#مناسبتمرثیه و نوحه سرایی
مرثیه سرایی پیش از ادب فارسی ( حتی در ادب فارسی پیش از اسلام )، در ادبیات عرب وجود داشته است . « خلقیات عرب که ایشان را بر آن داشت تا بر مردگان خود زاری بسیار کنند و گریه بر مردگاران را با برشمردن صفات پسندیده ی آنان تشدید نمایند، باعث بر آن بود تا مرثیه در زندگی خصوصی و اجتماعی اعراب حضوری فعال داشته باشد.» که این مرثیه سرایی بیشتر در مرگ عزیزان و کشتگان جنگ بوده است که در شعر جاهلی بسیار به آن پرداخته شده است . در ادبیات عرب ، پس از اشعار جاهلی ، باید دوره عباسی را دوره ی ترویج مرثیه سرایی نامید زیرا آنان نیز برای خلفا و سرداران و جنگاوران و حتی شهر های ویران شده ی خود مرثیه هایی سروده اند. لذا با توجه به مراثی عصر جاهلی و دوره ی عباسی باید گفت که « مرثیه سرایی در عصر جاهلی و عباسی تأثیری عمیق بر مراثی فارسی داشته است. شعرای فارسی زبان از مراثی عربی در مقام تقلید ، چه در مضمون و چه در تصویر بهره ها جسته اند اما جوششی که در مراثی فارسی است غالباً کمتر از مراثی عربی است.» در ادبیات فارسی گذشته ، مرثیه به اشعاری گفته می شد که در عزای در گذشتگان ، بستگان ، خلفا، سلاطین و ... سروده می شد اما امروز مرثیه معنی خاصی را پذیرفته که و آن اشعاری است که در ماتم رحلت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) بویژه امام حسین (ع) و شهدای کربلا سروده می شود .
معروف است که اولین مرثیه را حضرت ابوالبشر ، آدم صفی الله(ع) در مرگ فرزندش هابیل سروده است و تأثر و تأسف خود را با نوحه ای جانسوز ابراز نمود .
@ceymarian از مرثیه سرایی در ایران پیش از اسلام اطلاعات زیادی یافت نمی شود ولی آنچه که مسلم است این است که در پیش از اسلام نیز مرثیه سرایی وجود داشت به عنوان مثال، گفته اند که مرثیه ای به زبان پهلوی اشکانی ( = پرثوی) نیز وجود دارد که آن « مرثیه در مرگ یکی از پیشوایان مانوی به نام مرزکو سروده شده و وزن آن بر اساس هجاهای تکیه دار است . کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر.
@ceymarian شایان ذکر است در دوره اسلامی نیز به زبان فارسی دری مرثیه هایی دیده می شود که یکی از آن مراثی ، مرثیه ی محمد بن وصیف سیستانی ، شاعر دربار صفاریان است که در تاریخ سیستان آمده است و شاعر این مرثیه را در خصوص بیان حالات غمناک و زار طاهر و یعقوب ، پسران محمد لیث صفاری سروده است .
بطور کلی مرثیه را می توان به دو بخش مراثی مذهبی و مراثی غیر مذهبی تقسیم بندی کرد: مراثی مذهبی عبارتست از مرثیه هایی که شاعر با توجه به باورهای دینی در مــــرگ و ماتم یکی از شخصیت های دینی و مذهبی خویش می سراید و مراثی غیر مذهبی شامل کلیه ی اشعاری است که در ماتم اعضای خانواده ، بستگان ، سلاطین ، امیران ، جنگاوران و... سروده می شده است.
مراثی مذهبی در ادب فارسی بطور کلی بیشتر در خصوص حضرت امام حسین (ع) و شهدای کربلا می باشد ولی این مطلب بدین معنی نیست که که قبل از واقعه ی عاشورای سال 61 هجری ، هیچگونه مرثیه ای سروده نشده است . بلکه رد پای مراثی مذهبی از قبل نیز دیده می شود به عنوان نمونه حضرت علی (ع) هنگام غسل دادن و کفن کردن رسول خدا(ص) ، غم و اندوه خود را در فراقش آشکار کرده است...
در سال های نه چندان دور مردم
#دره_شهر به شکل های مختلف برای امامشان نوحه سرایی و سینه زنی نموده اند و این دیار دارای نوحه سراها و مداحانی بوده است که عزاداران حسینی از مداحی های ایشان برای عزاداری بر سیدالشهدا فیض برده اند ...
از جمله مداحان و نوحه سراها می توان
#شیخ_صید_هادی_رحیمی_نژاد را نام برد..
ایشان...
ادامه...
کانال تاریخ و فرهنگ دره شهر
👇👇@ceymarian@ceymarian