۸ آبان ۱۳۹۵، بیش از هزار و دویست تن از کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در نامه‌ای سرگشاده به رییس‌جمهور، دغدغه‌های خود درباره‌ی انتخاب رییس جدید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور را با وی در میان گذاشتند.

در این نامه که به امضای شمار قابل توجهی از استادان دانشگاه، کارشناسان و پژوهشگران، اعضا و مسؤولان تشکل‌های مردم‌نهاد، روزنامه‌نگاران، و مدیران و کارکنان فعلی و سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری رسیده، امضاکنندگان آن‌چه را که «تنزل آثار تاریخی به بنگاه‌های اقتصادی و ابزار درآمدزایی» خوانده شده است، مورد انتقاد قرار داده و اظهار عقیده کرده‌اند که «غلبه‌ی تفکرات مبتنی بر بهره‌کشی بر نگاه مسؤولانه و ارزش‌افزا، آسیب‌هایی را برای میراث فرهنگی، به مثابه‌ی بزرگ‌ترین سرمایه‌ی گردشگری ایران، به‌وجود آورده است».

دنباله‌ی بیانیه‌ی پیشین، این نامه را هم بازنشر می‌کنم چرا که مناسب این روزهای حوزه‌ی میراث فرهنگی است؛ حوزه‌ای که بخش بزرگی از کنشگرانش پس از دو دهه تلاش نومید از تغییر شده‌اند:
www.isna.ir/news/95080805045

در خبر ایسنا آمده ۱۱۸۴ تن اما در پوشه‌ی نهایی من ۱۲۰۱ تن است (نام‌ها را در کتابی که در دست تدوین دارم آورده‌ام). نامه به صورت گزارشی هم در همشهری بازتاب یافت: «انتخاب رییس سازمان میراث فرهنگی؛ چالش جدید دولت»، شنبه ۸ آبان ۱۳۹۵، صفحه‌ی ۷. خبرگزاری کشاورزی ایران (ایانا) نیز آن را با عنوان «نگرانی از تنزل آثار تاریخی به ابزار درآمدزایی/ نامه ‌هزارنفر از فعالان میراث فرهنگی به روحانی» به نقل از روزنامه‌ی شهروند بازتاب داد (www.iana.ir). دیگر رسانه‌ها اکنون در دسترس نیستند.

شایسته‌ی اشاره است عدد ۱۲۰۰ تن عدد بزرگی است، آن هم در هنگامی که تارنمایی هم‌چون کارزار برای گردآوری نام‌ها وجود نداشت. برایش در تلگرام گروهی ساختیم که دوستان نام‌شان را در آن می‌نوشتند و البته برای دیدن متن نامه به کانالی می‌رفتند. دست‌کم چند روز کامل برای گردآوری نام‌ها چندین تن از دوستان، با تقسیم کار، پیوسته گروه را مدیریت می‌کردند تا بحث‌های نامرتبط شکل نگیرد و به‌ویژه شناسه‌های هکری جنسی، که آن موقع در اوجش بود و گویا کسانی تعمداً با این حرکت ما چنین می‌کردند وارد آن نشوند. کم‌کم چند بات یا نرم‌افزار تلگرامی را هم برای مدیریت آزمودیم که کار را راحت‌تر کرد.

گفتنی است آن کانال تلگرامی بعدها به «دیده‌بان میراث فرهنگی ایران» تبدیل شد و برای همین است که شناسه‌ای چنان عجیب دارد؛
@reesjomhoormiras

این نامه اولین فرسته یا پست آن کانال است؛
https://t.center/reesjomhoormiras/2

درباره‌ی آن کانال هم‌چنین این نوشتار را هم نگاه کنید:
https://t.center/reesjomhoormiras/2779

و این را هم بیفزایم که رئیس‌جمهور چگونه به چنین درخواستی تخصصی پاسخ داد؟ آقای روحانی برای مدیریت سازمان میراث خانم احمدی‌پور را برگزید که هیچ کدام از آن ۱۲۰۰ امضاکننده در آن زمان ‌شناختی از ایشان نداشتند! این نمونه‌ای از توجه کانون قدرت در ایران به موضوع میراث فرهنگی بود! با این حال، رئیس جدید تنها رئیس/وزیری در این دو دهه بود که بدون تشریفات با نمایندگان سمن‌های میراثی نشستی را گذاشت و با ریزبینی از امور سازمان جویا شد، اما هنگامی که اعتماد ما را جلب کرده و قصد تغییراتی را داشت از ریاست سازمان کنار گذاشته شد! در انتهای یادداشتم در زمینه‌ی انتخابات اخیر با جمله‌ای از این اتفاق یاد کرده بودم؛
https://t.center/IranianLook/989

@IranianLook