اندیشیدن تنها راه نجات
#بهداشت
Channel
5.31K
subscribers
22.7K
photos
21.1K
videos
8.79K
links
کانال اندیشه(گسترش علم و مبارزه با خرافات، ادیان، شبه علم)
آیدی ادمین
@Printrun
@Salim_Evolution
گروه تلگرامی عقاید محترم نیستند
https://t.me/+afAiwBquqnIyZTli
اینستاگرام
https://www.instagram.com/p/Cpxu3rcjtzV/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
کتابخانه کانا
#بهداشت در #فضا
فضانوردان روزهای شنبه ، ایستگاه را پاکسازی می کنند و با جاروبرقی گرد گیری می کنند و پنل ها را تمیز می کنند. فضانوردان نیازی به شستن ظروف ندارند ، هر کس تنها یک قاشق و چنگال دارد، فضانوردان فقط آنها را با تکه پارچه پاک می‌کنند، هیچ بشقابی وجود ندارد چون شما نمی‌توانید چیزی بر روی آنها قرار دهید و در فضا شناور می‌شوند. لباس فضانوردان یکبار مصرف است، و کسی در ایستگاه لباس نمی‌شورد زیرا آب بسیار با ارزش است. به عنوان مثال، جوراب و لباس زیر را برای سه روز می پوشند و سپس به زباله دان می‌اندازند.
✍ آنتون اشکاپلروف فضانورد روس
⚛ @AndisheKonim
فضانوردان روزهای شنبه ، ایستگاه را پاکسازی می کنند و با جاروبرقی گرد گیری می کنند و پنل ها را تمیز می کنند. فضانوردان نیازی به شستن ظروف ندارند ، هر کس تنها یک قاشق و چنگال دارد، فضانوردان فقط آنها را با تکه پارچه پاک می‌کنند، هیچ بشقابی وجود ندارد چون شما نمی‌توانید چیزی بر روی آنها قرار دهید و در فضا شناور می‌شوند. لباس فضانوردان یکبار مصرف است، و کسی در ایستگاه لباس نمی‌شورد زیرا آب بسیار با ارزش است. به عنوان مثال، جوراب و لباس زیر را برای سه روز می پوشند و سپس به زباله دان می‌اندازند.
✍ آنتون اشکاپلروف فضانورد روس
⚛ @AndisheKonim
🔻 روز جهانی #بهداشت #قاعدگی
▫️۲۸ مه( ۷ خرداد) روز جهانی قاعدگی است. هر زن و دختری باید اهمیت مدیریت بهداشت در دوران قاعدگی را بداند.
بهداشت، آموزش وپرورش، حقوق زنان، اقتصاد و پایداری برخی از مهم ترین مسائل پیش روی جهان هستند. اما با وجود پیشرفت‌های قابل توجه در همه این حوزه‌ها، همچنان در بسیاری از نقاط جهان، بهداشت قاعدگی و عدم دسترسی زنان به تأسیسات بهداشتی اولیه و نیز نگاهی که این مساله طبیعی را تابو می‌داند، موجب نگرانی فعالان حقوق زنان است. به همین دلیل ۲۸ ماه مه، ۷ خرداد به عنوان روز بهداشت قاعدگی نامگذاری شد تا روی دید منفی اجتماعیِ تضعیف کننده زنان و دختران در سراسر جهان تأثیر بگذارد.
▫️هرسال در ۲۸ ماه مه، برای افزایش آگاهی درزمینهٔ اهمیت مدیریت بهداشت قاعدگی و شکستن تابوها علیه زنان و دختران نوجوان، روز بهداشت دوران قاعدگی (MHD) در سراسر جهان جشن گرفته می‌شود. MHD حمایت بیش از ۲۷۰ شرکت جهانی را دریافت کرده است.
▫️این روز در ۲۸ مه سال ۲۰۱۴ توسط انجمن NGO WASH مستقر در برلین آلمان بنیان نهاده شد. چون مه پنجمین ماه سال است و بسیاری از زنان به طور متوسط پنج روز در هرماه دچار خونریزی می شوند و چرخه قاعدگی زنان معمولاً ۲۸روز است، ۲۸ ماه مه به عنوان نمادی برای تجلیل از روز بهداشت قاعدگی انتخاب شد. در اینجا حقایقی ارائه شده که موقعیت امروزی مدیریت بهداشت قاعدگی را نشان می‌دهند:
▫️یونسکو تخمین می زند که به خاطر عادت ماهانه از هر ۱۰ دختر آفریقایی ۱ نفر نمی‌تواند به مدرسه برود که درنهایت منجر به نرخ بالای ترک تحصیل در این کشور می‌شود.
▫️در هند، بین ۴۳ و ۸۸ درصد دختران نوجوان از پارچه‌هایی برای دوره‌های قاعدگی خود استفاده می کنند که قابل استفاده مجدد هستند، اما آنها را به خوبی تمیز نمی‌کنند.
▫️انجمن WASH، با کارگران صنایع پوشاک بنگلادش در سال ۲۰۱۰ مصاحبه کرد و متوجه شد ۷۳٪ از آنها به دلیل عفونت‌های ناشی از مصالح غیربهداشتی، به طور میانگین شش روز در هرماه سر کار نمی‌روند و حقوقی ندارند.
▫️گزینه‌های بهداشتی برای محیط زیست پایدار، مانند فنجان قاعدگی در حال رواج است، اما مشکل دیگر کمبود آب تمیز و صابون برای زنان است.
⚛ @AndisheKonim
▫️۲۸ مه( ۷ خرداد) روز جهانی قاعدگی است. هر زن و دختری باید اهمیت مدیریت بهداشت در دوران قاعدگی را بداند.
بهداشت، آموزش وپرورش، حقوق زنان، اقتصاد و پایداری برخی از مهم ترین مسائل پیش روی جهان هستند. اما با وجود پیشرفت‌های قابل توجه در همه این حوزه‌ها، همچنان در بسیاری از نقاط جهان، بهداشت قاعدگی و عدم دسترسی زنان به تأسیسات بهداشتی اولیه و نیز نگاهی که این مساله طبیعی را تابو می‌داند، موجب نگرانی فعالان حقوق زنان است. به همین دلیل ۲۸ ماه مه، ۷ خرداد به عنوان روز بهداشت قاعدگی نامگذاری شد تا روی دید منفی اجتماعیِ تضعیف کننده زنان و دختران در سراسر جهان تأثیر بگذارد.
▫️هرسال در ۲۸ ماه مه، برای افزایش آگاهی درزمینهٔ اهمیت مدیریت بهداشت قاعدگی و شکستن تابوها علیه زنان و دختران نوجوان، روز بهداشت دوران قاعدگی (MHD) در سراسر جهان جشن گرفته می‌شود. MHD حمایت بیش از ۲۷۰ شرکت جهانی را دریافت کرده است.
▫️این روز در ۲۸ مه سال ۲۰۱۴ توسط انجمن NGO WASH مستقر در برلین آلمان بنیان نهاده شد. چون مه پنجمین ماه سال است و بسیاری از زنان به طور متوسط پنج روز در هرماه دچار خونریزی می شوند و چرخه قاعدگی زنان معمولاً ۲۸روز است، ۲۸ ماه مه به عنوان نمادی برای تجلیل از روز بهداشت قاعدگی انتخاب شد. در اینجا حقایقی ارائه شده که موقعیت امروزی مدیریت بهداشت قاعدگی را نشان می‌دهند:
▫️یونسکو تخمین می زند که به خاطر عادت ماهانه از هر ۱۰ دختر آفریقایی ۱ نفر نمی‌تواند به مدرسه برود که درنهایت منجر به نرخ بالای ترک تحصیل در این کشور می‌شود.
▫️در هند، بین ۴۳ و ۸۸ درصد دختران نوجوان از پارچه‌هایی برای دوره‌های قاعدگی خود استفاده می کنند که قابل استفاده مجدد هستند، اما آنها را به خوبی تمیز نمی‌کنند.
▫️انجمن WASH، با کارگران صنایع پوشاک بنگلادش در سال ۲۰۱۰ مصاحبه کرد و متوجه شد ۷۳٪ از آنها به دلیل عفونت‌های ناشی از مصالح غیربهداشتی، به طور میانگین شش روز در هرماه سر کار نمی‌روند و حقوقی ندارند.
▫️گزینه‌های بهداشتی برای محیط زیست پایدار، مانند فنجان قاعدگی در حال رواج است، اما مشکل دیگر کمبود آب تمیز و صابون برای زنان است.
⚛ @AndisheKonim
امروز #روز #جهانی #بهداشت #قاعدگی می‌باشد و یکی از دلایل نامگذاری این روز از بین بردن تابوی اون در برخی جوامع می‌باشد.
یادمان باشد #پریود جزئی از طبیعت بدن زنانه است و بطور متوسط در زندگی هر زنی حدودا ۴۵۰ بار اتفاق می‌افتد. پس خجالت نکشیم ، جوری رفتار نکنیم که انگار برای آن گناهکار و کثیف هستیم و هنگام خرید توی پلاستیک مشکی قایم نکنیم !
⚛ @AndisheKonim
یادمان باشد #پریود جزئی از طبیعت بدن زنانه است و بطور متوسط در زندگی هر زنی حدودا ۴۵۰ بار اتفاق می‌افتد. پس خجالت نکشیم ، جوری رفتار نکنیم که انگار برای آن گناهکار و کثیف هستیم و هنگام خرید توی پلاستیک مشکی قایم نکنیم !
⚛ @AndisheKonim
چطور #خودمجرم‌پنداری در #دین، #بهداشت_روانی را نابود می‌سازد؟
🔴یکی از مهلک‌ترین بیماری‌های روانی که شخص مبتلا به آن حتی گاهی نیاز به بستری پیدا می‌کند، "خودمجرم‌پنداری" است. فرد مبتلا به این بیماری، خود را در مورد اتفاقات بدی که برای افراد مرتبط‌ش و یا خودش می‌افتد، مقصر اصلی می‌داند. او تصور می‌کند تصمیمات اشتباه و یا اصلاً وجود او باعث این مشکلات شده است. اگر چنین فردی سریع‌تر به روان‌پزشک مراجعه نکند و تحت مداوای دارویی قرار نگیرد، به سرعت مبتلا به افسردگی ضعیف و حاد می‌شود و حتی احتمال خودکشی وی هم می‌رود.
دین نیز در تشدید این بیماری بسیار مؤثر است. در دین، اصولاً هر اتفاق بدی که برای فرد می‌افتد، هر دردی که متحمل می‌شود، هر ناراحتی روحی که دارد، هر سردرگمی که پیدا می‌کند، همگی ناشی از خطاها و گناه‌های خود او تلقی می‌شود. حتی دردهایی که فرد در اثر وراثت و تولد در یک خانواده نااهل بدان‌ها مبتلا می‌شود، در احادیث به شکست‌های خود وی در امتحانات عالم ذر (جهان پیش از تولد فرد) بازگشت داده می‌شود. نمونه آیه "ما اصابک من سیئةٍ فمن نفسک".
همگی ما قطعاً تجربه مشاوره با یک روحانی دینی را داشته‌ایم. اگر از او بپرسید: چرا من اضطراب دارم. می‌گوید: چون ایمانت به خدا ضعیف است و توکل نداری. اگر بپرسی: چرا زندگی‌ام آنقدر سخت شده؟ می‌گوید: خدا دارد گناهانت را پاک می‌کند و یا از تو امتحان می‌گیرد و یا نتیجه تصمیمات خود توست. اگر بپرسی: چرا خدا و اهل بیت دعایم را مستجاب نمی‌کنند؟ می‌گوید: از ته دل دعا نمی‌کنی.اگر بپرسی: چرا من از لحاظ فکری دچار تردید هستم؟ می‌گوید: ببین چه گناهی کردی که قلب‌ت در مقابل حق، ایستادگی می‌کند و ...
در حالی که بسیاری از بیماری‌های روانی نظیر اضطراب، وسواس مذهبی، وسواس فکری، نوسانات عاطفی، شکاکیت و... حاصل اختلالات هورمونی هستند و فقط با دارو رفع می‌شوند و هیچ ارتباطی با ایمان فرد ندارند و اصلاً این‌ها مانع شکل‌گیری یقین و ایمان در فرد می‌شوند. بسیاری از مسائل فکری، واقعاً پیچیده هستند و اصلاً جوابی ندارند! بسیاری از بلاها، صرفاً از طرف اطرافیان فرد و به خصوص والدین‌ش به وی وارد می‌شوند و او هیچ نقشی در آنها ندارد. اصولاً یک دیندار طوری تربیت می‌شود که برای هر مشکل و دردی که دارد، ناخودآگاه به دنبال ریشه‌ای در گناهان خود بگردد و اگر هم پیدا نکرد، خود را به "عجب" محکوم کند.
اما مسئله اصلی اینجاست، همان‌طور که یک بیمار روانی نه فقط خودش نمی‌داند بیمار است، بلکه حتی حرف پزشک را هم مبنی بر بیمار بودن‌ش به این راحتی باور نمی‌کند، یک دیندار هم خودش نمی‌داند در چه اضطراب فکری و روحی به سر می‌برد. او نمی‌داند "خودمجرم‌پنداری" که از ذات دین او و از خیل آیات و روایاتی چون همین "ما اصابک من سیئةٍ فمن نفسک" در ضمیر ناخودآگاه او پرورش یافته، چه صدمات جبران‌ناپذیری به روح و ذهن و اراده او وارد می‌سازد.
در پایان از آنجا که طبق معمول، برخی خوانندگان چنین تصور خواهند کرد که این آسیب‌ها به دلیل برداشت غلط ما از دین است، مبنای منطقی چنین باور دینی را نشان می‌دهیم و ثابت می کنیم که این باور، ذاتی دین است. در دین، اصولاً "اتفاق" و "شانس" نفی می‌گردد و هر پدیده و حادثه‌ای، قطعاً به یک "تصمیم" بازگردانده می‌شود. حال این تصمیم از سه حال خارج نیست: ۱- تصمیم خود فرد است.۲- تصمیم انسان‌های دیگر است. ۳- تصمیم خداست.
اما آیا تقارن تصمیم دیگران با اثرشان بر زندگی من، اتفاقی است؟ یعنی مثلاً اینکه یک فرد تصمیم بگیرد به من ضربه‌ای بزند و بتواند، اتفاقی است؟ به عبارت بهتر، وقتی دیگران می‌خواهند به من ضربه‌ای بزنند، آیا این مسئله "شانسی" است که گاهی می‌توانند و گاهی نمی‌توانند؟ و یا همین هم معلول یک تصمیم است؟ پس در واقع، گزینه دوم هم حذف می‌شود و فقط تصمیم خود من و خدا باقی می‌ماند.
اما مگر از نظر ادیان ابراهیمی، خداوند "خیرخواه مطلق" نیست؟ اگر هست، چطور ممکن است از جانب او یک "بدی" به من برسد؟ پس اگر او تصمیمی می‌گیرد که برای من دردآور است، قطعاً ریشه‌اش خود من هستم. پس هر بدی به من می‌رسد، تقصیر خودِ من است. این در واقع یک قیاس "سریع" است که هر دینداری به محض شک در اعتقادش به خیرخواهی خدا، برای خود اقامه می‌کند و برای اکثر دین‌داران آشناست.
⚛ @AndisheKonim
🔴یکی از مهلک‌ترین بیماری‌های روانی که شخص مبتلا به آن حتی گاهی نیاز به بستری پیدا می‌کند، "خودمجرم‌پنداری" است. فرد مبتلا به این بیماری، خود را در مورد اتفاقات بدی که برای افراد مرتبط‌ش و یا خودش می‌افتد، مقصر اصلی می‌داند. او تصور می‌کند تصمیمات اشتباه و یا اصلاً وجود او باعث این مشکلات شده است. اگر چنین فردی سریع‌تر به روان‌پزشک مراجعه نکند و تحت مداوای دارویی قرار نگیرد، به سرعت مبتلا به افسردگی ضعیف و حاد می‌شود و حتی احتمال خودکشی وی هم می‌رود.
دین نیز در تشدید این بیماری بسیار مؤثر است. در دین، اصولاً هر اتفاق بدی که برای فرد می‌افتد، هر دردی که متحمل می‌شود، هر ناراحتی روحی که دارد، هر سردرگمی که پیدا می‌کند، همگی ناشی از خطاها و گناه‌های خود او تلقی می‌شود. حتی دردهایی که فرد در اثر وراثت و تولد در یک خانواده نااهل بدان‌ها مبتلا می‌شود، در احادیث به شکست‌های خود وی در امتحانات عالم ذر (جهان پیش از تولد فرد) بازگشت داده می‌شود. نمونه آیه "ما اصابک من سیئةٍ فمن نفسک".
همگی ما قطعاً تجربه مشاوره با یک روحانی دینی را داشته‌ایم. اگر از او بپرسید: چرا من اضطراب دارم. می‌گوید: چون ایمانت به خدا ضعیف است و توکل نداری. اگر بپرسی: چرا زندگی‌ام آنقدر سخت شده؟ می‌گوید: خدا دارد گناهانت را پاک می‌کند و یا از تو امتحان می‌گیرد و یا نتیجه تصمیمات خود توست. اگر بپرسی: چرا خدا و اهل بیت دعایم را مستجاب نمی‌کنند؟ می‌گوید: از ته دل دعا نمی‌کنی.اگر بپرسی: چرا من از لحاظ فکری دچار تردید هستم؟ می‌گوید: ببین چه گناهی کردی که قلب‌ت در مقابل حق، ایستادگی می‌کند و ...
در حالی که بسیاری از بیماری‌های روانی نظیر اضطراب، وسواس مذهبی، وسواس فکری، نوسانات عاطفی، شکاکیت و... حاصل اختلالات هورمونی هستند و فقط با دارو رفع می‌شوند و هیچ ارتباطی با ایمان فرد ندارند و اصلاً این‌ها مانع شکل‌گیری یقین و ایمان در فرد می‌شوند. بسیاری از مسائل فکری، واقعاً پیچیده هستند و اصلاً جوابی ندارند! بسیاری از بلاها، صرفاً از طرف اطرافیان فرد و به خصوص والدین‌ش به وی وارد می‌شوند و او هیچ نقشی در آنها ندارد. اصولاً یک دیندار طوری تربیت می‌شود که برای هر مشکل و دردی که دارد، ناخودآگاه به دنبال ریشه‌ای در گناهان خود بگردد و اگر هم پیدا نکرد، خود را به "عجب" محکوم کند.
اما مسئله اصلی اینجاست، همان‌طور که یک بیمار روانی نه فقط خودش نمی‌داند بیمار است، بلکه حتی حرف پزشک را هم مبنی بر بیمار بودن‌ش به این راحتی باور نمی‌کند، یک دیندار هم خودش نمی‌داند در چه اضطراب فکری و روحی به سر می‌برد. او نمی‌داند "خودمجرم‌پنداری" که از ذات دین او و از خیل آیات و روایاتی چون همین "ما اصابک من سیئةٍ فمن نفسک" در ضمیر ناخودآگاه او پرورش یافته، چه صدمات جبران‌ناپذیری به روح و ذهن و اراده او وارد می‌سازد.
در پایان از آنجا که طبق معمول، برخی خوانندگان چنین تصور خواهند کرد که این آسیب‌ها به دلیل برداشت غلط ما از دین است، مبنای منطقی چنین باور دینی را نشان می‌دهیم و ثابت می کنیم که این باور، ذاتی دین است. در دین، اصولاً "اتفاق" و "شانس" نفی می‌گردد و هر پدیده و حادثه‌ای، قطعاً به یک "تصمیم" بازگردانده می‌شود. حال این تصمیم از سه حال خارج نیست: ۱- تصمیم خود فرد است.۲- تصمیم انسان‌های دیگر است. ۳- تصمیم خداست.
اما آیا تقارن تصمیم دیگران با اثرشان بر زندگی من، اتفاقی است؟ یعنی مثلاً اینکه یک فرد تصمیم بگیرد به من ضربه‌ای بزند و بتواند، اتفاقی است؟ به عبارت بهتر، وقتی دیگران می‌خواهند به من ضربه‌ای بزنند، آیا این مسئله "شانسی" است که گاهی می‌توانند و گاهی نمی‌توانند؟ و یا همین هم معلول یک تصمیم است؟ پس در واقع، گزینه دوم هم حذف می‌شود و فقط تصمیم خود من و خدا باقی می‌ماند.
اما مگر از نظر ادیان ابراهیمی، خداوند "خیرخواه مطلق" نیست؟ اگر هست، چطور ممکن است از جانب او یک "بدی" به من برسد؟ پس اگر او تصمیمی می‌گیرد که برای من دردآور است، قطعاً ریشه‌اش خود من هستم. پس هر بدی به من می‌رسد، تقصیر خودِ من است. این در واقع یک قیاس "سریع" است که هر دینداری به محض شک در اعتقادش به خیرخواهی خدا، برای خود اقامه می‌کند و برای اکثر دین‌داران آشناست.
⚛ @AndisheKonim