↩️ نمونه‌ای از استمرار اندیشه و فرهنگ ایرانشهری در دوره‌های گوناگون تاریخ

1⃣ اَشو زرتشت:
«خوشبختی از آن کسی است که خواستار خوشبختی دیگران باشد.»
📚 گاتهای زرتشت

2⃣ کورش بزرگ:
«من زندگی‌ام را در یاری به مردم به سر برده ام. نیکی به دیگران خوشدلی و آسایشی در من فراهم می‌ساخت که از همه‌ی شادی‌های جهان دلپذیرتر است.»
📚 کورش‌نامه‌ی گزنفون

3⃣ اردشیر پاپکان:
«خوشی راستین مردم در ستایش شاهان است و خوشی راستین شاهان در مهرورزی به مردم.»
📚 عهد اردشیر

4⃣ فردوسی:
«به نیکی گرای و میازار کس
ره رستگاری همین است و بس»
📚 شاهنامه‌ی فردوسی

💠 خوشبختی همگانی اصلی‌ست که زرتشت در دین بهی آموزش داد و کورش شاهنشاهی‌اش را بر پایه‌ی آن بنیادگذاری کرد. اردشیر و فردوسی نیز که یکی پس از تازش اسکندر و دیگری پس از تازش اسلام، برای بازیابی میراث ورجاوند (مقدس) زرتشت و کورش کوشیدند، این اصل را همواره سرلوحه‌ی خود داشتند.

💠 به‌راستی با وجود این میراث درخشان از برجسته‌ترین الگوهای تاریخی ملت ایران، هر گونه تلاش برای چسباندن انگ فاشیسم به ملی‌گرایی ایرانی کوششی بیهوده و یاوه‌ای بی‌ارزش است.

✍ بهدین تیرداد نیک اندیش

🔥 @AshemVohu2581 🔥