شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

#پالادیانیسم
Канал
Путешествия
Недвижимость
Лингвистика
Другое
Персидский
Логотип телеграм канала شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
@City_PlaceForLivingПродвигать
209
подписчиков
513
фото
72
видео
383
ссылки
@SoroushKhani
تاریخچه ای برای یک آیندهء تهی
#سیلویا_لاوین
برگردان: #سروش_خانی

اولین و بعضاً آخرین چیزی که یک معمار طراحی می کند، خودش است. مجموعه نامحدودی از کلمات اختصاری، نام های تجاری و القاب که توسط معماران معاصر طراحی شده اند، بارزترین علائم ذائقه جهانی برای بدل شدن به "معمار صاحب امضاء" ست، هدفی که نیازمند غرقه سازی کامل خود درطراحی تکینگی هذولی و تمایز است. عقلائی شدن طراحی نام شرکت ها در اواخر عصر صنعتی، منعکس کننده همبستگی رو به رشد انسان و ماشین است. تاریخچه نام معماران؛ مجموعه ای از شرح حال ها است؛ چرا که این اشخاص توسط تعداد فزاینده ای از سیستم های تولید، ساختارهای قدرت و معرفت شناسی های انتزاعی که به طور صعودی واسرشت می شدند، شکل گرفته اند.
برای معماران نیمه دوم قرن نوزدهم، چگونگی طراحی تاریخ و جایگاه انسان در آن به یک مشغله اصلی بدل شده بود، اگر انسان و مکانش در تاریخ؛ هر دو، در نیمه دوم قرن نوزدهم طراحی شده باشند، انسان بدون مکان در تاریخ، در نیمه دوم قرن بیستم باز طراحی شد. در دهه 1960 توجه فرهنگي به جاي منشأ گونه ها به فرجام گونه ها تغییر جهت داد. ظهور آنتروپوسن این پرسش را مطرح می سازد که چه نوع آثاری، چه نشانه هایی از حیات، برای عصر پسا انسان -برای یک دوره تاریخی بدون فرزندان بشر مفید است؟
زمینه سیاسی طراحیِ تاریخ بدون انسان، در یکی از اولین همکاری های رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون، طرحی که به مسابقه آبنمای پارک فیرمونت در سال 1964، اندکی پس از بحران موشکی کوبا ارسال شده، مشهود است. همانطور که مناسب هستی شناسی عصر هسته ای است، معماران؛ آبنمای پیشنهادی خود را، در نقطه کانونی بشکل یک غار مصنوعی با زوایای متداخل، خزه ای و پر از بخار زرد رنگ و مه آلود، و بصورت یک شی پلاستیکی توصیف می کنند. در واقع شکل آن مانند نوک موشک است که آماده پرتاب به فضا ست؛ یک غلاف و جنگ افزار بالقوهء فرار. حروف زیرین آن برای انسانهایی که به صورت ایستاده در پارک قدم می زنند، طراحی شده است: "اینجا پارک فیرمونت آغاز می شود". این انسان های خردمند فقط بخشی از هدف مورد نظر پرتابه بودند. برای آن دسته از انسانهایی که بواسطه مکانیزاسیون بازطراحی شده اند، پیام در یک دستورالعمل خلاصه می شد؛ اینجا پارک کنید، به نظر می رسد ونتوری ارسال پیام را برای خوانش گرِ آینده ای در نظر گرفته بود که کاملاً فراتر از انسانِ بطور قابل توجهی تغییر یافته؛ است.
اگر معمار ما قبل مدرن یک صانع، طراح همه چیز و موجودی در حد و اندازه انسان بود، و اگر یک معمار مدرن مانند گارنیه می توانست بنویسد، "نیازی به انتخاب مابین هنرها نیست: یک شخص یا خدا است یا معمار"، معماری که آنتروپوسن را در نظر می گیرد، وظیفه مواجهه با طراحی تاریخ را برای برای یک آینده تهی دارد. با این حال حتی این اندیشه نیز به نظریه طراحی، قدیمی ترین نظریه طراحی -آفرینش از هیچ متکی است، زیرا برای انسان ها هیچ تفکری خارج از طراحی وجود ندارد، حتی اهمیت ندارد.

🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7349

🔊 @City_PlaceForLiving


#معماری #آینده_گرایی #تاریخ_معماری #رابرت_ونتوری #دنیس_اسکات_بروان #پیتر_آیزنمن #شارل_گارنیه #آگوست_پره #لوکوربوزیه #چارلز_مور #اسکیدمور_اوینگز_مریل #جان_سوان #مک_کیم_مید_وایت #پالادیانیسم #انسان_خردمند #آنتروپوسن #آفرینش_از_هیچ
.