به این فکر کردید که چرا خیلی از مواقع در طول ترم هیچ‌کاری انجام نمی‌دیم اما وقتی نزدیک ددلاین که می‌شه، بهره‌وریمون هم بالا می‌ره؟ یکی از علت‌‌های این موضوع، قانونیه که شاید اسمش کمتر به گوشتون خورده باشه. 🔍 قانون پارکینسون در یک کلام می‌گه: هر کاری به اندازه‌ی زمانی که بهش اختصاص دادیم، طول می‌کشه. مثلا اگر برای نوشتن پروپوزال یک هفته وقت بدن، نوشتنش یک هفته زمان می‌بره. اگر برای نوشتن همون پروپوزال یک ماه بهت وقت بدن، یک ماه زمان می‌بره. ممکنه برای یک کنفرانس کلاسی، دو هفته زمان داشته باشیم اما تو کل هفته  هیچ‌کاری انجام ندیم و وقتی دو روز مونده به ارائه، فشرده کار کنیم و حتی به یک نتیجهٔ خوب هم برسیم. گاهی ما فکر می‌کنیم اگر زمان بیشتری داشته باشیم، می‌تونیم کیفیت کار رو هم بالا ببریم و تمرکزمون برای انجام دادنش هم بیشتر می‌شه. اما در واقع ما تو ذهنمون محاسبه می‌کنیم و متوجه می‌شیم که این کار واقعا چقدر زمان می‌بره، پس تا روز ددلاین، انجامش نمی‌دیم. تعیین ددلاین برای به ثمر رسوندن کارها خیلی مهمه چون اگر هیچ ددلاینی وجود نداشته باشه، انجام دادن کارها خیلی طول می‌کشه. پس از این به بعد ددلاین‌ها رو باید با توجه به قانون پارکینسون تو ذهنمون محاسبه کنیم! ⭕️ قانون پارکینسون می‌تونه یه مانع مهم بر سر راه بهره‌وری باشه. حالا چطوری با این قانون مقابله کنیم؟ ۱- به خودتون زمان کافی برای انجام یه کار بدید، اما نه اونقدر که فرصتی برای به تعویق انداختنش داشته باشید. ۲- کارها رو به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کنید. ۳- از تکنیک‌های مختلف مدیریت زمان استفاده کنید.