#توماس #ادیسون در سالهای اول معلم ها می گفتند که وی آنقدر احمق است که چیزی یاد نمی گیرد، کارش هم بهتر از درس خواندنش نبود و از دو شغل اولش اخراج شد.
ادیسون ۱۰۰۰ تلاش ناموفق در اختراع لامپ نوری داشت ولی تمام آن شکست ها موفقیت بزرگ وی بود؛هنگامی که درباره شکست هایش از او سؤال کردند، چنین گفت: «من شکست نخوردم؛ من فقط هزار راه پیدا کردم که به موفقیت ختم نمی شدند.»
توماس آلوا
ادیسون (متولد ۱۱ فوریه ۱۸۴۷ - درگذشت ۱۸ اکتبر ۱۹۳۱) یک طراح نور پردازی، مهندس، مخترع، دانشمند، و کارآفرین اهل ایالات متحده آمریکا بود. توماس آلوا
ادیسون در شهر میلان واقع در ایالت اهایو، آمریکا به دنیا آمد. پدر توماس فردی بااستعداد و همه فن حریف و مادرش معلم بود.
زمانی که
ادیسون ۴ ساله بود او و خانواده اش به ایالت میشیگان نقل مکان کردند. هنگامی که توماس
ادیسون در دوره ابتدایی درس می خواند مدیر مدرسه وی اعتقاد داشت که
ادیسون شاگرد کودنی است و عذر او را از مدرسه خواست و به همین دلیل توماس
ادیسون در خانه مشغول آموزش شد. او در سن حساس۱۲سالگی، یک فروشنده ی میوه، روزنامه و دیگر اجناس در راه آهن گرند ترانک شد؛او كل سال های کودکی را در پورت هرون میشیگان بسر برد. «آل» بیش از یک سال نتوانست به مدرسه برود و دوران نوجوانی را با کارهایی چون فروختن ساندویچ و آب نبات در کنار ریل قطار و یا سبزی فروشی گذراند. او که برای فروش اجناس خود مرتبا با ترن میان پورت هرون و دیترویت در رفت و آمد بود، توانست از شرکت راه آهن نمایندگی توزیع یک روزنامه دیترویتی را بدست آورد. با پس انداز پول حاصل از فروش روزنامه، آل توانست یک ماشین چاپ دست دوم خریداری کند. او دستگاهش را در یک واگن بارکشی نصب کرد و در سن پانزده سالگی اولین شماره روزنامه خود را با نام «ویکلی هرالد» منتشر ساخت. این نشریه که تمام کارهایش را
ادیسون خود انجام می داد، نخستین و تنها روزنامه ای بود که در یک قطار در حال حرکت حروفچینی و چاپ می شد.
با کمک یک ابزار چاپ کوچک، توماس
ادیسون کتاب "قاصد گراند ترانک" را در یک ماشین زباله نوشت و در سال ۱۸۶۲ به چاپ رساند. این کتاب برای ۴۰۰ نفر از کارکنان راه آهن فرستاده شد. در همان سال
ادیسون به عنوان اپراتور تلگراف مشغول به کار شد. توماس
ادیسون این کار را از پدر کودکی که جانش را نجات داده بود آموخت .
توماس در قسمت اعظم عمر خود از ناشنوایی شدیدی رنج می برد ولی این معلولیت و ناراحتی با توان بالای او در انجام کارهای سخت و زیاد جبران می شد. توماس
ادیسون هنگامی که فقط ۲۱ سال داشت اولین اختراع خود را که یک دستگاه الکتریکی شمارش آرا بود عرضه کرد.
در سال ۱۸۶۹
ادیسون که اداره راه آهن را ترک کرده بود، به عنوان سرپرست فنی به استخدام یک مؤسسه صرافی بزرگ در نیویورک در آمد. در این مقام توماس توانست نخستین اختراع موفقش را که نوعی تلگراف چاپی بود، به نام خود ثبت کند. تلگراف
ادیسون برخلاف انواع رایج که علائم مورس را به صورت صداهای کوتاه و کشیده به گوش اپراتور می رسانیدند، آنها را به شکل خط و نقطه بر روی نوار کاغذی چاپ می کرد.
توماس
ادیسون حق امتیاز اختراعش را در مقابل ۴۰۰۰ دلار به مدیر صرافخانه واگذار کرد و با پول آن در نیوآرک، نیوجرسی یک کارگاه تحقیقاتی برای خود بریا | نمود. در محل جدید،
ادیسون علاوه بر تکمیل لوازم جانبی تلگراف، یک سامانه پیشرفته نمایشگر اطلاعات بورس را طراحی کرد که سود هنگفتی از آن حاصل آمد. نیکلا تسلا فیزیکدان بزرگ و یکی از همکاران
ادیسون درباره روش توماس
ادیسون برای حل مسائل می نویسد:
<<اگر
ادیسون می خواست سوزنی را در انبار کاهی پیدا کند، با پشتکار فراوان دانه به دانه رشته های کاه را کنار می زد تا بالاخره سوزن نمایان شود. بارها با تأسف شاهد بودم که چگونه بخش اعظم وقت و انرژی او صرف یافتن یک فرمول جزئی انجام دادن محاسبه ای کوچک می شد.>> جمله ای از توماس
ادیسون در این مورد:
(( نوآوری عبارت است از یک درصد الهام روح و نود و نه درصد عرق ریختن و تلاش کردن.))
در ۶ ژانویه ۱۹۳۱
ادیسون درخواست نامه ثبت آخرین اختراع خود «وسیله ی نگهدارنده ی اشیاء هنگام آبکاری الکتریکی» را به اداره ی ثبت اختراعات فرستاد اما پیش از دریافت پاسخ، أجل به او مهلت نداد و این مخترع بزرگ در ۱۸ اکتبر ۱۹۳۱ در سن ۸۴ سالگی به علت بیماری دیابت چشم از جهان فروبست
⚛