معماری؛ خیر مشترک و امید اجتماعی ـ ساخت و تخریب فضاهای عمومی
ترسا کالدریا
برگردان:
#سروش_خانیمقاله پیش رو تحت عنوان " ساخت و تخریب فضاهای دموکراتیک" از کتاب "انگاشت پراگماتیستی" توسط انسان شناس و استاد
#برنامه_ریزی_شهری و منطقه ای دانشگاه کالیفرنیا ، تِرِسا کال دِریا نوشته شده است.کالدریا با نگاهی به پرکتیس های فضایی و اشکال شهروندی در ساخت متروپلیس های معاصر، به بررسی گرایشات متناقض موجود با محوریت قرار دادن فضاهای باز و محصور و چگونگی اثرگذاری متقابل با شهروندان و فضای شهری با ارائه نمونه های موردی از لس آنجلس و سائو پائولو می پردازد.
شهرها و به ویژه مناطق بزرگ متروپلیتن، جهت توسعه شکلهای جدید هویت ، شهروندی و مطالبه حقوق، به عرصه های استراتژیک بدل گشته اند. با این وجود، فضای شهری یکی از عرصه های محوری می باشد که در آن توسعه شهروندی و حقوق طی سال های اخیر متضرر و تخریب شده است. در بسیاری از شهرهای معاصر، الگوهای جدید جداسازی شهری مبتنی بر محصوریت های مستحکم با اشکال جدیدی از محروم سازی مشخص شده، منجر به فرسایش فضاهای عمومی و جداسازی گروه های اجتماعی می شود و مطالبات جدید جهت ادغام را به چالش می کشند. هر دو فرایند - ایجاد اشکال جدید هویت و شهروندی؛ و ایزولاسیون و محصور سازی طبقات فرادست– ، بهم پیوسته و جدید اند. بنابراین، تمرکز بر تحولات اخیر در فصل مشترک مکان و شهروندی به معنی تجزیه و تحلیل فرایندهایی است که فضاهای دموکراتیک جدید را می سازند و به طور همزمان، به تخریب این فضاها می پردازند.
معماری و برنامه ریزی انحصار گرا _"قابل دفاع"_ به جای جلوگیری از تعارضات، به طور واضح منجر به ارتقا و گسترش نابرابری های اجتماعی و فقدان مشترکات شوند. اگر تجربیات جداسازی در محیط شهری، هژمونیک شوند؛ مردم با
#دموکراسی و امکان های فرم های جدید شهروندی بیگانه می شوند. با این حال، با توجه به جدایی میان انواع مختلف تجربیات در شهرها همچنان امید وجود دارد که این روند باژگونه رخ دهد، بدین معنی که تجربیات چالش برانگیز مرزها و دموکراتیزه سازی بتواند به محیطِ ساخته شده گسترش یابد.
برگردان:
#سروش_خانی.
.
.
متن کامل بر اتووود
https://etoood.com/NewsShow.aspx?nw=6432.
#معماری_خیرمشترک_امیداجتماعی.
.
.
@City_PlaceForLiving