✍️ در آستانه صد سالگی، سایه: روح واژگان که با آواز بزرگان، در آسمان ایران به پرواز در میآیند. سایهی سیاست رهایش نمیکند. هرچند امروز، دیگر اسباب آزارش نیست، اما کوچههای سیاسی برایش هرگز جز بنبستهایی نبودهاند. دلش در گروی فرهنگ و زبانش است و عشقش به سرزمینش: در نغمههای روزگاری سپری شده، در چهرهای که رفتهرفته به ابدیت میپیوندد. یک غزل و نمنم باران آرامی در رشت ِ سالهای دور.