ایران؛ مادرم، مادر بزرگم. ایران؛ خواهرم، دخترم، همسرم چه کشیده ای از پس هزاره ها...! چه به روزگارت رفته است؟ اکنون، چه خوش دریافتی که بیداد نیز پایانی دارد. آتشی بودی زیر خاکستر! خاکستر نادانی، غبار بی خردی. پشتِ پردهِ کژپنداری بیگانگان پنهان شده بودی! ایران؛ خواهرم، اکنون که از ریشه ها جان می گیری، هنگام پایداری است. شکوفایی. بالندگی. پُرتوان بمان تا گلپونه های شادی بر دستان خوشبوی تو افشان گردد. ایرانم؛ فَرّه ایزدی پیوسته باتو خواهد بود. نماد زندگی بمان. سمبل آزادی، جلوه ورجاوند و زیبای زن در جهان، رهایی بخش و پیروزی آفرین. ایرانم، جاودانه بمان. #کورش_نیکنام کانال تاریخ ایران زمین را دنبال کنید👇 @Iranianhiistoryy