نوروز و مفاهیم از یاد رفته‎ی سفره‎ی هفت‎سین دكتر هوشنگ طالع کانال تاریخ ایران زمبن را دنبال کنید👇 @Iranianhiistoryy ایرانیان به سنت دیرین كهن، در آغاز نو شدن سال، سفره‎ی نوروزی می‎گسترانند. سفره‏ی نوروزی، همه‎ی نماد‎های آفرینش مادی را در بر دارند. البته امروز، مفاهیم اصلی آن با گذشت هزار‎ه‎ها از دست رفته‎اند اما نماد‎ها هم‌چنان پا بر جا مانده‎اند. بر اثر نا آگاهی پاره‎ای از به اصطلاح پژوهندگان و روشن‎فكر‏نمایان، چندی است كه بحث بر سر هفت‏سین یا هفت‏شین، در گرفته كه به گفته‎ی حافظ : چو ندیدند حقیقت، ره افسانه زدند کانال تاریخ ایران زمبن را دنبال کنید👇 @Iranianhiistoryy به باور كهن ایرانیان، اهورامزدا، پس از بی‎هوش شدن اهریمن، دست به آفرینش مادی می‎زند. بدین‎سان، از زمان بی‎كران، زمان كران‎مند می‎آفریند تا هنگام مناسب آن را به جنبش درآورد. او در شش بار، نخستین نمونه‎های شش پدیده‎ی اصلی آفرینش، یعنی آسمان، آب، زمین، گیاه، جانور و انسان را می‎آفریند. البته میان این گاهان آفرینش، میلیون‌ها یا میلیاردها سال فاصله بوده است. هم‎چنین، به باور كهن ایرانیان، اهورامزدا، امشاسپندان را كه جلوه‎هایی از ذات او هستند، می‎آفریند. امشاسپند، به معنای ورجاوند جاودانه است. تعداد امشاسپندان، شش تاست كه عبارتند از: بهمن (منش خوب یا نهاد نیك)، اردی‎بهشت (بهترین اشه یا ارته «راستی») شهریور (شهریاری آرمانی یا توانایی مینوی آرمانی یا آرمان شهر) سپندارمذ یا اسفند (خردكامل)، خرداد (رسایی و كمال) امرداد (جاودانگی و نامیرایی). از میان امشاسپندان یا جلوه‎های ذات اهورامزدا، سه امشاسپند نرینه و سه امشاسپند، مادینه‎اند. سپندارمذ، همراه با خرداد و امرداد، سه امشاسپند مادینه‎اند. بدین سان، در آیین ایرانیان كهن، عدد شش كه نشان دهنده‎ی شش‎گاه آفرینش و نیز شمار امشاسپندان بود، عدد مقدس دانسته می‎شد. اما با برپایی دین ـ دولت ساسانی و قرار دادن اهورا مزدا یا ایزدسروش بر سرفهرست امشاسپندان، تعداد آن را به هفت رسانیدند و رفته‎رفته عدد هفت، جای عدد شش را گرفت و ... بدین‎سان، سفره‎ای كه ایرانیان در سال نو می‎گستراند و نماد‎های آفرینش 6 گانه‎ی استومند (مادی) را بر آن می‎نهادند، رفته‎رفته با جای‎گزین شدن عدد 7 به جای عدد 6، نام هفت به خود گرفت. بعد‎ها كه مفاهیم اصلی از دست رفت و به جای « مغز» در درازای هزاره‎ها، «پوست» بر جای ماند، سفره‎ی نوروزی كه دارای مفهوم ویژه و ژرفی بود، دچار دگرگونی شد و سرانجام با نام « هفت‎سین» به ما رسیده‎ است. کانال تاریخ ایران زمبن را دنبال کنید👇 @Iranianhiistoryy بر سر این سفره، آسمان (در نماد آینه)، آب ( نماد رویش زندگی نباتی و جانوری )، خاك (به گونه‎ی بستر رویش گیاه)، گیاه(در قالب سبزه)، جانور (به گونه‎ی ماهی)، و انسان‎های گردآمده بر كنار آن كه نشان دهنده‎ی 6 گاه آفرینش‌اند، حضور دارند. بدون دو دلی، دیگر اجزای این سفره كه امروزه از اصل خود، دور افتاده و بدین گونه پس از گذر هزاره‎ها به ما رسیده، دارای مفاهیم ویژه ‎اند. سیب، به عنوان نخستین میوه‎ای است كه مردم این فلات بدان دست یافتند و این میوه از سوی یهودانی كه پس از آزادی از سوی كوروش بزرگ در ایران می‌زیستند، به یهودا برده شد، در آن جا میوه‌ی خدایی شد، به تورات ( عهد عتیق ) راه یافت و از آن‌جا، به عهد جدید ( انجیل ) نیز راه یافت.  سركه، نخستین فرآورده‎ی صنعتی ایرانیان در قالب تولید انبوه بود. البته می‎دانیم كه سركه، از فراگشت تولید انگور به شراب و سپس دگرگشت شراب به سركه، به دست می‎آید. گندم كه به گونه‎ی سنتی، به عنوان نماد آفرینش گیاهی به كار می‎رود ( سبزه )، بدون تردید، نخستین دانه‎ای بود كه ایرانیان توانستند آن را به گونه‎ی سازمان یافته‎، بكارند و بدروند و ... سپند یا اسپند را می‎توان به گونه‎ی نخستین « گندزدا» دانست كه ایرانیان آن را شناختند و برای گندزدایی و برطرف كردن بو‎های ناخوش به كار گرفتند. ارزش آن برای زمان‎هایی كه انسان و دام در كنار هم زندگی می‎كردند، بسیار زیاد و حتا در مواردی حیاتی بود. تخم مرغ كه آن را رنگ می‌كنیم و بر سر سفره‌ی هفت‌سین می‌نشانیم، نماد « حامل هستی » است به گفته‌ی دیگر، هستی پنهان است كه در یك مدت معین و در دمای معین، به زندگی بدل می‌شود. این نماد كه از راه آیین مهر به آیین مسیحیت راه یافته، بدون این كه به رمز و راز آن آشنا باشند، در جشن عروج مسیح (عید پاك )، آن را همراه خرگوش، نماد این جشن ساخته‌اند …  سكه نیز ، بعد‎ها كه بازرگانی رونق گرفت و شهر‎نشینی افزون‎تر شد و رفته‎رفته، پول در زندگی مردمان، جایگاه ویژه‎ای یافت، راه بر سر این سفره پیدا كرد و...  از این رو، شایسته است در تزیین و چیدمان سفره‎ی هفت‎سین، به رمز‎ و رازهای آن، بیش‎تر توجه كنیم و عوامل اصلی آن را در نظر گیریم. کانال تاریخ ایران زمبن را دنبال کنید👇 @Iranianhiistoryy