چگونه #نوشیدن روزانه #قهوه میتواند بر انعطاف پذیری و یادگیری #مغز تأثیر بگذارد؟
مصرف گسترده کافئین، عمدتاً از طریق قهوه و چای، آن را به یک عنصر اصلی در روال روزانه میلیون ها نفر در سراسر جهان تبدیل کرده است. اثرات محرک آن به خوبی شناخته شده است، اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که چگونه این محرک روانی موجود در همه جا ممکن است بر یکی از حیاتی ترین عملکردهای مغز تأثیر بگذارد: انعطاف پذیری.
کافئین به عنوان یک آنتاگونیست رقابتی و غیرانتخابی گیرنده آدنوزین عمل می کند، به ویژه زیرگروه های A1 و A2A را هدف قرار می دهد.
این گیرندهها عمیقاً در تعدیل LTP، که برای یادگیری و شکلگیری حافظه اساسی است، درگیر هستند. LTP اساساً تقویت سیناپس ها در پاسخ به افزایش فعالیت است، فرآیندی که برای توانایی مغز برای سازگاری و یادگیری بسیار مهم است.
این تحقیق نشان میدهد که مصرفکنندگان کافئین ممکن است کاهش قدرت طولانیمدت (LTP) را تجربه کنند که فرآیندی حیاتی برای یادگیری و حافظه است. این کاهش انعطاف پذیری مغز نشان می دهد که مصرف روزانه کافئین می تواند بر عملکردهای شناختی و موفقیت درمان های rTMS تأثیر بگذارد.
نقش کافئین در انعطاف پذیری مغز:کافئین، یک محرک رایج در قهوه و چای، به عنوان یک آنتاگونیست گیرنده آدنوزین در مغز عمل می کند و بر قدرت سیناپسی و فرآیندهای انعطاف پذیری مانند کاهش long-term potentiation(LTP) شود.
تأثیر بر اثربخشی rTMS (تحریک مکرر مغناطیسی ترانس کرانیال):مطالعات اولیه نشان می دهد که مصرف دراز مدّت و مزمن کافئین ممکن است ظرفیت مغز را برای انعطاف پذیری LTP-مانند کاهش دهد و به طور بالقوه بر اثربخشی درمان هایی مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS) که بر القای LTP متکی است تأثیر بگذارد.
نیاز به تحقیقات بیشتر:یافته های فعلی بر اساس یک مطالعه در مقیاس کوچک است و بر ضرورت انجام مطالعات بیشتر را برای تعیین قطعی اثرات استفاده طولانی مدّت و مزمن کافئین بر انعطاف پذیری مغز و مکانیسم های یادگیری تأکید می کند.
این داده های اولیه نیاز به آزمایش مستقیم اثرات کافئین را در مطالعات آینده نشان می دهد، زیرا در تئوری، آنها پیشنهاد می کنند که استفاده دراز مدّت کافئین می تواند یادگیری یا انعطاف پذیری، از جمله اثربخشی rTMS را محدود کند.
ترجمهی : یاس
خاستگاه :
https://neurosciencenews.com/caffeine-neuoplasticity-ltp-25255/⚛ @AndisheKonim