✍ و گفت که: ای #غوث_اعظم ! حجت خلایق نزد من, و دستاویز ایشان پیش من در روز قیامت کری و گنگی و کوری است و پس از آن تَحیُّر [حيراني و سرگرداني] و بُکا [اشك ريختن] بود. در قبر نیز چنین است. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۷ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت _جل جلاله_ مرا که: ای #غوث_اعظم ! اگر #انسان بداند آن چیزی را مر او حاصل را است بعد از مردن, هرگز آرزوی زندگی و تمنّای حیات در دنیا نکند و بگوید هر لحظه پیش حق _سبحانه و تعالی_ یا ربّ ! امتنی امتنی . یعنی مرا بمیران بمیران. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۷ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت _جل جلاله_ مرا که: ای #غوث_اعظم ! گردانیدم فقر و فاقه را مطیه [چهارپايي كه سوار شوند] و بارگي [اسب] از برای #انسان .
پس کسی که سوار شود بر این مطیه و بارگی, به تحقیق که به منزل رسد پیش از آن که قطع کند بیابانها و صحراهای مخوف را. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۷ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت _ جل جلاله_ که: ای #غوث_اعظم ! اتحاد, حالی است که متعیّن(لازم شونده) و متبیّن(پیدا و آشکار کننده) نمی شود به زبان مقال(گفتن, سخن, گفتار). پس کسی که ایمان آورد به اتحاد پیش از وجود حال, به تحقیق که کافر شد, و کسی که مرادش اتحاد باشد پیش از وصول, شرک آورده باشد به خدای اعظم عزّ و جل. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۶-۲۷ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت _جل جلاله_ مرا که: ای #غوث_اعظم ! مخور هیچ طعامی, و نیاشام هیچ شربت آبی, مکن هیچ خوابی, الّا پیش من به دل و چشم ناظر. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۶ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت _جل جلاله_ مرا که: ای #غوث_اعظم ! وقتی که بینی سوخته[ای] را به آتش فقر[, که] شکسته شده به بسیاری فاقه(فقر, نیازمندی, درویشی), تقرب جوی به او, که هیچ حجابی نیست میان من و او. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۶ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ ای #غوث_اعظم ! جسم #انسان و نفس او را و قلب او و وجه او و بصر او و لسان او و دست او و پای او, همه را من اظهار کرده ام. از برای او, نفس او, به نفس خود نیست الّا من, و نیستم من غیر او. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۶ 🆔@EbnArabi101Shariat
#انسان نخورد و نیاشامد چیزی, و ناستاد و ننشست و نگفت و ساکت نشد و نکرد هیج توجه به چیزی, و غایب نشد از چیزی, الّا آن که من در او بودم, ساکنِ او و متحرکِ او.
✍ و گفت _جل جلاله _ که: ای #غوث_اعظم ! #انسان سرِّ من است و من سرّٔ انسان. اگر انسان بداند منزلت خود را در پیش من, هر آیینه در هر نفسی از انفاس "...لمن الملک الیوم...,. حکومت امروز برای کیست؟... _ ۱۶-غافر" بگویم. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۶ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ ای #غوث_اعظم! ساخته ام #انسان را مطیه و بارگی خود(*) , [و] ساخته ام اشیا را مطیه و بارگی انسان. ای غوث اعظم! خوب طالبم من, و چه خوب مطلوب است انسان, و چه خوب راکبی است انسان, و چه خوب مرکوبی است مر او را جمیع اکوان (جمع کون است, به معنی هستی و وجود).
(*) مطیه به معنی مَرْکَب, سواری, بارگیر. ظاهراً بارگی هیأت کهن تر بارگیر است و از جهت واژه شناسی واژه های مشترک و نیز ریشه یابی اشکال و صور و واژه ها در ادوار زبان فارسی قابل تأمل می نماید. بنابراین معانیی که آنندراج از بارگی و بارگیر می دهد بارگیر, شمولیت دارد و شامل چیزی بارکش می شود و بارگی, فقط بر اسب اطلاق می گردد. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۵-۲۶ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت_جل جلاله_ مرا که: ای #غوث_اعظم! من ظهور نکردم در هیچ چیز مثل آن ظهوری که در #انسان کردم . ✍ پس من سؤال کردم از حق _سبحانه و تعالی_ که: یا #رب تو را مکانی هست؟ گفت _جل جلاله_ که: من مکان مکانم و من بر ایشانم, و مرا مکان نیست.
✍ گفت #غوث_اعظم مُسْتَوَحِش(وحشت زده و مرعوب) از غیر خدا و مُسْتَأنَس(آرام یابنده که توحش او برود, الفت گیرنده) به خدا, که: دیدم پروردگار خود را به چشم او در بعضی از مراتب تجلیّات, و گفت مرا که: ای غوث اعظم ! گفتم: لبیک ای پروردگار غوث. پس گفت_جل جلاله_ که: هر طوری که میان #ناسوت و #ملکوت است اطوار #شریعت است, و هر طور که میان #ملکوت و #جبروت است آن #طریقت است, و هر طوری که میان #جبروت و #لاهوت است آن طور #حقیقت است. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۵ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت مرا _جل جلاله_ که ای #غوث_اعظم ! : کسی که مرا ببیند, مستغنی(بی نیاز) گردد از سؤال در هر حال. و کسی که مرا ببیند پس او را نفع نکند سؤال, و او محجوب است به مقال. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۸ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت مرا _جل جلاله_ که ای #غوث_اعظم! خواب کن در پیشِ [من] نه مثل خوابِ عامهٔ خلایق, تا مرا ببینی.
گفتم: یا ربّ ! چگونه خواب کنم پیش تو؟
گفت: ربّ _جل جلاله_ که: خواب کن به فرو نشاندنِ نفس از شهوتها, و فرو نشانیدن دل از خطرات, و ملاحظهٔ غیر من, هر چه باشد, و به فرو نشانیدن روح از خطیّات, و به فنا کردن ذاتِ خود در ذاتِ من. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۹ 🆔@EbnArabi101Shariat
✍ و گفت مرا _جل جلاله_ که: ای #غوث_اعظم ! خوشا حال تو اگر مهربان باشی بر خلقِ من, و خوشا حال تو اگر بخشنده و درگذرنده باشی از خلایق و بندگانِ من. 📘رسالهٔ غوثیه, ص ۲۹ 🗣🗣 براي دريافت سخنان بيشتري از ابن عربي مي توانيد با ما همراه شويد.