بسیج دانشگاه امیرکبیر

✍️ دو قشر فراموش‌شده
🔻کارگر و معلم مفهومی قابل احترام در فرهنگ اسلامی اما تحقیر شده در فرهنگ اشرافی‌گری

1️⃣ هرسال روز اول ماه می، روز جهانی کارگر، با ۱۲ اردیبهشت و روز معلم مصادف می‌شود. هم‌زمانی این دو روز در شرایطی است که کارگران و معلمان از جهات بسیاری همدرد به شمار می‌روند. سه ماه پس از حمله ویرانگر ویروس کووید ۱۹ و عالم‌گیرشدن این حمله و تلفات آن در ماه‌های گذشته، هم مدارس تعطیل شده و هم فعالیت مراکز تولیدی و خدماتی در سراسر جهان و کشور ما متوقف شده یا به‌صورت نیمه‌تعطیل درآمده است. گفته می‌شود بیش از ۲۰۰ میلیون کارگر در جهان بی‌کار شده‌اند.

2️⃣ در بسیاری کشورها که دولت‌ها حامی سرمایه‌داران هستند، تمام تلاش‌ها برای این‌ است که صاحبان سرمایه ضرر نکنند و کمتر به فکر زندگی کارگران هستند. اکثر قریب‌به‌اتفاق کارگران بی‌کارشده در کشور ما به کارهایی مشغول بودند که به‌ندرت مشمول استفاده از مزایای قانون کار و بیمه بی‌کاری هستند و از این حق محروم‌اند. از آن‌ سو حقوق و مزایای دریافتی کارگران در شرایط معمول هم به حدی نیست که سبد معیشت کارگران را پر کند یا به آن اندک رونقی دهد؛ چه رسد به این که کارگران بتوانند بخشی از مزد اندک خود را برای روزهایی چون دوران کرونا پس‌انداز کنند. زندگی اقتصادی معلمان نیز که آموزش فرزندان و نوباوگان این زادبوم را بر عهده دارند، بهتر از وضع کارگران نیست.

3️⃣ همه‌گیری ویروس کرونا و گسترش آن در کشور فقط مراکز تولیدی و خدماتی را هدف قرار نداد بلکه موجب تعطیلی تمام مدارس شده و همین امر موجب بی‌کاری بخش عمده‌ای از معلمان حق‌التدریسی مدارس دولتی و معلمان مدارس به‌ اصطلاح غیر انتفاعی و آموزشگاه‌های آزاد و مؤسسات آموزش زبان و... شده است. این گروه از معلمان نیز مانند کارگران بخش‌های مختلف تولیدی، کشاورزی و خدماتی از بیمه بی‌کاری و همه مزایای کار محروم هستند. وانگهی با وجود این که مسائل اقتصادی بیشترین مباحث رسانه‌ها را به خود اختصاص می‌دهد، اشخاص زیادی از سیاست‌مداران، عالمان و کارشناسان اقتصاد تا کاسبان و صاحبان مشاغل به‌ندرت درباره حقوق، مزد و مزایا و مسائل کارگران و دیگر اقشار زحمتکش کشور سخنی به میان می‌آورند.

4️⃣ فشار اقتصادی بیش از هر طبقه و قشری بر گرده کارگران به‌عنوان نیروهای مولد جامعه و معلمان به‌عنوان سازندگان مدیران و نیروی کار فردای کشور وارد می‌شود. انکار دردهای مردم و معالجه‌نکردن آن، نه درد را کاهش می‌دهد و نه علاج بیماری است. مبارزه بر ضد فقر اقتصادی، نابرابری و بی‌عدالتی اجتماعی و برداشتن موانع حق برخورداری از یک زندگی شرافتمندانه و احترام به شأن و منزلت انسانی جز به‌صورت دسته‌جمعی و سازمان‌یافته قابل‌پیگیری نیست و از این‌ رو حق تشکیل انجمن‌های صنفی و سندیکایی از اهم حقوق و آزادی‌های مدنی برای همه افراد جامعه به‌ویژه کارگران و معلمان است.

5️⃣ قانون اساسی کشور و مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار حق تشکیل نهادهای مستقل صنفی و سندیکایی، حق برخورداری از امنیت در انجام فعالیت‌های صنفی و سندیکایی را پذیرفته و بر آن تأکید کرده است. خواسته معلمان و کارگران به دلیل نبود تشکل‌های قدرتمند، به‌صورت خودجوش و در مناسبت‌هایی مانند روز کارگر و روز معلم به گوش مسئولان می‌رسد. انتظار به‌ حق این است که به این رفتارهای مدنی و قانونی، با جنبه غیرامنیتی نگریسته شود. اگر طبق قانون اساسی، انجمن‌ها و سندیکاهای کارگران و معلمان به رسمیت شناخته شود و مطالبات کارگران و معلمان از این طریق مطرح شود، احتیاجی به تعقیب و مجازات آنان نخواهد بود. سنجش سود و زیان این نوع اتفاقات، ملاک خوبی برای ایجاد فضای مناسب فعالیت برای این اقشار است.

#یادداشت
#کارگر
#معلم

🆔 @basijaut