تاریخ و فرهنگ دره شهر

‍ سی پوپ ،قغه

در یکی از کانالهای تلگرامی به این موضوع به اختصار اشاره شده بود واین را به این خاطر بیان داشتم که موضوع عاریتی نیست ،وهمه ی همسن وسالهای من به درستی این موارد را دیده اند ،صحبت از دهه چهل است ،

در روزگاری که امرار معاش خانوا رها بر پایه دامداری وکشاورزی استوار و پرورش مرغ از اولویت خاصی بر خوردار بود تمامی ساکنان دهات وقصبات مرغ نگهداری می کردند،با فرا رسیدن فصل پاییز بیماری واگیر ی بنام مر غ میر می آمد ،کیفیت بیماری چنین بود که تاج (پوپ) آنها سیاه می شد وحالتی کرخ مانند می گرفتند ودر طول چند هفته همه مرغهای آبادی تلف می شدند بعضی از کد بانو های که دوران دیده بود ند وقتی که می شنیدند مرغ میر در فلان روستای همجوار (مثلا ووهان چین ) آمده فورا مرغهای خود را از کوچک وبزرگ در یک لانه جای می داد وبه مدت چهل رو ز در همان لانه آب ودانه می داد ند ( #قرنطینه) ونمی گذاشتند ا ز لانه بیرون بیایند ،بعد از اتمام چهل روز در لانه ماندن بدون تلفات ، همگی مرغ ها را سالم در میدان آبادی رها می کردند واین در صورتی بود که همه مرغ وجوجه های ابادی تلف شده بود وجوجه ها را آخر پاییز بشمارید اشاره به همین مرگ ومیر مرغها در پاییز است ،وخدا رحمت کند کد بانوی ده را که می گفت عمر درد وبلا چهل روز است وبعد از چهل روز درد وبلا می رود ...

بیاییم شیوه مدیریت را ازکد بانوی دهه چهل یاد بگیریم که همگی مرغهایش را داخل کله مرغان کرد، و داخل #کله_مرغان به مرغهایش آب ودانه می داد ،در کله مرغان و در دوران قرنطینگی بین دارا وندار فرقی قائل نمی شد، خلاصه بسته معیشتی شامل حال همه می شد ...

تنها تلفات کد بانو ها شاید همان خروس مغروری بود که با تعریفی که روباه از او کرد چشم بست وآواز سر داد وروباه جست واورا بربود وخروس وقتی که در دهان روباه قرار گرفت گفت لعنت بر چشمی که دیرموقع بسته شود،من الجمله وقتی که سگان ده روباه را دنبال کردند خروس به روباه گفت، بگو که این خروس را،از ده شما نربوده ام ،روباه دهان را باز کرد وخروس پرید ،روباه گفت لعنت بر دهانی که دیرموقع باز شود ،

خلاصه دوران #قرنطینگی است مواظب گوش وحلق وبینی خود باشید واگر می خواهید از دست ویروس کرونا در امان باشید در خانه بمانید که همگی مانده ایم

بقلم علی اقایی

#همه_با_هم_با_فرهنگ_و_رعایت_بهداشت
#کرونارا_شکست_خواهیم_داد
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••