#دآوگه(تاب)
تکه طناب یا ریسمان ویا به اصطلاح محلی رسن که به درخت یا مکانی محکم بسته میشد تا برای گذران زمان وتفریح از آن استفاده شود.
معلق ماندن بین زمین وآسمان,تاب خوردن همراه با هیجانی لذتبخش که تمام کودکان وبزرگسالان آنرا تجربه کرده اند.
گاه این طناب از درخت توت داخل حیاط خانه ای آویزان میشد وگاه در تفریح وتفرج از درختان بلوط کوئر ویاسایر درختان.
نمیدانم بزرگترها اصطلاح خم و چم را یادشان هست یا نه؟
وقتی کف دوپا بر طناب آویزان شده جا میگرفت وباهربار نشستن وبلندشدن ماهرانه,سرعت تاب خوردن بالا وبالاتر میرفت
گویی پرنده ای میشدی در آسمان,بال گشوده وخیال پروازداری.
شاخه درخت هم با تو تاب میخورد
برگهای هم آغوش باد موسیقی کودکانه را زیباتر میساخت
وصدای خنده وجیغ کودکان آبادی را پر میکرد.
یادش بخیر,روزگار خوبی بود/
#پروین_مکهتاریخ و فرهنگ دره شهر
@CEYMARIAN
