💥مشكل ضماير در قرآن و سر درگمى مفسرين در طول تاريخ
قسمت_چهارم
⭕️همچنین در سوره ۷۵ (قیامت) گفته می شود:
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿۱۶﴾
ترجمه: زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن[=قرآن] حرکت مده 》
⭕️إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿۱۷﴾
ترجمه: چرا که جمع کردن و خواندن آن بر عهده ماست
⭕️فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿۱۸﴾
ترجمه:پس هرگاه آن را خواندیم از خواندن آن پیروی کن
⭕️ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ ﴿۱۹﴾
ترجمه: سپس بیان و توضیح آن نیز برعهده ماست
📌نویسنده از محمد می خواهد که عجله نکند و صبر کند که از آنچه برایش فرستاده شده در نامه ها جمع بندی شود و منتظر توضیح و بیان کتب ارسالی از سوی ایشان بماند. پس نامه ها علاوه بر پاسخ به مسائل پیش آمده در رسالت محمد ، این هدف را دنبال می کنند که خلاصه و جمع بندی و اشاراتی به متن داشته باشند و یا نکات مهم کتب الحاقی را به محمد گوشزد می شود.
بعد از مدتی، زمانی که نویسنده متوجه می شود محمد در بیان موعظات خود دچار مشکل است (بسیاری از آیات به این موضوع اشاره دارند)، وی شروع می کند به تاویل کتب و قرآن در نامه (به همین دلیل همانطور که از نظر گذشت در سوره های کوتاه و نخستین تاویلی دیده نمی شودو خدا به صورت اول شخص جمع ظاهر نمی شود).
بنابراین وقتی با جمله ای در متن روبه رو می شویم که نویسنده خود را در مقام الله یا فرشته قرار می دهد در واقع نویسنده در حال تاویل آن است و ما به نوعی با یک نقل قول مواجه هستیم.
📌در واقع این عبارات، تاویل، جمع بندی یا خلاصه ای از متن هستند که محمد می تواند آنها را تحت عنوان قرآن موعظه کند .
در برخی از موارد نویسنده در تاویل و بیان متن ، کلمات نامشخص را توضیح می دهد،
مانند سوره ۱۰۱ :
الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾《کوبنده》
مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾《 چیست کوبنده》
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾《وتو چه دانی که کوبنده چیست》
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾
《روزی که مردم چون پروانه [های] پراکنده گردند
📌اما در اغلب موارد و در سوره های بلند، متن اشاراتی دارد به متن دیگری که مفصل تر است و آنرا تاویل میکند. به همین خاطر در اکثر موارد کلمه "اذ"یا ذکر کن آمده است. گاها نویسنده در میان تاویل خود از متن الحاقی، محمد را خطاب قرار می دهد. وی لا به لای تاویل با استنتاج از آن، به مسائل محمد پل می زند و توضیح می دهد که به مشرکین چه بگوید و چه کارهایی را باید انجام دهد؛ سپس در ادامه به جمع بندی داستان ها پرداخته و یا به تاویل خود ادامه می دهد (به همین دلیل قصص انبیا کوتاه و عاری از جزئیاتی هستند که در تورات می توان دید).
⭕️ از همین رو گاه الله به صورت
سوم شخص مفرد ظاهر می شود و گاه به صورت اول شخص جمع. در جاهایی که به صورت اول شخص جمع ظاهر می شود در واقع تاویل یا تکراری است از متن الحاقی.
دلیل تمامی ابهامات، تغییر ضمایر و پراکندگی متن در این نهفته است که متن نامه ها همواره به متن دیگری خارج از آن اشاره دارند و معنا و منظور اصلی نویسنده تنها با حضور متن ارجاعی قابل درک است.
ادامه دارد ...
مطالعه
قسمت سوم از طریق:
https://t.me/Iamkheradgera/17551https://t.center/Iamkheradgera