شهر جایی برای زندگی.City ,Place For Living
#فرهنگ_شهروندی
Канал
209
подписчиков
513
фото
72
видео
383
ссылки
📌 اجزاء مخفی شهرهای تاب آور: #فرهنگ
در اهمیت تعامل زیربنای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی،سیاسی، کالبدی:
پیش متن: این متن را به بهانه خبر فوت دو کودک هشت و دوازده ساله از کپرهای آوار شده بر اثر بارندگی اخیر در اطراف شهرری نوشته ام. خبری بسیار بسیار تلخ در واپسین روزهای اسفند نودو هفت که بِرَسم طبیعت در انتظار نو شدن هستیم!!!
باشد آنان که بر کرسی نشسته اند و سوار بر نئولیبرالیسم کژدیسه می تازانند را اندکی به تامل وا دارد.
زمانیکه کتاب "یکصدر پرکتیس امید بخش" را ترجمه می کردم بارها و بارها به پروژه های ارتقا و توانمند سازی کالبدی و غیر کالبدی مناطق زاغه ای، حاشیه نشین، غیر رسمی، محروم شهری در کشورهای مختلف و جهان سوم رسیدم. ازجمله در شهر مدلین کلمیا: "برنامه یکپارچه ارتقاء زاغه های مدلین"، "پروژه یکپارچه شهری منطقه شمال شرقی"، "سلاح کمتر؛ زندگی خیلی بیشتر"، و یکی از پروژه های شهر جایی برای زندگی ۳۲۴ "پروژه یو.وی.ال دربافت حاشیه نشینِ مدلین" . در گزارشات و کتابهای ارایه شده از سوی هبیتات در زمینه مدیریت، برنامه ریزی و طراحی شهری نیز مدلین به عنوان نمونه موردی، تحت بررسی و معرفی بود. بیشتر طرح ها حول محوریت حمل و نقل عمومی و احداث مراکز فرهنگی است.
اخیرا مطلبی با عنوان "اجزاء مخفی شهرهای تاب آور: فرهنگ"در سیتی لب خواندم که بازهم به مدلین اشاره شد. این نوشته بر اساس گزارش اخیر بانک جهانی است. طبق این گزارش سرمایه گذاری در انسجام فرهنگی و حفظ آن می تواند به بازسازی شهرهای ویران شده توسط جنگ، بلایای طبیعی، و سایر بحران ها و تنش های شهری کمک نماید.
بر اساس داستان پابلو اسکوبار قاچاقچی کلمبیایی مواد مخدر و ثروتمندترین قاچاقچی تاریخ بشر؛ این شهر در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 یکی از خشونت آمیزترین مکان های روی زمین بود.و لیکن... پس از آن یکی ازنوآورترین شهر ها شد: "شهر مدل". دلایل این تحول پیچیده است. اما یک پیشران کلیدی، تمرکز دولت محلی بر تغییر روایت اجتماعی-فرهنگی بود در راستای دستیابی به مفهوم "#فرهنگ_شهروندی " به مثابه راهی جهت تقویت سرمایه گذاری جمعی در آینده شهر، به ویژه در میان جوامعی که قبلا به لحاظ کالبدی و اجتماعی منزوی شده اند.
رویکرد چندگانه شهر در زمینه برنامه ریزی در دهه های اخیر، فرهنگ محور بوده است : ساختن کتابخانه ها و پارک ها، توانمندسازی امرهنری و دسترسی به حمل و نقل در اجتماعات غیررسمی تپه های بالای شهر و ادغام با شهر.
طبق گفته اخیربانک جهانی؛ فرهنگ، که شامل "هنر و ادبیات، سبک زندگی، شیوه زندگی مشترک، نظام ارزشها، سنت ها و باورها" است، عنصر نادیده گرفته شده در بازسازی شهرهای ویران شده توسط بلایای طبیعی، جنگ و دیگر اشکال تنش های شهری است.
سرمایه گذاری در موسسات ، فضاها و میراث فرهنگی می تواند به ایجاد پل هایی میان اجتماعاتی که درگیر نزاع و مشاجره اند در مناطق شهری پسا تعارض و بهبود سریع ، پایدار و موثرتر فاجعه کمک نماید. در گزارش آمده سرمایه گذاری های کلان فرهنگی در اوایل روند بازسازی، در نهایت با ایجاد شهری جذاب تر برای سرمایه گذاری و گردشگری، رشد اقتصادی را تامین می کند.
این رویکردی می باشد که در بازسازی شهرهایی مانند سئول( پس از جنگ کره )، موستار (پس از جنگ بوسنی ) و کاتماندو، نپال، که به شدت توسط زمین لرزه 2015 آسیب دیده؛ موثر بوده است.
شهرها باید به چند دلیل مهم این فرایند را مدیریت کنند.یک اینکه، جهان همچنان با سرعت باورنکردنی بسوی شهری شدن می رود - تا سال 2050، 70 درصد از جمعیت این سیاره در شهرها زندگی خواهند کرد. و دوم، تهدیدات ناشی از بلایای مربوط به تغییرات آب و هوایی و درگیری های مربوط به منابع جدی، گسترش یافته و در حال افزایش است.
با توجه به گزارش بانک جهانی، شهرهایی که در ابتدای روند بازسازی خود قرار می گیرند ابتدا باید بر اهمیت فرهنگ - چه به لحاظ کالبدی (آثار تاریخی، فضاهای مذهبی و سایت های محافظت شده) و چه غیرکالبدی(مانند هنر، شیوه های سنتی صنایع دستی و یا دیگر انواع دانش محلی) در ساختار اجتماعی و تصویرخود، تاکید نمایند.شهرها می بایست بازسازی را از سایت هایی که بیشتر به افراد محلی اهمیت می دهند، آغاز کنند. به گفته شبکه توسعه فرهنگی آقاخان، برای نمونه پس از جنگ بوسنی، بازسازی پل موستار "نماد التیام اختلافات و جدایی ها میان مسلمانان و کروات های شهر" بود.
نکته کلیدی ایجاد تعادل میان نیازهای اساسی - سرپناه، غذا و مراقبت های بهداشتی – با تلاش هایی جهت ارتقاء و ترویج بیان آرتیستیک است که کمک می کنند اجتماعات شهری، تروما را پردازش کرده وبا یکدیگر ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را مستند سازند. برای نمونه، در مدلین، هنر؛ تشویق شد:
🔉 @City_PlaceForLiving
#سروش_خانی
در اهمیت تعامل زیربنای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی،سیاسی، کالبدی:
پیش متن: این متن را به بهانه خبر فوت دو کودک هشت و دوازده ساله از کپرهای آوار شده بر اثر بارندگی اخیر در اطراف شهرری نوشته ام. خبری بسیار بسیار تلخ در واپسین روزهای اسفند نودو هفت که بِرَسم طبیعت در انتظار نو شدن هستیم!!!
باشد آنان که بر کرسی نشسته اند و سوار بر نئولیبرالیسم کژدیسه می تازانند را اندکی به تامل وا دارد.
زمانیکه کتاب "یکصدر پرکتیس امید بخش" را ترجمه می کردم بارها و بارها به پروژه های ارتقا و توانمند سازی کالبدی و غیر کالبدی مناطق زاغه ای، حاشیه نشین، غیر رسمی، محروم شهری در کشورهای مختلف و جهان سوم رسیدم. ازجمله در شهر مدلین کلمیا: "برنامه یکپارچه ارتقاء زاغه های مدلین"، "پروژه یکپارچه شهری منطقه شمال شرقی"، "سلاح کمتر؛ زندگی خیلی بیشتر"، و یکی از پروژه های شهر جایی برای زندگی ۳۲۴ "پروژه یو.وی.ال دربافت حاشیه نشینِ مدلین" . در گزارشات و کتابهای ارایه شده از سوی هبیتات در زمینه مدیریت، برنامه ریزی و طراحی شهری نیز مدلین به عنوان نمونه موردی، تحت بررسی و معرفی بود. بیشتر طرح ها حول محوریت حمل و نقل عمومی و احداث مراکز فرهنگی است.
اخیرا مطلبی با عنوان "اجزاء مخفی شهرهای تاب آور: فرهنگ"در سیتی لب خواندم که بازهم به مدلین اشاره شد. این نوشته بر اساس گزارش اخیر بانک جهانی است. طبق این گزارش سرمایه گذاری در انسجام فرهنگی و حفظ آن می تواند به بازسازی شهرهای ویران شده توسط جنگ، بلایای طبیعی، و سایر بحران ها و تنش های شهری کمک نماید.
بر اساس داستان پابلو اسکوبار قاچاقچی کلمبیایی مواد مخدر و ثروتمندترین قاچاقچی تاریخ بشر؛ این شهر در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 یکی از خشونت آمیزترین مکان های روی زمین بود.و لیکن... پس از آن یکی ازنوآورترین شهر ها شد: "شهر مدل". دلایل این تحول پیچیده است. اما یک پیشران کلیدی، تمرکز دولت محلی بر تغییر روایت اجتماعی-فرهنگی بود در راستای دستیابی به مفهوم "#فرهنگ_شهروندی " به مثابه راهی جهت تقویت سرمایه گذاری جمعی در آینده شهر، به ویژه در میان جوامعی که قبلا به لحاظ کالبدی و اجتماعی منزوی شده اند.
رویکرد چندگانه شهر در زمینه برنامه ریزی در دهه های اخیر، فرهنگ محور بوده است : ساختن کتابخانه ها و پارک ها، توانمندسازی امرهنری و دسترسی به حمل و نقل در اجتماعات غیررسمی تپه های بالای شهر و ادغام با شهر.
طبق گفته اخیربانک جهانی؛ فرهنگ، که شامل "هنر و ادبیات، سبک زندگی، شیوه زندگی مشترک، نظام ارزشها، سنت ها و باورها" است، عنصر نادیده گرفته شده در بازسازی شهرهای ویران شده توسط بلایای طبیعی، جنگ و دیگر اشکال تنش های شهری است.
سرمایه گذاری در موسسات ، فضاها و میراث فرهنگی می تواند به ایجاد پل هایی میان اجتماعاتی که درگیر نزاع و مشاجره اند در مناطق شهری پسا تعارض و بهبود سریع ، پایدار و موثرتر فاجعه کمک نماید. در گزارش آمده سرمایه گذاری های کلان فرهنگی در اوایل روند بازسازی، در نهایت با ایجاد شهری جذاب تر برای سرمایه گذاری و گردشگری، رشد اقتصادی را تامین می کند.
این رویکردی می باشد که در بازسازی شهرهایی مانند سئول( پس از جنگ کره )، موستار (پس از جنگ بوسنی ) و کاتماندو، نپال، که به شدت توسط زمین لرزه 2015 آسیب دیده؛ موثر بوده است.
شهرها باید به چند دلیل مهم این فرایند را مدیریت کنند.یک اینکه، جهان همچنان با سرعت باورنکردنی بسوی شهری شدن می رود - تا سال 2050، 70 درصد از جمعیت این سیاره در شهرها زندگی خواهند کرد. و دوم، تهدیدات ناشی از بلایای مربوط به تغییرات آب و هوایی و درگیری های مربوط به منابع جدی، گسترش یافته و در حال افزایش است.
با توجه به گزارش بانک جهانی، شهرهایی که در ابتدای روند بازسازی خود قرار می گیرند ابتدا باید بر اهمیت فرهنگ - چه به لحاظ کالبدی (آثار تاریخی، فضاهای مذهبی و سایت های محافظت شده) و چه غیرکالبدی(مانند هنر، شیوه های سنتی صنایع دستی و یا دیگر انواع دانش محلی) در ساختار اجتماعی و تصویرخود، تاکید نمایند.شهرها می بایست بازسازی را از سایت هایی که بیشتر به افراد محلی اهمیت می دهند، آغاز کنند. به گفته شبکه توسعه فرهنگی آقاخان، برای نمونه پس از جنگ بوسنی، بازسازی پل موستار "نماد التیام اختلافات و جدایی ها میان مسلمانان و کروات های شهر" بود.
نکته کلیدی ایجاد تعادل میان نیازهای اساسی - سرپناه، غذا و مراقبت های بهداشتی – با تلاش هایی جهت ارتقاء و ترویج بیان آرتیستیک است که کمک می کنند اجتماعات شهری، تروما را پردازش کرده وبا یکدیگر ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را مستند سازند. برای نمونه، در مدلین، هنر؛ تشویق شد:
🔉 @City_PlaceForLiving
#سروش_خانی