شبکه اطلاعرسانی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی
ما عضو اتحادیه دفتر تحکیم وحدت هستیم
و معتقدیم دانشجو «موذن جامعه» است✌️
ارتباط با ادمین:
👤 @Anjoman_Beheshti
اینستاگرام:
🆔 instagram.com/anjomaneslami.sbu
با این همه علی بن موسی الرضا فقط بدین شرط وليعهدی را پذیرفت که در هیچ یک از شئون حکومت دخالت نکند و به جنگ و صلح و عزل و نصب و تدبر امور نپردازد و مامون که فکر می کرد فعلا در شروع کار، این شرط قابل تحمل است و بعدها به تدریج می توان امام را به صحنه فعالیتهای خلافتی کشانید، این شرط را از آن حضرت قبول کرد.
روشن است که با تحقق این شرط، نقشه مأمون نقش بر آب می شد و بیشترین هدف های او نابرآورده می گشت. امام در همان حال که نام ولیعهد داشت و قهراً از امکانات دستگاه خلافت نیز برخوردا می بود چهره ای به خود می گرفت که گویی با دستگاه خلافت، مخالف و به آن معترض است،نه امری، نه نهی ای، نه تصدی مسئولیتی، نه قبول شغلی، نه دفاعی از حکومت و طبعاً نه هیچ گونه توجیهی برای کارهای آن دستگاه ، روشن است که عضوی در دستگاه حکومت که چنين با اختیار و اراده خود، از همه مسؤولیت ها کناره می گیرد نمی تواند نسبت به آن دستگاه صمیمی و طرفدار باشد،
مأمون به خوبی این نقیصه را حس می کرد و لذا پس از آنکه کار ولیعهدی انجام گرفت بارها درصدد برآمد امام را برخلاف تعهد قبلی با لطائف الحيل به مشاغل خلافتی بکشاند و سیاست مبارزه ی منفیِ امام را نقض کند، اما هر دفعه امام هشیارانه نقشه او راخنثی میکرد.