گزیده ای از نظرات هگل در باب ایران (۳) از دیدگاه سیاسی، ایران زادگاه نخستین امپراتوری راستین و حکومتی کامل است که از عناصری ناهمگن (بی گمان به معنای نسبی ) فراهم می آید. در اینجا نژادی یگانه، مردمان بسیاری را در بر می گیرد .ولی این مردمان  فردیت خود را در پرتوحاکمیت یگانه نگاه می دارند. این امپراتوری نه همچون امپراتوری چین، پدرشاهی، و نه همچون امپراتوری هند ، ایستا و بی جنبش، و نه همچون امپراتوری مغول، زودگذر، و نه همچون امپراتوری ترکان بنیادش بر ستمگری است. بر عکس، در اینجا ملت های گوناگون در عین آنکه استقلال خود را نگه می دارند، به کانون یگانگی بخشی وابسته اند که می تواند آنان را خشنود کند. از این رو امپراتوری ایران روزگاری دراز و درخشان را پشت سر گذارده است و شیوه پیوستگی های بخش های آن چنان است که با مفهوم (راستین ) کشور یا دولت ، بیشتر از امپراتوری های دیگر مطابقت دارد. از دیدگاه جغرافیایی، ویژگی امپراتوری ایران در این است که اگر چه بلندی ها و دره ها در آن مانند جاهای دیگر با یکدیگر ناسازگارند، لیکن اصول (معنوی) مربوطه به آنها با هم یگانه شده اند. در چین و هند رشد نیمه آگاهانه روح در جلگه های بارور روی داده ، و نه در کوهستان های بلند که نشیمنگاه قبایل قبایل سرگردان است. کوهستانیان چون جلگه ها را به زیر فرمان خود درآوردند، روح جلگه نشینان را دگرگون نکردند بلکه خود خوی ایشان را گرفتند. ولی در ایران ، این دو اصل – در عین گوناگونی – با هم یگانه شدند، و آیین مردم کوهستان فرمانروا گشت . دو بخش اصلی که در ایران باید از آنها یاد کنیم پشته ( یافلات) ایران  و  دشت هایی استکه به زیر فرمان پشته نشینان در آمدند. پشته ایران از خاور به کوه های سلیمان محدود است که در امتداد شمالی هندوکش و بلورتاگ می پیوندند؛ کوه های بلور تاگ سرزمین باکتریانا (بلخ) و سغد را که در دشت های جیحون قرار گرفته اند از پشته چین که دامنه اش تا کاشغر کشیده می شود جدا می کند پشته ایران از شمال محدود به دشت جیحون است و در جنوب به سوی خلیج فارس شیب پیدا می کند. این وضع جغرافیایی ایران است. در شیب جنوب باختری فارس و بالاتر از آن در شمال، کردستان، فراتر از آن ارمنستان قرار دارد. از آنجا سرزمین های کردستان، و فراتر از آن ارمنستان قرار دارد از آنجا سرزمین های رودخانه ای دجله و فرات به سوی جنوب باختری گسترده است. عناصر امپراتوری ایران عبارتند از نژاد زند – پارسیان کهن؛ سپس امپراتوری آشور و ماد و بابل در منطقه یاد شده؛ ولی امپراتوری ایران؛ آسیای صغیر و مصر و سوریه و خط کرانه ای، آن را در بر می گیرد و بدینگونه از پشته و جلگه ها و نواحی کرانه ای هر سه فراهم می آید. شروع در بخش یک #آرشیو_ایرانمهر @Ariyamehr_2581 @list_Arshiv