شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living

#آنتروپوسن
Channel
Travel
Real Estate
Linguistics
Other
Persian
Logo of the Telegram channel شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
@City_PlaceForLivingPromote
209
subscribers
513
photos
72
videos
383
links
@SoroushKhani
بیهار؛دختر ی درحال غرق شدن به مثابه زجرسیاست؛ یا فضای امید دربرابر آنتروپوسن استعماری
#سروش_خانی

اثرات منفی پروژه استعماری هر روز، بطور فزاینده ای آشکار می گردد. در مقیاس جهانی، "انقراض ششم" از طریق خسارات، ناپدید شدن ها و تغییر شکل های منتج از سلطه استعمار و آلودگی صنعتی که در سرتاسر کره زمین بطور نامتوازن توزیع شده اند؛ قابل مشاهده است.تغییرات اقلیمی سیاره ای و تخریب محیط زیست به مثابه یک ساختار فضایی و زمانی با عواقبی در حال شتاب و وحشتناک پدیدار گشته، ساختاری که بیش از پنج قرن سلطه استعمار را در بر می گیرد. در همین راستا؛ هنرمند مکزیکیِ هایبر رئالیست، روبن اروزکو لوزا، مجسمه ای ساخت و آنرا در رودخانه نرویون شهر بیلبائو رها نمود.
متن کامل بر اتووود:

🌐 https://www.etoood.com/NewsShow.aspx?nw=8634
🔊 @City_PlaceForLiving

#روبن_اروزکو_لوزا #سرمایه_داری_استخراجی #نئولیبرالیسم #زیست_قدرت #هایپر_رئالیسم #حق_به_شهر #تغییرات_اقلیمی #فضای_امید #مرگ_سیاست #زجر_سیاست #راب_نیکسون #خشونت_آهسته #آنتروپوسن_استعماری
#rubenorozcoloza
کتابخانه اتووود-آنتروپوسن استعماری: خسارت، بازسازی،  و احیاء منابع  

#ماکارنا_گومز_باریس

برگردان: #سروش_خانی

 

اثرات منفی پروژه استعماری و مدرن هر روز، بطور فزاینده ای آشکار می گردد. در مقیاس جهانی، "انقراض ششم" از طریق خسارات، ناپدید شدن ها و تغییر شکل های منتج از سلطه استعمار و آلودگی صنعتی قابل مشاهده است که در سرتاسر کره زمین بطور نامتوازن توزیع شده است. چنین تأثیرات گسترده ای بیشتر در اثرات تجمعی شان در سطح محلی مشهود اند. به عنوان مثال، مناطق بومی که در پی فراکینگ، خطوط لوله انتقال نفت، سد سازی، استخراج معادن و سایر اشکال استخراج منابع، نابود شده اند. در اکولوژی های اجتماعی آلوده و نابرابر، اجتماعات شهری و روستایی رنگی به طور نامتناسبی در معرض سمی شدن و زباله قرار می گیرند. در این انبوهه تحولات انسانی، توجه به مقیاس، نگاشت های استعماری، بدنمندی و تجربیات آنچه راب نیکسون برای نخستین بار «خشونت آهسته-slow violence» نامید، برای چگونگی تصور ما فراتر از آنتروپوسن استعماری اهمیت دارد.

از قرن پانزدهم، نظام استعماری اروپا دنیای زندگان را به طبقه بندی نژادپرستانه ای از مرگ و امر مصرفی بدل ساخت. در حقیقت، منطقی که برای غیرانسانی کردن دیگری به کار رفته، همان ایدئولوژی است که بطور مداوم انسان را از غیرانسان جدا می کند. سرمایه داری نژادی و استخراجی، هزینه بالایی با تمرکز بر  تک فرهنگی شدن ایجاد می کند که جوامع انسانی و غیرانسانی را در پی آن دچار منبع زدایی می نماید. بر این اساس، نامگذاری آنتروپوسن نابسنده است و این مسئله هم با جهانی سازی اثرات آن و هم با پنهان کردن تاریخچه و پیامدهای مداوم استعمار، مشکلی را که از آن نام می برد؛ بازتولید می کند.

با توجه به نامتوازن بودن پیامدها، نوشتن از مفهوم استعمار که به چرخه مدیدی از جنگ علیه زمین بر می گردد، در راستای دانش پژوهی و فعالیت های ما ضروری است. من در کار خود، به دنبال واژگان و روشهای جدیدی برای ردیابی سرمایه داری نژادی و استخراجی بوده ام و به ضرورت استعمارزدایی از آنتروپوسن اشاره کرده ام.  اصطلاحات رایجی مانندکاپیتالوسن؛ برای معرفی تاثیرات همه جانبه استعمار به مثابه منطق بنیادی ویران گر مداوم اکولوژی های اجتماعی بومی سازی شده، بسنده نیستند. با استفاده از اصطلاح "آنتروپوسن استعماری"، من به تغییرات آب و هوایی سیاره ای و تخریب محیط زیست به مثابه یک ساختار فضایی و زمانی با عواقبی در حال شتاب دست می یابم، ساختاری که بیش از پنج قرن سلطه استعمار را در بر می گیرد.

ماکارنا_گومز_باریس در این مقاله به سه کتاب می پردازد که وضعیت بحرانی سیاره ما را با روشهای جدیدی بیان می کنند و تأثیر تاریخی، تجربی و محلی استعمار را در دوران تحولات زمین شناختی و جوی ناشی از انسان آشکار می سازند. چنین آثاری ما را به وظیفه مبرم و ضروری مشخص کردن حیات پس از آنتروپوسن استعماری و ارائه شالوده ای از تأثیر گذشته-حال-آینده استعمار گرایی دعوت می کنند:

الکسیس پائولین گامبس، «بایگانی اِم: پس از پایان جهان»، انتشارات دانشگاه دوک، 2018

آنا تسینگ، هدر سوانسون، الین گان و نیلز بوبانت (ویراستاران)، «هنرزیستن در سیاره خسارت دیده: اشباح و هیولاهای آنتروپوسن»، انتشارات دانشگاه مینه سوتا، 2017

کاترین یوسف، «یک میلیارد آنتروپوسن سیاه یا هیچ کدام»، انتشارات دانشگاه مینه سوتا، 2019

کتابهای مورد اشاره بر مسئله "آنتروپوسن استعماری" تمرکز دارند. چنین پروژه های آینده پژوهی به سمت بازسازی زمین و حتی به سمت ایده منابع احیاگر پیش می روند که از محیط بومی شروع شده و همگرایانه تخریب را به احیاء متصل می سازند. وظیفه ضروری ما این است که نامگذاری جهانی آنتروپوسن را به مختصات فضای زمانی خاص سرمایه داری استخراجی و نژادی مربوط سازیم. و مستندسازی و کار بر ضد ویرانه های استعماری و صنعتی را ادامه دهیم.

 

 

متن کامل بر اتووود:


🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7405


🔊 @City_PlaceForLiving

 

 

#آنتروپوسن_استعماری #آنتروپوسن #راب_نیکسون #خشونت_آهسته #سیلویا_وینتر #آنیبال_کیوژانو #استعمار_زدایی #سرمایه_داری #سرمایه_داری_نژادی #سرمایه_داری_استخراجی #کاپیتالوسن #کتولهوسن #استعمار_گرایی #استعمار  #تغییرات_اقلیمی #ژئوپوئتیک #بوطیقای_جغرافیا #ژئوکرئوگرافی #رقص_جغرافیایی #الکسیس_پائولین_گامبس #بایگانی_ام #آنا_تسینگ #هدر_سوانسون #الین_گان #نیلز_بوبانت #هنر_زیستن_در_سیاره_خسارت_دیده #کاترین_یوسف #یک_میلیارد_آنتر‌وپوسن_سیاه_یا_هیچ_کدام

 

#Colonial_Anthropocene

.
تاریخچه ای برای یک آیندهء تهی
#سیلویا_لاوین
برگردان: #سروش_خانی

اولین و بعضاً آخرین چیزی که یک معمار طراحی می کند، خودش است. مجموعه نامحدودی از کلمات اختصاری، نام های تجاری و القاب که توسط معماران معاصر طراحی شده اند، بارزترین علائم ذائقه جهانی برای بدل شدن به "معمار صاحب امضاء" ست، هدفی که نیازمند غرقه سازی کامل خود درطراحی تکینگی هذولی و تمایز است. عقلائی شدن طراحی نام شرکت ها در اواخر عصر صنعتی، منعکس کننده همبستگی رو به رشد انسان و ماشین است. تاریخچه نام معماران؛ مجموعه ای از شرح حال ها است؛ چرا که این اشخاص توسط تعداد فزاینده ای از سیستم های تولید، ساختارهای قدرت و معرفت شناسی های انتزاعی که به طور صعودی واسرشت می شدند، شکل گرفته اند.
برای معماران نیمه دوم قرن نوزدهم، چگونگی طراحی تاریخ و جایگاه انسان در آن به یک مشغله اصلی بدل شده بود، اگر انسان و مکانش در تاریخ؛ هر دو، در نیمه دوم قرن نوزدهم طراحی شده باشند، انسان بدون مکان در تاریخ، در نیمه دوم قرن بیستم باز طراحی شد. در دهه 1960 توجه فرهنگي به جاي منشأ گونه ها به فرجام گونه ها تغییر جهت داد. ظهور آنتروپوسن این پرسش را مطرح می سازد که چه نوع آثاری، چه نشانه هایی از حیات، برای عصر پسا انسان -برای یک دوره تاریخی بدون فرزندان بشر مفید است؟
زمینه سیاسی طراحیِ تاریخ بدون انسان، در یکی از اولین همکاری های رابرت ونتوری و دنیس اسکات براون، طرحی که به مسابقه آبنمای پارک فیرمونت در سال 1964، اندکی پس از بحران موشکی کوبا ارسال شده، مشهود است. همانطور که مناسب هستی شناسی عصر هسته ای است، معماران؛ آبنمای پیشنهادی خود را، در نقطه کانونی بشکل یک غار مصنوعی با زوایای متداخل، خزه ای و پر از بخار زرد رنگ و مه آلود، و بصورت یک شی پلاستیکی توصیف می کنند. در واقع شکل آن مانند نوک موشک است که آماده پرتاب به فضا ست؛ یک غلاف و جنگ افزار بالقوهء فرار. حروف زیرین آن برای انسانهایی که به صورت ایستاده در پارک قدم می زنند، طراحی شده است: "اینجا پارک فیرمونت آغاز می شود". این انسان های خردمند فقط بخشی از هدف مورد نظر پرتابه بودند. برای آن دسته از انسانهایی که بواسطه مکانیزاسیون بازطراحی شده اند، پیام در یک دستورالعمل خلاصه می شد؛ اینجا پارک کنید، به نظر می رسد ونتوری ارسال پیام را برای خوانش گرِ آینده ای در نظر گرفته بود که کاملاً فراتر از انسانِ بطور قابل توجهی تغییر یافته؛ است.
اگر معمار ما قبل مدرن یک صانع، طراح همه چیز و موجودی در حد و اندازه انسان بود، و اگر یک معمار مدرن مانند گارنیه می توانست بنویسد، "نیازی به انتخاب مابین هنرها نیست: یک شخص یا خدا است یا معمار"، معماری که آنتروپوسن را در نظر می گیرد، وظیفه مواجهه با طراحی تاریخ را برای برای یک آینده تهی دارد. با این حال حتی این اندیشه نیز به نظریه طراحی، قدیمی ترین نظریه طراحی -آفرینش از هیچ متکی است، زیرا برای انسان ها هیچ تفکری خارج از طراحی وجود ندارد، حتی اهمیت ندارد.

🌐 https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=7349

🔊 @City_PlaceForLiving


#معماری #آینده_گرایی #تاریخ_معماری #رابرت_ونتوری #دنیس_اسکات_بروان #پیتر_آیزنمن #شارل_گارنیه #آگوست_پره #لوکوربوزیه #چارلز_مور #اسکیدمور_اوینگز_مریل #جان_سوان #مک_کیم_مید_وایت #پالادیانیسم #انسان_خردمند #آنتروپوسن #آفرینش_از_هیچ
.