درخت دیگر را هم نداشته باشد ...
.
♦️ای سرزمین؛ کدام فرزندان در کدام نسل، تو را آزاد، آباد و سربلند، با چشمانِ باور خود خواهند دید؟
ای مادرِ ما، ایران!
جانِ زخمی تو، در کدام روزِ هفته التیام خواهد یافت؟
چشمان ما به راهِ عافیت تو سفید شد، ای ما نثارِ عافیت تو ...
.
💔 بیاییم به قول آفریننده #کلیدر، خود را چون سعید، نثارِ عافیت #ایران‌بانو کنیم ...
.
#اینجا_ایران_است
#الگن_را_باید_دید
#بهانه‌_های_سرکردن_زمستان
.
منبع: صفحه اینستاگرام محمد درویش
➖➖➖➖
نشریه فرهنگی_اجتماعی پریسک زاگرس
https://t.center/Magperiskezagros
ارتباط با مدیر مسئول و سردبیر :
@Salehsouri
آدرس اینستاگرام:
instagram.com/Perisk_zagros