موضع آیتالله خامنهای درباب مناسک در سخنرانی امروز، درمجموع موضعی معتدل، منطقی و در راستای منافع جامعه و نیز به نفع مصالح جامعه شیعی بود. (هرچند این موضع احتمالا خلاف انتظار و خوشایند مداحان و هیئتی ها است.) حالا نوبت ستاد ملی است که به پشتوانه این حمایت رهبری، تدابیر لازم را برای محرم بدون تعارف و ملاحظه فشارهای پشت پردهای بیوت قم بیاندیشد.
من واقعا نمیتوانم درک کنم. بعد از چهل سال حکومت دینی، مسئولان و تصمیمگیران، ایناندازه سیاست و تدبیر نباید داشته باشند که بفهمند با موضوعات مذهبی حساس نمیشود مثل باقی مقولات، از بالا و آمرانه برخورد کرد؟ نمیفهمند که این مقوله ظرافتهای خاص خودش را دارد؟ همانطور که تعلل در تعطیلی حرم اشتباه بود، جوشدادنِ درهای حرم اشتباهی بهمراتب خطرناکتر است. (چند هفته پیش در همین کانال نوشتم هرگونه تصمیمگیری درین موضوع، نیازمند رایزنی و زمینهسازیهای بسیار است. در حوزه دین نمیشود پشت میزی تصمیم گرفت. دریغ که گوش شنوایی نیست.)
متاسفانه در این بحران کرونا هم یک بار دیگر تجربه شد که ماهیت سیاستهای مذهبی جمهوری اسلامی چه اندازه پدرمآبانه و قدرتگراست و توان درک تکثر الگوها و گفتمانهای دینی را ندارد.
پ.ن. به صدای یکی از حاضران در صحنه دقت کنید که خطاب به جوشکار میگوید: "در زندگیت جوش میخوره، در حرم رو دارید جوش میدید".