تاریخ و فرهنگ دره شهر

#بازنشر
با تشکر از دوستان که مطلب مفید درج شده در کانال تاریخ و فرهنگ به تاریخ ۱۵ دی ماه ۱۴۰۰ آقای دانش سرارودی را بازنشر کردند اصل مطلب اینگونه است:

✍️ اکبر دانش سرارودی

🖊 یازده تفاوت گفتگو و جَدَل


🌿 گفتگو، زبان مفاهمه است و هیچ تمدّنی بدون گفتگو شکل نگرفته و بدون آن نیز دوام نیافته است.

🌿 اکنون در بسیاری از گروه‌های مجازی و محافل علمی و سیاسی، جدل فرمانروایی می‌کند و کثیری به تصوّر این‌که در حال گفتگو با یکدیگرند، در ورطهٔ مجادلات بی‌ثمر و بی‌پایان افتاده‌اند، همچنان‌که در گفتگوهای دو یا چند نفره.
🌿 مرز میان گفتگو و جدل، بسیار باریک و مبهم است لذا چند نکته ساده‌اش یادآوری می‌شود؛

1️⃣ «هدف گفتگو» این است که من بدانم در ضمیر شما چه می‌گذرد و شما بدانید که درد من چیست «اما جدل» تشنهٔ پیروزی است و شهوت استیلا بر طرف مقابل دارد.

2️⃣ پایان جدل، دشمنی است و پایان گفتگو، دوستی است.
ذهن و زبان جدلیون، در تسخیر سوء‌ظن به دیگران و خودشیفتگی است.
اما گفتگو، راهی برای کاستن از افتراق‌ها و سوءتفاهم‌هاست.
گفتگو ما را به یکدیگر نزدیک‌‌تر می‌کند و جدل، دورتر و دشمن‌تر.
گفتگو، اگر گرهی نگشاید، گره را کورتر نمی‌کند.

3️⃣ در گفتگو، میان اندیشه و صاحب اندیشه فرق می‌گذاریم. یعنی مخالفت ما با اندیشه‌ای، به دشمنی ما با صاحب آن اندیشه نمی‌انجامد.

4️⃣ در گفتگو می‌کوشیم که حرف دیگری را بفهمیم ولی در جدل می‌کوشیم که حرف خود را در گوش او فرو کنیم.

5️⃣ اهل جدل، درد حقیقت ندارند. پس به هیچ خطا یا جفایی اعتراف نمی‌کنند.
اما در گفتگوی سالم، طرفین می‌پذیرند که در فلان مسئله خطا کرده‌، دچار غفلت یا مبالغه و تندروی شده‌اند.

6️⃣ جدل، استثمار گفتگو است.
یعنی گفتگو در جدل، بهانه‌ای بیش نیست. بدین رو اهل جدل، گاهی این بهانه را وامی‌نهند و از ابزار دیگری استفاده می‌کنند که هیچ سنخیتی با گفتگو ندارد، مانند زورگویی و تهدید و نصیحت و افشاگری و تجاوز به حریم خصوصی افراد.

7️⃣ جدل‌گرایان، معمولا زبانی درشت‌گو و پر از نیش ‌و کنایه دارند، گرچه هر درشت‌گویی جدل‌گرا نیست و هر جدل‌گرایی درشتگو نیست.

8️⃣ جدل گذشته‌گرا است، اما گفتگو آینده‌ساز است.
در جدل، شما از راهی دفاع می‌کنید که آن را طی کرده‌اید
اما در گفتگو راهی را می‌جویید که آینده‌ را بسازد. از همین رو گفتگو پیش‌رونده است، اما جدل، هر بار به نقطهٔ آغاز بر می‌گردد.

9️⃣ در گفتگو می‌کوشیم که چیزی بیاموزیم، اما در جدل، تلاش ما بیشتر برای شیرفهم کردن طرف مقابل است.

🔟 در گفتگو تابع منطق ایم و فارغ از اینکه گوینده کیست بر این نکته متمرکزیم که چه میگوید؟ و بدون هیچ مقاومتی حرف حق را می پذیریم ولی در جدال، از ابتدا با گارد وارد می‌شویم و به چیزی جز غلبه و کسب نتیجهٔ از پیش تعیین شده نمی اندیشیم.

1️⃣1️⃣ سماجت و افراط در کشدار کردن مباحث، از نشانه‌های اهل جدل است.
اهل گفتگو به همان آسانی که وارد گفتگو میشوند، آن را رها می‌کنند و می.دانند که کجا و کی باید کنار بکشند، اما جدلیون تا بالا بردن پرچم پیروزی و اعتراف خصم به شکست، سماجت می‌کنند.
پ.ن:
کما این نقل است، پیامبر(ص) در حدیثی می‌فرماید: " از لجاجت بپرهیز که اولش نادانی و آخرش ندامت و پشیمانی است".
#بازنشر و #ارسال:
#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

#بازنشر
یادداشت لفته منصوری جامعه‌شناس خوزستانی، در معرفی کتاب"در جستجوی سعادت عمومی برای ایران"

نویسنده : دکتر لفته منصوری
منبع خبر : صدای هم وطن


آرزوهای فروخورده تاریخی
در جستجوی سعادت عمومی برای ایران

یادداشت امروز به معرفی کتاب ارزشمند «در جستجوی سعادت عمومی» جلد دوم درآمدی بر توانمندسازی حکومت و جامعه که توسط احمد میدری و همکاران در ۵ بخش، ۱۵ فصل و ۴۹۳ صفحه، توسط انتشارات روزنه و در سال ۱۴۰۰ روانه بازار نشر گردیده؛ اختصاص دارد.

احمد میدری (متولد ۱۳۴۲ در آبادان) اقتصاددان ایرانی است. او نماینده آبادان در دوره ششم مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون اقتصادی مجلس بود. وی دارای دکترای تخصصی اقتصاد و فوق لیسانس توسعه و برنامه‌ریزی اقتصادی از دانشگاه تهران است. میدری سابقه تدریس در دانشگاه علامه طباطبایی و دانشگاه شهید چمران اهواز و معاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی را دارد.

کاوش در علل عقب‌ماندگی ایران سابقه‌ی دیرینه‌ای دارد. شاید بتوان تأمل و تفکر عباس میرزا پس از شکست در جنگ با روس‌ها و عقد عهدنامه‌های گلستان و ترکمان‌چای، در باره‌ی علل شکست در این جنگ و پیشرفت و توسعه‌یافتگی آن‌ها و ضعف و ناتوانی ما را از اولین و ابتدایی‌ترین بارقه‌های آگاهی ایرانی در زمینه‌ی عقب‌ماندگی خود دانست.

بیش از ۱۵۰ سال است که پرسش «چرا عقب‌مانده‌ایم» و برخی گفته‌اند «چرا عقب‌نگه‌داشته شده‌ایم» ذهن و قلب ایرانی را مشغول خود کرده است. اگر بگویم که این پرسش، مهم‌ترین پرسش ایرانی از صفویه تاکنون بوده است؛ اغراق نگفته‌ام.

از جمله کتاب‌هایی که کوشش کرده‌اند تا سّر عدم توفیق جامعه‌ی ایرانی را در نجات از عقب‌ماندگی و نیل به توسعه‌یافتگی تجزیه‌وتحلیل کرده و برای آن نظریه‌پردازی کنند، عبارت‌اند از: «چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت؟» از کاظم علمداری؛ «زوال اندیشه سیاسی در ایران» از سید جواد طباطبایی؛ «مقاومت شکننده» از جان فوران؛ «جامعه‌شناسی توسعه، مطالعه تطبیقی ایران و ژاپن» از احمد رجب‌زاده؛ «نخستین رویارویی‌های اندیشه‌گران ایران با دو رویه تمدن بورواژی غرب» از عبدالهادی حائری؛ «ما چگونه ما شدیم؟» از صادق زیباکلام؛ «جامعه‌شناسی نخبه‌کشی» از علی رضاقلی؛ «ایرانیان و اندیشه تجدد» از جمشید بهنام؛ «جامعه کوتاه مدت»، «اقتصاد سیاسی ایران» و «تضاد دولت و ملت» از همایون کاتوزیان؛ «موانع تاریخی رشد سرمایه‌داری» از احمد اشرف؛ «فرهنگ سیاسی و توسعه سیاسی» از دال سیونگ‌یو؛ «موانع توسعه سیاسی در ایران» از حسین بشیریه؛ «دارالمجانین» و «خلقیات ما ایرانیان» از محمدعلی جمال‌زاده؛ «غرب‌زدگی» از جلال آل‌احمد؛ «تجددطلبی و توسعه در ایران معاصر» از موسی غنی‌نژاد؛ «سازگاری ایرانی» از مهدی بازرگان؛ «توسعه و تضاد» از فرامرز رفیع‌پور؛ «پاسخ به یک سوال خودمانی: چرا عقب‌مانده‌ایم؟» از یوسف فرامرزی؛ «فرهنگ سیاسی ایران» از محمود سریع‌القلم؛ «جامعه‌شناسی خودمانی» از حسن نراقی؛ «در پیرامون خودمداری ایرانیان» از حسن قاضی مرادی؛ «مدارهای توسعه‌نیافتگی در اقتصاد ایران» از حسین عظیمی؛ «موانع توسعه» از محمد توکل؛ «جامعه‌شناسی توسعه فرهنگی» از فیروز راد؛ «اخلاق و سرشت ایرانیان» از فرحناز ابونیا عمران؛ «اندیشه‌های نوسازی در ایران» از تقی آزاد ارمکی؛ «موانع توسعه فرهنگی در ایران» از محمد توحیدفام؛ «نظریه سرزمینی و ابنیه منفرد» از پرویز پیران؛ «ما ایرانیان، زمینه‌کاوی تاریخی و اجتماعی خلقیات ایرانی» از مقصود فراستخواه از جمله‌ی تلاش‌های نویسندگان و پژوهشگران ایرانی در پاسخ به پرسش عدم توسعه‌یافتگی ایران بوده است.

«نگاهی به تحقیقات انجام شده در رابطه با علل و عوامل توسعه‌نیافتگی، نشان می‌دهد که هر کدام از آن‌ها دلایل مختلفی را برای عقب‌ماندگی ایران ذکر می‌کنند؛ بعضی از آن‌ها موانع داخلی همچون استبدادپذیری ایرانیان، ساختارهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، دولت رانتیر و ... را علت توسعه‌نیافتگی ذکر می‌کنند و عده‌ای دیگر نیز عوامل خارجی از قبیل استعمار، امپریالیسم جهانی و ... را برجسته می‌نمایند. جدای از میزان اهمیت هرکدام از این عوامل، تا زمانی‌که یک اجماع نظری واحد در رابطه با علل توسعه‌نیافتگی و راه‌های برون‌رفت از آن حاصل نشود، دست‌یابی به توسعه میسر نخواهد بود.»[۱] ما برای خروج از این چرخه‌ی معیوب تاریخی نیاز به مدلی مفهومی و تجربی داریم.

ایده‌ی اصلی کتاب در جستجوی سعادت عمومی جلد دوم – درآمدی بر توانمندسازی حکومت و جامعه، توانمندسازی هم‌زمان جامعه و حاکمیت برای توسعه است. برای توسعه‌ی پایدار نیازمند حضور همزمان جامعه و دولت قوی هستیم؛ ضعف و خلل در هر یک از این دو طرف، باعث شکنندگی مسیر توسعه می‌شود؛

متن کامل این یادداشت تحلیلی را در لینک زیر مطالعه بفرمایید.👇
https://sedayehamvatan.ir/?p=17227

#بازنشر‌و‌ارسال:
#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

#بازنشر

✍️ اکبر دانش سرارودی

🖊 یازده تفاوت گفتگو و جَدَل


🌿 گفتگو، زبان مفاهمه است و هیچ تمدّنی بدون گفتگو شکل نگرفته و بدون آن نیز دوام نیافته است.

🌿 اکنون در بسیاری از گروه‌های مجازی و محافل علمی و سیاسی، جدل فرمانروایی می‌کند و کثیری به تصوّر این‌که در حال گفتگو با یکدیگرند، در ورطهٔ مجادلات بی‌ثمر و بی‌پایان افتاده‌اند، همچنان‌که در گفتگوهای دو یا چند نفره.
🌿 مرز میان گفتگو و جدل، بسیار باریک و مبهم است لذا چند نکته ساده‌اش یادآوری می‌شود؛

1️⃣ «هدف گفتگو» این است که من بدانم در ضمیر شما چه می‌گذرد و شما بدانید که درد من چیست «اما جدل» تشنهٔ پیروزی است و شهوت استیلا بر طرف مقابل دارد.

2️⃣ پایان جدل، دشمنی است و پایان گفتگو، دوستی است.
ذهن و زبان جدلیون، در تسخیر سوء‌ظن به دیگران و خودشیفتگی است.
اما گفتگو، راهی برای کاستن از افتراق‌ها و سوءتفاهم‌هاست.
گفتگو ما را به یکدیگر نزدیک‌‌تر می‌کند و جدل، دورتر و دشمن‌تر.
گفتگو، اگر گرهی نگشاید، گره را کورتر نمی‌کند.

3️⃣ در گفتگو، میان اندیشه و صاحب اندیشه فرق می‌گذاریم. یعنی مخالفت ما با اندیشه‌ای، به دشمنی ما با صاحب آن اندیشه نمی‌انجامد.

4️⃣ در گفتگو می‌کوشیم که حرف دیگری را بفهمیم ولی در جدل می‌کوشیم که حرف خود را در گوش او فرو کنیم.

5️⃣ اهل جدل، درد حقیقت ندارند. پس به هیچ خطا یا جفایی اعتراف نمی‌کنند.
اما در گفتگوی سالم، طرفین می‌پذیرند که در فلان مسئله خطا کرده‌، دچار غفلت یا مبالغه و تندروی شده‌اند.

6️⃣ جدل، استثمار گفتگو است.
یعنی گفتگو در جدل، بهانه‌ای بیش نیست. بدین رو اهل جدل، گاهی این بهانه را وامی‌نهند و از ابزار دیگری استفاده می‌کنند که هیچ سنخیتی با گفتگو ندارد، مانند زورگویی و تهدید و نصیحت و افشاگری و تجاوز به حریم خصوصی افراد.

7️⃣ جدل‌گرایان، معمولا زبانی درشت‌گو و پر از نیش ‌و کنایه دارند، گرچه هر درشت‌گویی جدل‌گرا نیست و هر جدل‌گرایی درشتگو نیست.

8️⃣ جدل گذشته‌گرا است، اما گفتگو آینده‌ساز است.
در جدل، شما از راهی دفاع می‌کنید که آن را طی کرده‌اید
اما در گفتگو راهی را می‌جویید که آینده‌ را بسازد. از همین رو گفتگو پیش‌رونده است، اما جدل، هر بار به نقطهٔ آغاز بر می‌گردد.

9️⃣ در گفتگو می‌کوشیم که چیزی بیاموزیم، اما در جدل، تلاش ما بیشتر برای شیرفهم کردن طرف مقابل است.

🔟 در گفتگو تابع منطق ایم و فارغ از اینکه گوینده کیست بر این نکته متمرکزیم که چه میگوید؟ و بدون هیچ مقاومتی حرف حق را می پذیریم ولی در جدال، از ابتدا با گارد وارد می‌شویم و به چیزی جز غلبه و کسب نتیجهٔ از پیش تعیین شده نمی اندیشیم.

1️⃣1️⃣ سماجت و افراط در کشدار کردن مباحث، از نشانه‌های اهل جدل است.
اهل گفتگو به همان آسانی که وارد گفتگو میشوند، آن را رها می‌کنند و می.دانند که کجا و کی باید کنار بکشند، اما جدلیون تا بالا بردن پرچم پیروزی و اعتراف خصم به شکست، سماجت می‌کنند.
پ.ن:
کما این نقل است، پیامبر(ص) در حدیثی می‌فرماید: " از لجاجت بپرهیز که اولش نادانی و آخرش ندامت و پشیمانی است".
#بازنشر و #ارسال:
#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

#بازنشر
"تقی خان فرزانه عدالت خواه و نوآور"
علی رضاقلی

✅از توان من بر نمی آید که میرزاتقی خان را در چند خط تلگرامی توصیف کنم ولی تلاش می کنم، چون فردا (20 دی ماه) سالگرد شهادت یکی از نوادر سیاستمداران و وطن پرستان است که بر خلاف انبوهی از سیاستمداران ایران که به هزینه مردم به دنبال بهینه کردن منافع خود هستند، به هزینه خود برای "رفاهیت" مردم جان خود را در طبق اخلاص گذاشت و تا آخر ایستاد.

نویسنده انگلیسی واتسون درباره او نوشته بود که "اشرف مخلوقات بود".

قائم مقام که او را تربیت کرده بودگفته بود:

"این پسر خیلی ترقیات دارد و قوانین بزرگ به روزگار میگذارد، حقیقت من بر پسر کربلایی قربان حسد می برم و بر پسرش می ترسم."

کلنل شیل وزیر مختار انگلیس می گفت:

"پول دوستی که خوی ایرانیان است در وی اثر ندارد، به عشوه و رشوه کسی فریفته نمی شود."

خوش هیکل، تنومند، سیمای گشاده، پرکار، با غیرت مسئولیت، هوشمند، درست، صادق، فساد ناپذیر و صمیمی بود، جسور و بی باک و دلیر همراه با رفتاری سنگین بود، چشمانی نافذ داشت همراه با مناعت طبع و حق شناسی.

میرزا تقی خان زمانه خود را خوب می شناخت و شرایط جهان و ایران را می شناخت، عقب افتادگی ایران را می شناخت و با اهداف توسعه ای خود آشنایی کامل داشت. شرایط گذار را می شناخت و در تمامی ساحت هایی که برای توسعه ایران لازم بود به صورت هماهنگ تلاش می کرد.

اهداف میرزاتقی خان را تحت سه عنوان می توان خلاصه کرد:

🔷نوآوری در راه نشر فرهنگ و صنعت جدید

 🔷پاسداری از هویت ملی و استقلال سیاسی ایران

🔷مبارزه با فساد مالی و مبارزه برای احیاء اخلاق مدنی که به زوال کشیده شده بود.

برای تامین اهداف فوق در سطوح مختلف وارد کارزار شد، در سطح کلان بودجه کشور را که دچار کسری مزمن شده بود با مدیریت هزینه و حذف هزینه های غیرضروری و از طرف دیگر وصول درآمدهای معوق و لاوصول متعارف و احیاء امنیت تولید و بسط تولید و تجارت و اخذ مالیات به تعادل رسانید که تلاش های او در این زمینه هنوز راهنما و موثرند و در این زمینه فعالیت های گسترده و آموزنده ای کرد. (پ.ن)

برای بسط اقتصاد و تولید و صنعت می دانست نظم در تمام کارها و اجرای قانون و اصلاح دوایر عدلیه و حکام شرع و اینکه همه مردم و همه فرق و اقلیت "در محافظه" در سایه قوانین ولایتی برابرند، املاک از دستبرد مصون اند و ادیان در کمال رفاهیت، برای اولین بار دیوانخانه عدالت تامین کرد که جد دیوان عدالت اداری امروز است که مردم اگر از دولت شکایت داشته باشند در آن مطرح کنند و برابری حقوقی اجتماعی اقلیت ها.

با تقی خان این اصطلاحات در ایران شایع شد:

نظم تقی خانی، دیوان خانه عدالت، وکیل دیوانخانه، تنظیمات مملکتی، نظم جدید، قرار حکومتی، قانون درست، اجرای حقوق ثابته، رفاهیت و آسودگی مردم، عدم تبعیض، کاری مغایر عدالت نکردن، مبارزه با رشوه خواری، تنظیم قوانین مالیاتی، گماشتن کسان عاقل و قابل بر سر کار، ایجاد دارالفنون (پلی تکنیک) و ایجاد روزنامه برای روشن کردن مردم و آشنا کردن آن ها با مسائل روز ایران و جهان و افزودن بر دانایی و بینایی آن ها، مبارزه جدی با فساد اداری، توسعه صنعت، بسط تعلیمات در ارتش منظم و توسعه مهمات سازی، ایجاد چاپارخانه و پست، حفظ آثار باستانی، تنظیم واردات و صادرات، خلاصه هر کار خوبی که امروز می بینید کم و بیش نطفه اولیه آن با میرزا تقی خان شروع شد.

"خدایش بیامرزاد"

پی نوشت: برای اطلاع از شرح مختصر احوال و اقدامات و موقعیت میرزاتقی خان امیرکبیر به کتاب جامعه شناسی نخبه کشی و برای بحث مبسوط راجع به میرزاتقی خان به کتاب ارزشمند امیرکبیر و ایران نوشته فریدون آدمیت مراجعه شود.

****

📚منبع: یادداشت های منتشر نشده علی رضاقلی(جامعه شناس و پژوهشگر حوزه اقتصاد سیاسی و جامعه شناسی تاریخی
نویسنده کتاب های جامعه شناسی نخبه کشی و جامعه شناسی خودکامگی)، به نقل از تلگرام تحت نظارت مستقیم مشارالیه.

#بازنشر و #ارسال: #موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

«چهل یادداشت» منتشر شد

ایسنا/ایلام کتاب« چهل یادداشت»دو دهه با رویدادهای اجتماعی و فرهنگی استان ایلام» به قلم خلیل کمربیگی با کسب مجوز از وزارت ارشاد،از سوی نشر نیشتمان به مرحله چاپ و توزیع رسیده است.

«خلیل کمربیگی» در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: مجموعۀ چهل یادداشت، گزیده‌ای از یادداشت های من در بارۀ مسائل و آسیب های اجتماعی، فرهنگی و حوادث و رخدادهای مختلفی است که طی سال های ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۸در استان ایلام نوشته شده است.

وی با بیان اینکه این یادداشت‌ها از ۱۳۷۸ تا ۱۳۹۸ است، تصریح کرد: در انتخاب این یادداشت‌ها، سعی شده مسائل، آسیب‌ها، رخدادها و رویدادهای مربوط به استان است و تلاش شده محتوای یادداشت‌ها، برای همۀ مخاطبان قابل فهم باشد.

کمربیگی در خصوص محتوای این چهل یادداشت گفت: بخشی از یادداشت‌ها به پدیده‌هایی مانند طایفه گرایی، خودکشی، انتخابات و آسیب های آن، ریاکاری و دوزیستی، نشاط و شادی، خشونت، بومی‌گرایی و محلی گرایی، مهاجرت، سرقت، تکدی‌گری، رسانه های بومی، شمال ــ جنوب، حجاب و عفاف، نوچه پروری، کتابخوانی، ازدواج، حاشیه‌نشینی اشاره دارد و برخی دیگر به مسائل و آسیب‌های فرهنگی و اجتماعی پرداخته است. چند یادداشت نیز، به تکریم و سیرۀ بزرگان این استان که سال های متمادی به این سرزمین روشنی بخشیده‌اند و هر کدام به نوعی منشاء اخلاق حَسَنَه و رفتار نیکو بوده اند، اختصاص یافته است.

کمربیگی با بیان اینکه ترتیب یادداشت‌ها بر اساس تاریخ انتشار صورت گرفته تا مخاطبان با سیر تاریخ حوادث و رویدادهای استان و همچنین، سیر افکار و اندیشۀ نویسنده در طول دو دهه آشنا شوند، گفت: امیدوارم این کتاب بتواند به سهم خود سیمای بخش مهمی از رخدادها و رویدادهای بیست ساله استان را پیش روی مخاطبان گذارد.

کتاب چهل یادداشت خلیل کمربیگی، جامعه شناس ایلامی در ۲۴۰ صفحه توسط نشر نیشتمان چاپ شد.
.

ارسالی #موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

#بازپخش
حکمرانیِ خوب به زبان ساده!

در این ویدئو، هشت ویژگی «حکمرانی خوب»/(good governance) به زبان ساده و با ذکر مثال، تعریف و تشریح شده است.
در این ویدئو نشان داده می‌شود وقتی راجع به حکومت خوب حرف می‌زنیم، دقیقا درباره چه چیزی صحبت می‌کنیم.

ارسالی:#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

✍️ @CEYMARIAN

#بازنشر
این ویدئو فقط یک دقیقه وقت شما را می‌گیرد و در عوض کمک می‌کند که کرونا جانتان را نگیرد.
#در_خانه_بمانیم
برگرفته از شبکه توسعه
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

#کرونارا_شکست_خواهیم_داد
✍️ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

#بازنشرنامه انجمن جامعه شناسی در مورد شیوع ویروس کرونا و ضرورت پیشگیری از آن-دفتر دانشگاه ایلام
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

#همه_با_هم_با_فرهنگ_و_رعایت_بهداشت
#کرونارا_شکست_خواهیم_داد
✍️ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

چوعضوی به درد آورد روزگار .......................... از گفت وگوی کیوان مهرگان با مقصود فراستخواه#جامعه شناس واستاد دانشگاه
هجده اسفند 98
#بازنشر پست تلگرامی انجمن جامعه شناسی ایران_دفتر دانشگاه ایلام
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

پ.ن:مواجهۀ خردمندانه با بحران؛تأکید بر استفاده از ظرفیت ها و توانمندی های موجود برای مقابله با بحران...
🔻خرد افسر شهریاران بود/ خرد زیور نامداران بود
خرد زنده جاودانی شناس/خرد مایه زندگانی شناس
کسی کو خرد را ندارد ز پیش/دلش گردد از کرده خویش ریش(حکیم سخن فردوسی).

#همه_با_هم_با_فرهنگ_و_رعایت_بهداشت
#کرونارا_شکست_خواهیم_داد
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

#بازنشر
کرونا و هویت ما
منبع: انجمن جامعه شناسی ایران-دفتر دانشگاه ایلام
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••

ارسالی #موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

#بازنشر

🔴فایل صوتی «دستورالعمل عمومی پیشگیری از ابتلا به کوئید 19»

خوانش و انتشار: دکتر محمد فاضلی – عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

⏰ زمان: پنجاه دقیقه

✅ این دستورالعمل توسط یک استاد چینی و رئیس مقابله با کرونا در شانگهای نوشته شده، از زبان چینی به فارسی ترجمه و توسط مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری منتشر شده است.

منبع کانال جامعه‌شناسی
✍ @CEYMARIAN
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••
ارسالی #موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

‍ علل حرف مفت زدن چیست؟
پژوهشگران علوم اجتماعی معتقدند:«گسترش رسانه ها و امکانی که این رسانه ها برای اظهار نظر آزادانه و وسیع عموم مردم فراهم کرده اند منجر به شکل گرفتن فضایی شده است که در آن شاهد عصر وراجی مدرن هستیم. در گذشته ها هر کسی که اندیشه ای داشت و حرفی برای گفتن داشت سخنی می گفت و تعداد وراج ها و یاوه گویان کم بود. در واقع، وراجها مجالی برای وراجی و یاوه گویی در سطحی وسیع نمی یافتند. ولی در عصر وراجی مدرن، فضا کاملا برای گفتن هر حرف سخیف و کم مایه ای فراهم است. در چنین فضایی، سخن های عمیق و پرمایه در سیل عظیم یاوه گویی ها و وراجی های شخصی و عمومی گم می شوند و شنیده نمی شوند. افزون بر این، بازاندیشی و نگاه انتقادی محدودی نسبت به سخنان گفته شده در عصر وراجی مدرن صورت می گیرد.»(برگرفته از کانال مسعود زمانی مقدم) نگاهی اجمالی به محتوای بسیاری ازپست های مندرج در کانال های تلگرامی و اینستا گرام صحت این مدعا را اثبات می نماید. به عنوان نمونه کافیست شما، چند کانال را به صورت تصادفی انتخاب کنید ومحتوای برخی ازآن هارا از این نظرمورد بررسی قرار دهید تا مصادیق متعددی ازسخنان بی سر و ته وادعاهای پوچ و بدون پشتوانۀ عقلی ونظری که با عناوین پر طمطراقی در موردموضوعات مختلف، اعم از اجتماعی،اقتصادی،سیاسی و...به اظهار نظر پرداخته اند را مشاهده کنید؛مطالبی که فاقدحداقلی از استانداردهای نگارشی و ویرایشی می باشند، چه برسد به این که ملاحظات مهم ترمسئله شناختی،روش شناختی و یا منطقی راکه لازمۀ اساسی طرح هر بحث وادعای علمی در فضای عمومی است، در آن رعایت شده باشد.نکتۀ غم انگیز مسئله اینجاست که بسیاری از این مهمل گویی ها با هویت نامعلوم دانشگاهی،یعنی بدون ذکر دقیق رشته و گرایش تحصیلی،مقطع تحصیلی ونام دانشگاه محل تحصیل وبه نام واعتبار علوم انسانی ؛ خاصه علوم اجتماعی به خورد مردم داده می شود؛بدون آن که صاحب مدعا فهم عمیق ودرستی ازمبانی نظری وروشی این رشته ها ومعیارهای داوری ارائه مطلب در این خصوص را دارا باشد.مصطفی داننده در یاداشت خود در سایت تحلیلی خبری عصر ایران تحت عنوان :« وقتی همه همه چیزدان می شویم»به نمونه ای از این مفت گویی ها (یا به گویش لری ولکی خودمان وِل وَشی ها)که در خصوص غرق شدن کشتی سانچی در فضای مجازی اظهار شده، چنین می نویسد:«کشتی برای بسیاری از ما ناشناخته‌ترین وسیله حمل و نقلی دنیاست. اکثر ما تجربه سفر با ماشین، اتوبوس، قطار و هواپیما را داریم اما تقریبا تجربه سفر با کشتی را نداریم. این میزان اطلاعات اما بعد غرق شدن کشتی سانچی، ناگهان بسیاری از ما تبدیل به کارشناس ارشد کشتی‌رانی شدیم.برخی از ما چنان از کشتی سخن می‌گوییم که انگار روی عرشه به دنیا آمده‌ایم. انگار شب‌ها را در کشتی صبح کرده‌ایم و هر روز طلوع آفتاب را بر روی یک نفت کش دیده‌ایم و لذت برده‌ایم......این عادت ماست وقتی هر اتفاقی می‌افتد ما تبدیل کارشناس ارشد می‌شویم. یادتان هست وقتی پلاسکو آتش گرفت همه آتش نشان شدیم. وقتی هواپیما سقوط کرد همه ما خلبان شدیم. وقتی زلزله می‌آید همه زلزله شناس شدیم........نمونه بارز این رفتار را می‌شود در جامعه دید. در مترو، در اتوبوس، در تاکسی، در مغازه، در دانشگاه و ... »
هرچند مصداق یابی ونوع شناسی(تیپولوژی) این سنخ اباطیل، خود یک موضوع مهم وقابل مطالعه است که می توان برحسب شاخص های متعددی درمورد آن به ارزیابی و روشنگری پرداخت و به شناخت قابل قبولی از چیستی و چرایی آن دست پیدا کرد، اما پرداختن به علل و عوامل موجدۀ آن نیز از اهمیت دوچندانی برخورداراست. در فایل صوتی پیوست،شما با برخی از علل وعوامل عام شیوع این مسئله،که استاد مصطفی ملکیان به نقل ازمنابع معتبر بدانها اشاره نموده ودر مورد آنان توضیحات مفیدی را ارائه نموده اند، آشنا خواهیدشد.
#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

#بازپخش فایل صوتی:علل حرف مفت زدن چیست؟
@CEYMARIAN
#مصطفی_ملکیان
منبع فایل صوتی:کانال تحلیل گفتمان نشانه‌شناسی

‍ #بازنشر
رقص آن‌جا کُن که "خود" را بِشْکَنی
پَنبه را از ریشِ شَهْوت بَرکَنی

رَقْص و جولان بر سَرِ میدان کُنند
رَقْص اَنْدَر "خونِ خود" مَردان کُنند

چون رَهَند از دستِ "خود"، دَستی زَنَند
چون جَهَند از نَقصِ خود، رَقصی کُنند

مُطرِبانْشانْ از "دَرون" دَف می‌زَنَند
بَحْرها در شورشان کَف می‌زَنَند

تو نبینی لیکْ بَهْرِ گوش‌شان
بَرگ‌ها بَر شاخ‌ها هم کَف‌زَنان

تو نبینی بَرگ‌ها را کَف زدن
"گوشِ دل" باید، نه این گوشِ بَدَن
#مولانا

شهادتت مبارک سردار دلها🖤

#خداحافظ_ای_آرش_روزگارم💔
برگرفته ازکانال نوازندگان
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

✍️ @CEYMARIAN

#بازنشر
🖊 📘🔻ما حافظه تاریخی نداریم
▪️استاد دكتر محمدرضا شفيعي كدكني

بعد از سقوط سلطنت، در همین چند سال اخیر، روشنفکران و کتاب‌خوانان ایران تازه به این فکر افتاده‌اند که «ما حافظه تاریخی نداریم.» راست است و این حقیقت قابل کتمان نیست. در کجای جهان، در قرن بیستم، اگر فرّخی یزدی (غرض شخص او نیست، بلکه منظور شاعری آزاده و میهن دوست و شجاع از طراز اوست)کشته می‌شد، کسی از گورجای او بی‌خبر می‌ماند؟ نمی‌دانم شما تاکنون به این نکته توجه کرده‌اید که هیچ‌کس نمی‌داند جای به خاکسپاری فرخی یزدی کجا بوده است؟

این دیگر قبر فرخی سیستانی نیست که مربوط به یازده قرن پیش از این باشد و بگویند در حمله تاتار از میان رفته است. فرخی یزدی در سال تولد من و همسالان من کشته شده است و شاید قاتلان او، که آن جنایت را در زندان قصر مرتکب شدند، هنوز زنده باشند. عمر طبیعی نسل قاتلان او چیزی حدود ۹۰ ـ ۹۵ سال است.

چرا هیچ‌کس نمی‌داند که قبر فرخی یزدی کجاست؟ خواهید گفت: «شاید در فلان گورستانی بوده است که اینک تبدیل به پارک شده است.» در آن صورت این پرسش تلخ‌تر به میان خواهد آمد که چرا ما این چنین ناسپاس و فراموشکاریم که محلی که فرخی یزدی در آن مدفون شده است تبدیل به پارک شود و یک سنگ یادبود برای او در آن پارک نگذاریم؟

در کجای دنیا چنین چیزی امکان‌پذیر است؟ شاعری که مانند آرش کمانگیر، تمام هستی خود را در تیر شعر خود نهاده است و با دیکتاتوری بی‌رحم زمانه به ستیزه برخاسته است و در زندان‌‌ همان نظام با «آمپول هوا» او را کشته‌اند، چرا باید محل قبر او را هیچ‌کس نداند؟ خواهید گفت: «از ترس نظام دیکتاتوری آن روز، کسی جرأت نکرده است که آن را ثبت و ضبط کند.» همه می‌دانند که دو سال بعد از مرگ فرخی یزدی آن نظام دیکتاتوری«کُن فیکون» شده است. چرا کسانی که بعد از فروپاشی آن نظام آن همه دشنام‌ها نثار بنیادگذارش کردند به فکر این نیفتادند که در جایی به ثبت و ضبط محل خاکسپاری فرخی یزدی بپردازند؟

هیچ عذری در این ماجرا پذیرفته نیست. هیچ خردمندی این‌گونه عذر‌ها را نخواهد پذیرفت. در فرنگستان، همین‌طور که در خیابان راه می‌روید می‌بینید که بر دیوار بسیاری از ساختمان‌ها، پلاک یا سنگی نهاده‌اند و بر آن نوشته‌اند که فلان شاعر یا نویسنده یا دانشمند، در فلان تاریخ دو روز یا یک هفته درین ساختمان زندگی کرده است. جای دوری نمی‌روم. در همین دوره بعد از سقوط سلطنت، یعنی در بیست سال اخیر، اولیای محترم حضرت عبدالعظیم (به صرف گذشت سی‌ سال و رفع مانع فقهی) قبر بدیع‌الزمان فروزانفر، بزرگ‌ترین استاد در تاریخ دانشگاه تهران و یکی از نوادر فرهنگ ایران زمین را، به مبلغ یک میلیون تومان (در آن زمان قیمت یک اتومبیل پیکان دست سوم) به یک حاجی بازاری فروختند. هیچ‌کس این حرف را باور نمی‌کند. من خود نیز باور نمی‌کردم تا ندیدم.

قصه ازین قرار بود که روزی خانمی به منزل ما زنگ زدند و گفتند: «من الان در روزنامه اطلاعات مشغول خواندن مقاله شما درباره استاد بدیع‌الزمان فروزانفر هستم.» به ایشان عرض کردم که من در هیچ روزنامه‌ای مقاله نمی‌نویسم از جمله «اطلاعات» حتما از کتابی نقل شده است. ایشان، آن‌گاه خودشان را معرفی کردند: خانم دکتر گل گلاب، استاد دانشگاه تهران، به نظرم دانشکده علوم. پس ازین معرفی دانستم که ایشان دختر مرحوم دکتر حسین گل گلاب استاد برجسته دانشگاه تهران هستند که عمّه ایشان ـ خواهر مرحوم دکتر گل گلاب ـ همسر استاد فروزانفر بود. آن‌گاه خانم دکتر گل گلاب با لحن سوگوار مُصرّی خطاب به من گفتند: «آیا شما می‌دانید که قبر استاد فروزانفر را، اولیای حضرت عبدالعظیم به یک نفر تاجر به مبلغ یک میلیون تومان فروخته‌اند؟» من در آن لحظه، «به دست و پای بمردم». ولی باور نکردم تا خودم رفتم و به چشم خویشتن دیدم. در کجای دنیا چنین واقعه‌ای، آن هم در پایان قرن بیستم، امکان‌پذیر است؟ از چنین ملتی چگونه باید توقع حافظه تاریخی داشت؟

حق دارند کسانی که می‌گویند «ما حافظه تاریخی نداریم» فقر حافظه تاریخی ما نتیجه نداشتن «آرشیو ملی» است؛ نه در قیاس با فرانسه و انگلستان که در قیاس با همسایگانمان. آرشیو ما کجا و آرشیو عثمانی (یعنی ترکیه قرن اخیر) کجا؟!! .اگر شما از دولت فرانسه بپرسید که «در فلان تاریخ، و در فلان قهوه‌خانه خیابان شانزه‌لیزه، آقای ویکتور هوگو یک فنجان قهوه خورده است؛ صورت حساب آن روز ویکتور هوگو، در آن کافه مورد نیاز من است»، فوراً از آرشیو ملی فرانسه می‌پرسند و به شما پاسخ می‌دهند، اما ما جای قبر فرخی یزدی را نمی‌دانیم!
برگرفته از کانال "ت"دکتر ابراهیم بای سلامی

ارسالی:#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

#بازپخش
📹فیلمی از پیمایش دو روزه دره ویژدرون از سد چم گردلان ملکشاهی تا گلان مهران توسط گروه ماجراجو بچه های ایلام

🏞دره ویژدرون در استان ایلام واقع شده است. ویژدرون یکی از دره‌های بسیار زیبا و دیدنی ایلام است که درفاصله‌ی ۲۰ کیلومتری شهرستان ایلام و درکنار سد زیبای چم گردلان در نزدیکی روستای مهر شهرستان ملکشاهی قرار گرفته است
طول دره در حدود ۶ کیلومتر و در ارتفاع ۸۱۰ متری از سطح دریا قرار گرفته است


عروس زاگرس استان ایلام
برگرفته از:باشگاه فرهنگی-ورزشی کوه یاران دانشگاه ایلام

ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

@CEYMARIAN

#بازنشر
🔰📌گزارش مسئله‌شناسی راهبردی #توسعه در استان #ایلام

🔴استان نفت و کشاورزی

💠 ایلام با ۵۵۷.۵۹۹ نفر جمعیت، کم­ جمعیت­‌ترین استان کشور است. نرخ رشد جمعیت در این استان در سال­های اخیر همواره پایین­‌تر از میانگین کشوری بوده و به همین دلیل نیز سهم جمعیتی استان و تراکم جمعیت در آن سال به سال کاهش یافته است.

💠از لحاظ اقتصادی، استان ایلام در زمره استان­‌های توسعه­‌نیافته و محروم کشور قرار می­‌گیرد. تولید ناخالص داخلی استان با احتساب نفت در سال ۱۳۹۳ اندکی بیش از ۸۷ هزار میلیارد ریال بوده که سهم آن از تولید ناخالص داخلی کل کشور ۰.۷۶% می­‌شود.

🔷 فرصت‌ها و چالش‌های توسعه در استان ایلام چیست؟
برگرفته از: کانال جامعه شناسی اقتصاد و توسعه
مطالب مندرج دراین فایل حاوی مطالب نسبتاً مفیدی برای علاقه مندان به مسألۀ توسعۀ استان و راهکارهای ساماندهی آن-اعم از کارگزاران دولتی،سازمان های مردم نهاد ودانشجویان مطالعات توسعه ای-می باشد
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

به نام خدا
چاپ و انتشارگزارش برگزاری کارگاه آموزشی«راه کارهای ساماندهی فعالیت های فرهنگ بومی شهرستان دره شهر جهت ورود به عرصۀ کسب و کارهای نوین فرهنگی –هنری» در هشتمین شماره از فصلنامۀ داخلی اُفق اقتصاد و برنامه ریزی استان ایلام

امید است نشر مطالبی از این دست – که نسخۀ الکترونیکی آن در اختیار مقامات ارشد سازمان مدیریت وبرنامه ریزی کشور و مدیران اجرایی استان نیزقرارمی گیرد- موجبات جلب توجه و حمایت آنان، ازعوامل و فعالان فرهنگ بومی- محلی،درجهت فعال سازی ظرفیت های مردمی، برای تولید وگسترش کسب و کارهای فرهنگی و توسعۀ پایدار فرهنگی شهرستان دره شهر را به دنبال داشته باشد.لازم به یادآوری است نسخۀ پژوهشی این طرح –در قالب پنج فصل- به انضمام یک مقاله تحقیقی بر گرفته از آن جهت ارائه به ادارۀ کل فرهنگ وارشاد اسلامی استان و چاپ درمجلات معتبر علمی-ترویجی نیز درمراحل پایانی کار قراردارد،که گزارش کم وکیف آن در فرصت مقتضی تقدیم حضورمی گردد.
ارسالی:#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

#بازنشر
🔹بهروز سپیدنامه
🔸توصیف عمیق ، فربه و پُرمایه ؛ نیاز مطالعاتی جامعه‌ی امروز ایران
🔺با ارائه‌ی الگویی موفق از دکتر آرش حیدری
یکی از امتیازاتی که روش کیفی را از کمی متمایز می‌سازد، درون‌فهمی پدیده‌ها از طریق حضور بلاواسطه‌ی محقق در میدان تحقیق و تقلیل سطح مطالعه از کلان به خُرد است. این ویژگی در «مطالعات فرهنگی» بیشتر خود را می‌نمایاند. نگاه محققانه و تخیل علمی پژوهشگر، وقتی با هم در می‌آمیزند، به توصیفی ژرف و پرمایه مبدل می‌گردند که تصویری بلیغ و عمیق از موضوع ارائه خواهد داد.
«کلیفورد گیرتز» در مقاله‌ی «جنگ خروس در بالی» نمونه‌ای از این توصیف عمیق، فربه و پُرمایه را ارائه می‌دهد. وی به عنوان مشاهده‌گری دقیق، تمامی ظرافت‌های مراسم جنگ خروس را به تصویر می‌کشد و با درون فهمی پدیده بر این امر صحه می‌گذارد که هر سلول می‌تواند واجد تمام صفات ارگانیسم باشد لذا می‌توان از یک مراسم به ظاهر ساده، ساختارهای اجتماعی و فرهنگی را بیرون کشید.
«میشل دوسرتو» در مقاله‌ی «قدم زدن در شهر (راه رفتن در شهر)» توصیفی شاعرانه از شهر ارائه می‌دهد. شهری که کنش‌گران آن را قدم به قدم هم تجربه می‌کنند و هم بازسرایی می‌نمایند.
امروزه ارائه توصیفی ژرف از زندگی روزمره، نیاز مطالعاتی است که نگاه خیره‌گر محقق را طلب می‌کند. نگاهی که از طبق معمول‌ها، تحلیل جامعه‌شناختی بیرون می‌کشد. برای نمونه می‌توان به توصیف ژرف زیر از دکتر آرش حیدری توجه نمود که در نوع خود قابل تأمل است:

دوکسا
🔹آرش حیدری:
🔸جهان وارونۀ بورژوازی تهرانی
⁣گوشه کنار میدان شوش و راه‌آهن بساط کرده‌اند. معلوم نیست چه می‌فروشند؟ تقریباً همه چیز و هیچ چیز! از بند کفش گرفته تا لنگۀ دمپایی، انبردست شکسته، رادیو عهد بوق و… . این حجم از اشیاء زهوار در رفته خودش عرصه‌ای است زیبایی‌شناختی، زیبایی‌شناسی فاجعه وقتی عریان‌تر می‌شود که به جای نگاه کردن به آن اشیای زهوار دررفته به انبوه افرادی که گرد این منظومۀ بی‌مصرف جمع شده‌اند نگاه کنی. انبوهی سر به سوی این سفره بی‌نان خم شده‌اند.
برخی خوابند و اصلاً به این سفرۀ اشیاء نگاه نمی‌کنند. بوی بدن‌های فروپاشیده مشمئزکننده است. تنهای نشُسته و درب و داغان، لباس های مندرس، در سیاهی شب صورت‌های سیاه پیدا نیست. به چشم‌هایشان که خیره می‌شوی تا بی‌نهایت سرد است و بی‌روح. کسی برای خرید چیزی اینجا جمع نشده است. اینجا هرچه باشد عرصه‌ای برای خرید چیزی نیست. کسی چیزی نمی‌خرد. فقط نگاه می‌کنند اما به چه چیز؟! در این اشیای زهوار دررفته چه می‌بینند که من نمی‌بینم؟ در یک انبرِ شکسته یا فازمتر سوخته چه سحری خوابیده است که این همه کارتن خواب و مطرود را گرد خود جمع کرده است؟
دیگربودگی این‌ها آنقدر عمیق است که تاکتیک‌ها و تکنیک‌های رایجِ اجتماعی برای درون فهمی کنش این افراد پیشاپیش شکست خورده است. این گردهم آیی بیش از آنکه منطقِ خرید و فروش ابزار آلات و اشیاء زهوار دررفته باشد عرصه‌ای است برای کنار هم قرار گیریِ این جزایر انسانی. کارتن خواب‌ها به ندرت حرف می‌زنند. هرکس اندکی تجربۀ کار با آنها را داشته باشد خوب می‌داند که باید با انبردست حرف از دهانشان بیرون کشید. کارتن خواب‌ها به صورت گروهی نیز زندگی نمی‌کنند و در سکوتی عمیق در اعماق خود فرو می‌روند و شهر را می‌پایند بی‌آنکه میل مشخصی به هجومِ امیال و اغوای شهر نشان دهند. مگر در هنگام مصرف دسته جمعی مواد یا تماشایِ موزه‌ای خودساخته اینچنین گرد هم آیند و خوش و بشی کنند.
نوستالوژیای اشیاء، یک گرد هم آیی را پدید آورده است. جدال بر سر ژاپنی بودنِ یک ریش تراش زنگ زده و یا تلاش برای حرفه‌ای نشان دادن خود در شناسایی اصل بودنِ چرمِ کیف پولی که گویی از جنگ ویتنام بازگشته است، مسئله‌ای است اساسی. فروشنده‌ای که به خوبی می‌داند قرار نیست اینجا چیزی بفروشد، مدام هشدار می‌دهد که حواسش هست کسی چیزی بلند نکند و گاهی شیئی را از دست کسی می‌قاپد و سر جایش می‌گذارد. اینجا همه برای یک نمایش جمع شده‌اند. فروشندۀ آت و آشغال نقش فروشندۀ عتیقه‌جات را بازی می‌کند وخیلِ خیابان خوابان بی‌پول نقشِ خریدارانِ وسواسیِ جواهرات را. اینجا جهانِ وارونۀ بورژوازیِ تهرانی است.
@Atu_Sociology
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN

#بازنشر
ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام

منبع: انجمن جامعه شناسی ایران-دفتر دانشگاه ایلام

@CEYMARIAN

‍ #بازنشر

انجمن جامعه شناسی ایران-دفتر دانشگاه ایلام
🔸دکتر یارمحمد قاسمی
دانشیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه ایلام و مدیر دفتر دانشگاهی انجمن جامعه شناسی ایران در دانشگاه ایلام

🔹برساخت گفتمانی پدیده خشونت در ایلام

ایلام به عنوان جامعه ای خشن معرفی شده- در بین استان های غرب کشور (6 استان) مقام اول را دارد.
چرا؟ در پاسخ : تحلیل نظری-تبیینی بوم آور
خشونت نه امری زیستی است و نه وارثتی و سرشتی، بلکه برساختی گفتمانی است. گفتمان مجموعه ای از احکام است که در شرایط ویژه ای وجود می یابند . معمولا رابطه ای ناگسستنی با قدرت دارند. از این منظر ماهیت امور از پیش تعیین شده و رقم خورده نیست بلکه با صورت بندی گفتمانی پا به عرصه حیات می گذارد. از این رو گفتمان جهان اجتماعی را در قالب معنا می سازد و اینجا پای زیان به میان آید.
در گفتمان اموری برجسته شده و اموری به حاشیه رانده می شوند. اگر از این منظر که «خشونت به مثابه برساختی گفتمانی» است به ایلام بنگریم ، چه خواهیم دید؟ جامعه ای با دو عقبه زیست معیشتی و صورت بندی های گفتمانی خاص آنها. جامعه ای ایل تبار و کوچگر با حداقل عقبه ای 1000 ساله با یک صورت بندی گفتمانی حاکم بر آن- که روسای قبیله و این اواخر خان این گفتمان را تنسیق نموده و از طرق مختلف خشونت عریان و خشونت نمادین را بر قامت اجتماعات ایلی دوخته اند.
گاهی خشونت عریان است: مثلا خون با خون پاک می شوداما بعدها که به قول فوکو گفتمان حقوقی دچار بحران می‌شود و زیر سوال می رود، گزاره خون بس جای آن را می گیرد. گاهی خشونت نمادین است که به تعبیر بوردیو اینجا پای تحمیل ظریفانه سازو کارهای قدرت به میان می آید و خشونت در عباراتی وجیه تر و نمادین از قبیل جور استاد به ز مهر پدر یا مصداق آن در جامعه ایلی: پشت ، پشت پدر ، مادر رهگذر مطرح می گردد. تا از این طریق صدور این احکام، هر گونه خشونتی خواه جسمی – کلامی، رفتاری- بر زن مجوز گفتمانی بگیرد.
این گفتمان بعدها با اندک تخلص و تعدیلی، روستایی می شود. در جامعه ایلام ، تفاوت محرزی بین پنداشت های ایلی و روستایی وجود ندارد. از این رو صورت بندی های گفتمانی این دو شیوه زیست معیشت، نیز مشابه است. تفاوت در این است که گفتمان ایلی سابقه ای چندصد ساله دارد و گفتمان روستایی سابقه ای چند دهه.
با مطالعه‌ی تاریخ شهرنشینی در استان ایلام در خواهیم یافت که شهر ایلام قدمتی حدود پنجاه ساله دارد. و سهم عظیمی از جمعیت آن شامل مهاجرینی است که از جامعه‌ی ایلی و روستایی به قدم به این شهر گذاشته و چنین وضعیتی برای شهرستان‌های تابعه نیز متصور است. موج مهاجرت تنها به تغییر ترکیب و توزیع جمعیت منجر نشد که سبب پدید آمدن صورت‌های گفتمانی در قالب فرهنگ، باور، ارزش و عمل گشت.
نسل های ایلیاتی و روستایی گفتمانی را با خود به شهر آوردند که هنوز بر برجسته سازی خود و به حاشیه رانی دیگری مبتنی بود و از این مجرا، کشاکش های گفتمانی شکل گرفتند. کشاکش پاره گفتمان های ایلی- روستایی با مختصات و ویژگی های گفتمانی خود. در این گفتمان ها هویت های ایلی به برساخت برتری گفتمان ایلی خود وفادارند. یعنی بر غیریت سازی تاکید دارند. در این پنداشت هر گونه تجاوزی از جانب غیر، نیاز به پاسخ خشونت آمیزی دارد.
مهم تر از همه این ها: بین کشاکش گفتمان ایلی به معنای عام با گفتمان شهری که یکی در مقام اکثریت است و یکی در اقلیت. یکی مهمان است اما تهاجمی و دیگری میزبان است و تدافعی، تفاوت وجود دارد. نتیجه این چالش سبب شد که : گفتمان اقلیت به تسخیر گفتمان اکثریت درآمد اما در پاره ای از موارد تحت تاثیر ناچیز آن قرار گرفت. در مجموع گفتمان تدافعی شهرگرا در گفتمان تهاجمی ایل تبار مستحیل شد. ( هنوز شهریان قدیمی ایلامی از واژه عشایر برای مرزبندی گفتمانی استفاده می کنند).
اما این گفتمان ایلی، نسلی است. نسل اول ، گرچه آرام است و بدون چشم و هم چشمی، اما رسوبات تفکر خشونت را با خود دارد. مستبد است، مرد سالار است، تمامیت خواه است، زن ستیز است، کرنش خواه است( خشونت سنتی). نسل بعدی آن ناآرام است با خصلت مقایسه‌گری شدید اجتماعی ولی فاقد یک تعلق گفتمانی تثبیت یافته است. پس دال مرکزی ای وجود ندارد. دال های پیرامونش همچنان نقش عناصر را دارند.بیشتر شکل دال های لحظه ای را دارند. ارسالی/#موسسه_فرهنگی_هنری_پیمایش_گستر_ایلام
@CEYMARIAN
اصل کامل این یادداشت را در فایل 👇مطالعه بفرمایید.