شرکتهای E&P آمریکایی چگونه تامین مالی میکنند؟
✅ تامین مالی شرکتهای E&P آمریکایی اساساً با شرکتهای نفتی بزرگ که معمولاً در میادین متعارف فعالند، تفاوت دارد؛ و به طور خاص نسبت اهرم مالی آنها بیشتر است. free cash flow (جریان نقدی آزاد یا FCF، که شامل جریان نقدی حاصل از عملیات پس از کسر هزینههای سرمایهای است) در این شرکتها معمولاً از ابتدای انقلاب شیل منفی بوده و انتظار افزایش تولید و کاهش هزینه به تداوم هزینهکرد بالا در این صنعت انجامیده است. باوجود این، روند مذکور در سالهای اخیر تغییر کرده است.
✅ فاز استارتآپ (2014-2010): توسعه فناوری و قیمتهای بالا به سرمایهگذاری زیاد (بیش از چهار برابر) انجامید. تولید نفت رشد هشت برابری داشت و از 0.44 میلیون بشکه در روز به 3.6 میلیون رسید. طی پنج سال، FCF تجمعی منفی 200 میلیارد دلار شد و شرکتها بر تامین مالی مبتنی بر بدهی و فروش داراییهای غیرمحوری متمرکز شدند. علاوه بر انتشار اوراق بدهی (bond)، شرکتها از روشهای مبتنی بر مخزن (reserve base lending) بهره گرفتند. این روش عمدتاً توسط شرکتهای متوسط و کوچک که رتبه اعتباریشان non-investment (یعنی دارای رتبه اعتباری پایین) بود و به بازار اوراق شرکتی دسترسی آسانی نداشتند به کار گرفته شد.
✅ فاز نجات (2016-2015): سقوط قیمت نفت در نیمه دوم 2014 و طی 2015 و 2016 باعث شد شرکتها بر افزایش راندمان و کاهش هزینه تمرکز کنند. تعداد شرکتهایی که ورشکستگی اعلام کردند تا تحت حمایتهای معروف فصل 11 قرار بگیرند، به 100 افزایش یافت. روش تامین مالی مبتنی بر بدهی با افزایش سود اوراق به 10 درصد و بدتر شدن رتبه اعتباری شرکتها به کنار رفت و فروش دارایی نیز به دلیل کاهش قیمتها رونق قبل را از دست داد. در مقابل Private Equityها (سرمایهگذاران خصوصی خارج از بورس که معمولاً شامل سرمایهگذاران نهادی یا افراد ثروتمند میشود) وارد شدند و حدود 30 درصد از معاملات مبتنی بر دارایی را انجام دادند. تامین مالی مبتنی بر equity (سهام) رونق یافت. در مجموع، بین 2014 و 2016، سرمایهگذاری 70 درصد و هزینههای حدود 50 درصد کاهش یافت.
✅ فاز تجمیع (2017): احیاء قیمت نفت در نتیجه کاهش تولید اوپک و غیراوپک موجب احیاء اعتماد در صنعت نفت شیل شد. پیشرفت بیشتر فناوری، ارتقاء راندمان و کاهش هزینه و بازنگری در resource base موجب افزایش 60 درصدی سرمایهگذاری شد. ساختار هزینه بالادستی بهبود یافت و در نتیجه اثر افزایش قیمت عرضهکنندگان خنثی شد. باوجود بهبودها، جریان نقدی حاصل از عملیات بیش از اندازه مصرف شد. فروش دارایی بار دیگر منبع اصلی تامین مالی به حساب آمد.
✅ فاز سودآوری؟ (2018): برخی روندها از احتمال سودآوری صنعت شیل در 2018 خبر میدهند. انتظار میرود امسال تولید با رشد 1.3 میلیونی به 5.7 میلیون برسد. بسیاری شرکتها انتظار FCF مثبت دارند.
✅ نگرانیهای پیشروی نفت شیل در ادامه عبارتند از:
1️⃣ محدودیتهای خطوط انتقال نفت
2️⃣ تداوم افزایش بهرهوری
3️⃣ ثمربخشی انقلاب دیجیتال
4️⃣ رقابت با دیگر نفتهای موجود در بازار (به لحاظ هزینه)
⭕️ @EconomicsandOil#Translate #IEA#Shale #US #Financial #Economic #EnP #Company #FCF