اندوه بی پایان مناز من درهم شکستهتمامی نداردبه درازای فصلهای تکراری قصهی زندگینگاهم میبارد پیلهی مندرس تنهایی چه ناشیانه داد پروانه شدن سر میدهداماببینشقالقمر میکنمو فردا آغازیست در دفتری جدید تولدی دیگردر سوسوی روشناییدر نینی ستارههایت
از نیلبک دهانمو من پروانه میشوم
💔بغض تنهــــایــــی💔@Loneliness61