اندیشیدن تنها راه نجات
#انبساط
Канал
5,31 тыс.
подписчиков
22,7 тыс.
фото
21,1 тыс.
видео
8,78 тыс.
ссылок
کانال اندیشه(گسترش علم و مبارزه با خرافات، ادیان، شبه علم)
آیدی ادمین
@Printrun
@Salim_Evolution
گروه تلگرامی عقاید محترم نیستند
https://t.me/+afAiwBquqnIyZTli
اینستاگرام
https://www.instagram.com/p/Cpxu3rcjtzV/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
کتابخانه کانا
وقتی می گویند "جهان در حال #انبساط است" دقیقا چه چیزی در حال انبساط است؟
هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، فضا به خودی خود در حال گسترش است به ویژه ، مناطق وسیع فضای بین کهکشانها
اما اگر نمی‌توانید فضا را ببینید، یا آن را احساس کنید یا آن را لمس کنید چگونه می‌تواند در حال گسترش باشد؟
به گفته اینشتین، فضا عدم نیست(فضا هیچی نیست، بلکه یک چیزی است). به گفته او فضا یک چیز واقعی، قابل کشش و انعطاف پذیر است. در واقع، درک خواص و رفتار فضا هدف اصلی فیزیک مدرن است.
When they say "the universe is expanding," what exactly is expanding?
As bizarre as it may seem, space itself is expanding - specifically, the vast regions of space between galaxies.
But if you can't see space, or feel it or touch it - how can it be expanding?
According to Einstein, space is not simply emptiness; it's a real, stretchable, flexible thing. In fact, understanding the properties and behavior of space is a major goal of modern physics.
https://lweb.cfa.harvard.edu/seuforum/faq.htm#m12
⚛ @AndisheKonim
هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، فضا به خودی خود در حال گسترش است به ویژه ، مناطق وسیع فضای بین کهکشانها
اما اگر نمی‌توانید فضا را ببینید، یا آن را احساس کنید یا آن را لمس کنید چگونه می‌تواند در حال گسترش باشد؟
به گفته اینشتین، فضا عدم نیست(فضا هیچی نیست، بلکه یک چیزی است). به گفته او فضا یک چیز واقعی، قابل کشش و انعطاف پذیر است. در واقع، درک خواص و رفتار فضا هدف اصلی فیزیک مدرن است.
When they say "the universe is expanding," what exactly is expanding?
As bizarre as it may seem, space itself is expanding - specifically, the vast regions of space between galaxies.
But if you can't see space, or feel it or touch it - how can it be expanding?
According to Einstein, space is not simply emptiness; it's a real, stretchable, flexible thing. In fact, understanding the properties and behavior of space is a major goal of modern physics.
https://lweb.cfa.harvard.edu/seuforum/faq.htm#m12
⚛ @AndisheKonim
چرا ستاره‌ی #متوشالح ۷۰۰ میلیون سال از جهان پیر‌تر است؟
این ستاره عجیب که بر اساس محاسبات تلسکوپ فضایی هابل در فاصله حدود ۱۹۰ سال نوری از ما قرار دارد، از سال ۱۹۱۲ برای بشر شناخته شده است.
دانشمندان از سال‌ها پیش تاکنون با یک معمای سردرگم‌کننده در کیهان‌شناسی دست‌وپنجه نرم میکنند. آن هم این است که سن ستاره‌ای به نام اچ‌دی ۱۴۰۲۸۳ (HD 140283) مشهور به ستاره متوشالح (Methuselah) ظاهرا بیش از عمر جهان ما است.
نظریه‌ها و مدل‌های کیهان‌شناسی کنونی قدمت گیتی ما را حدود ۱۳.۷ میلیارد سال تخمین می‌‌زنند اما در این بین، چیزی وجود دارد که با واقعیت جور نیست و کیهان‌شناسان را حیرت‌زده کرده است.
وب‌سایت bigthink با انتشار مقاله‌ای در این زمینه می‌‌نویسد محاسبات دانشمندان نشان می‌دهد که ستاره متوشالح ۱۴.۵ میلیارد سال عمر دارد و این ظاهرا به معنی آن است که این ستاره پیش از پیدایش گیتی وجود داشته و از این رو قدمت آن ۷۰۰ میلیون سال از عمر جهان ما بیشتر است. اما به راستی چنین چیزی چگونه ممکن است؟
پیش از این، رابرت ماتیوس ، فیزیک‌دان بریتانیایی، گفته بود اگر عمر ستاره متوشالح از عمر جهان بیشتر باشد، دو حالت وجود دارد. یا محاسبات کنونی ما از عمر گیتی اشتباه است یا همه چیز زیر سر انرژی تاریک است و باید صبر کنیم و ببینیم چه پیش می‌آید.
اما آیا واقعا بر اساس عمر ستاره متوشالح می‌توان نتیجه گرفت که نظریه مهبانگ (بیگ‌بنگ) اشتباه از آب درآمده؟ پاسخ به این پرسش ساده است: خیر!
پیش از هر چیز نباید تصور کنیم ستاره متوشالح به‌تازگی کشف شده است. این ستاره عجیب که بر اساس محاسبات تلسکوپ فضایی هابل در فاصله حدود ۱۹۰ سال نوری از ما قرار دارد، از سال ۱۹۱۲ برای بشر شناخته شده است.
افزون بر این نباید فراموش کرد که تعیین سن دقیق متوشالح کار ساده‌ای نیست و از سال ۲۰۱۳ که این مسئله طرح شد تاکنون، مطالعات بسیاری در این خصوص منتشر شده است. بررسی‌هایی از جمله مطالعه هاوارد باند از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که با بررسی داده‌های تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌داد با در نظر گرفتن ملاحظات دقیق‌تر در سنجش سن متوشالح، می‌توان به این نتیجه رسید که عدد ۱۴.۵ میلیارد سال "فاقد قطعیت" است.
در واقع این عدد محاسبه‌شده ممکن است ۸۰۰ میلیون سال بیشتر یا کمتر باشد و به باور برخی دانشمندان، بررسی‌های بیشتر به احتمال زیاد نشان خواهند داد که سن ستاره متوشالح کمتر از این است و با مدل بیگ بنگ و عمر محاسبه‌شده برای کیهان تضادی ندارد.
از دیگر سو، عمر محاسبه‌شده برای خود جهان هم عدد دقیقی نیست و بر اساس برخی محاسبات، حدود ۲۷ میلیون سال فقدان قطعیت دارد. به گفته کیهان‌شناسان، وجود خطاهای محاسباتی یا تخمین‌های نادقیق که به مرور و با بررسی‌های بیشتر تصحیح میشوند، در تاریخ علم، سابقه‌ای طولانی دارد.
در سال ۲۰۰۰، سن ستاره #متوشالح حدود ۱۶ میلیارد سال براورد شد و اینک تنها با گذشت دو دهه، دانشمندان این براورد را به ۱۴.۵ میلیارد سال کاهش داده‌اند.
افزون بر این، محاسبه عمر کیهان که با ثابت هابل ارتباط مستقیمی دارد، نیز با یک بحران محاسباتی پیچیده روبرو است. کیهان‌شناسان می‌گویند نرخ #انبساط_جهان در مدل استاندارد کیهان‌شناسی با داده‌های تجربی سازگاری دقیقی ندارد و این به چالشی در علم تبدیل شده است که اصطلاحا به آن « #تنش_هابل » می‌گویند.
زمانی که نرخ انبساط عالم با استفاده از کهکشانها و ابرنواخترهای نزدیک (یعنی ستاره‌های در حال انفجار) اندازه‌گیری میشود، این میزان ۱۰ درصد بزرگتر از زمانی است که با تابش زمینه کیهانی (CMB) تعیین میشود.
واقعیت این است که ستاره‌شناسان برای رسیدن به درک بهتری از ثابت هابل از ابزارهای مختلفی استفاده کردند اما این اندازه‌گیری‌ها مدام به واگرایی بیشتر نتایج منجر شده است.
جالب این است که خود ادوین هابل در سال ۱۹۲۹، ثابت هابل را حدود ۵۰۰ کیلومتر در ثانیه در هر میلیون پارسک تخمین زده بود، اما بررسی‌های پیشرفته در زمان ما به‌خصوص محاسباتی که با ماهواره پلانک سازمان فضایی اروپا در سال ۲۰۱۳ انجام شد، این عدد را حدود هشت برابر کمتر یعنی ۶۷.۴ براورد کرد. مطالعات بعدی در سال ۲۰۱۹ با استفاده از عدسی‌های گرانشی و با بررسی ۷۴۰ ابرنواختر، این عدد را ۸۲ درآورد که از محاسبات اولیه‌ای که خود ادوین هابل انجام داده بود، کمتر است.
شاید از این رو است که تا پیش از این، #عمرجهان نزدیک به ۲۰ میلیارد سال تخمین زده می‌شد و بعدها چیزی بین ۱۴ تا ۱۶ میلیارد سال براورد شد و در ادامه به ۱۳.۸۲ و اینک به ۱۳.۷۷ میلیارد سال رسیده است.
این را هم نباید فراموش کنیم که برخی بررسی‌ها از جمله مطالعه دانشمندان دانشگاه اتاوا در سال ۲۰۲۳ #عمر_جهان را ۲۶.۷ میلیارد سال تخمین زده بود که به بحث‌‌ها و نقدهای بسیاری درباره محاسبات کیهان‌شناسی دامن زد.
خاستگاه :
Bigthink
⚛ @AndisheKonim
این ستاره عجیب که بر اساس محاسبات تلسکوپ فضایی هابل در فاصله حدود ۱۹۰ سال نوری از ما قرار دارد، از سال ۱۹۱۲ برای بشر شناخته شده است.
دانشمندان از سال‌ها پیش تاکنون با یک معمای سردرگم‌کننده در کیهان‌شناسی دست‌وپنجه نرم میکنند. آن هم این است که سن ستاره‌ای به نام اچ‌دی ۱۴۰۲۸۳ (HD 140283) مشهور به ستاره متوشالح (Methuselah) ظاهرا بیش از عمر جهان ما است.
نظریه‌ها و مدل‌های کیهان‌شناسی کنونی قدمت گیتی ما را حدود ۱۳.۷ میلیارد سال تخمین می‌‌زنند اما در این بین، چیزی وجود دارد که با واقعیت جور نیست و کیهان‌شناسان را حیرت‌زده کرده است.
وب‌سایت bigthink با انتشار مقاله‌ای در این زمینه می‌‌نویسد محاسبات دانشمندان نشان می‌دهد که ستاره متوشالح ۱۴.۵ میلیارد سال عمر دارد و این ظاهرا به معنی آن است که این ستاره پیش از پیدایش گیتی وجود داشته و از این رو قدمت آن ۷۰۰ میلیون سال از عمر جهان ما بیشتر است. اما به راستی چنین چیزی چگونه ممکن است؟
پیش از این، رابرت ماتیوس ، فیزیک‌دان بریتانیایی، گفته بود اگر عمر ستاره متوشالح از عمر جهان بیشتر باشد، دو حالت وجود دارد. یا محاسبات کنونی ما از عمر گیتی اشتباه است یا همه چیز زیر سر انرژی تاریک است و باید صبر کنیم و ببینیم چه پیش می‌آید.
اما آیا واقعا بر اساس عمر ستاره متوشالح می‌توان نتیجه گرفت که نظریه مهبانگ (بیگ‌بنگ) اشتباه از آب درآمده؟ پاسخ به این پرسش ساده است: خیر!
پیش از هر چیز نباید تصور کنیم ستاره متوشالح به‌تازگی کشف شده است. این ستاره عجیب که بر اساس محاسبات تلسکوپ فضایی هابل در فاصله حدود ۱۹۰ سال نوری از ما قرار دارد، از سال ۱۹۱۲ برای بشر شناخته شده است.
افزون بر این نباید فراموش کرد که تعیین سن دقیق متوشالح کار ساده‌ای نیست و از سال ۲۰۱۳ که این مسئله طرح شد تاکنون، مطالعات بسیاری در این خصوص منتشر شده است. بررسی‌هایی از جمله مطالعه هاوارد باند از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که با بررسی داده‌های تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌داد با در نظر گرفتن ملاحظات دقیق‌تر در سنجش سن متوشالح، می‌توان به این نتیجه رسید که عدد ۱۴.۵ میلیارد سال "فاقد قطعیت" است.
در واقع این عدد محاسبه‌شده ممکن است ۸۰۰ میلیون سال بیشتر یا کمتر باشد و به باور برخی دانشمندان، بررسی‌های بیشتر به احتمال زیاد نشان خواهند داد که سن ستاره متوشالح کمتر از این است و با مدل بیگ بنگ و عمر محاسبه‌شده برای کیهان تضادی ندارد.
از دیگر سو، عمر محاسبه‌شده برای خود جهان هم عدد دقیقی نیست و بر اساس برخی محاسبات، حدود ۲۷ میلیون سال فقدان قطعیت دارد. به گفته کیهان‌شناسان، وجود خطاهای محاسباتی یا تخمین‌های نادقیق که به مرور و با بررسی‌های بیشتر تصحیح میشوند، در تاریخ علم، سابقه‌ای طولانی دارد.
در سال ۲۰۰۰، سن ستاره #متوشالح حدود ۱۶ میلیارد سال براورد شد و اینک تنها با گذشت دو دهه، دانشمندان این براورد را به ۱۴.۵ میلیارد سال کاهش داده‌اند.
افزون بر این، محاسبه عمر کیهان که با ثابت هابل ارتباط مستقیمی دارد، نیز با یک بحران محاسباتی پیچیده روبرو است. کیهان‌شناسان می‌گویند نرخ #انبساط_جهان در مدل استاندارد کیهان‌شناسی با داده‌های تجربی سازگاری دقیقی ندارد و این به چالشی در علم تبدیل شده است که اصطلاحا به آن « #تنش_هابل » می‌گویند.
زمانی که نرخ انبساط عالم با استفاده از کهکشانها و ابرنواخترهای نزدیک (یعنی ستاره‌های در حال انفجار) اندازه‌گیری میشود، این میزان ۱۰ درصد بزرگتر از زمانی است که با تابش زمینه کیهانی (CMB) تعیین میشود.
واقعیت این است که ستاره‌شناسان برای رسیدن به درک بهتری از ثابت هابل از ابزارهای مختلفی استفاده کردند اما این اندازه‌گیری‌ها مدام به واگرایی بیشتر نتایج منجر شده است.
جالب این است که خود ادوین هابل در سال ۱۹۲۹، ثابت هابل را حدود ۵۰۰ کیلومتر در ثانیه در هر میلیون پارسک تخمین زده بود، اما بررسی‌های پیشرفته در زمان ما به‌خصوص محاسباتی که با ماهواره پلانک سازمان فضایی اروپا در سال ۲۰۱۳ انجام شد، این عدد را حدود هشت برابر کمتر یعنی ۶۷.۴ براورد کرد. مطالعات بعدی در سال ۲۰۱۹ با استفاده از عدسی‌های گرانشی و با بررسی ۷۴۰ ابرنواختر، این عدد را ۸۲ درآورد که از محاسبات اولیه‌ای که خود ادوین هابل انجام داده بود، کمتر است.
شاید از این رو است که تا پیش از این، #عمرجهان نزدیک به ۲۰ میلیارد سال تخمین زده می‌شد و بعدها چیزی بین ۱۴ تا ۱۶ میلیارد سال براورد شد و در ادامه به ۱۳.۸۲ و اینک به ۱۳.۷۷ میلیارد سال رسیده است.
این را هم نباید فراموش کنیم که برخی بررسی‌ها از جمله مطالعه دانشمندان دانشگاه اتاوا در سال ۲۰۲۳ #عمر_جهان را ۲۶.۷ میلیارد سال تخمین زده بود که به بحث‌‌ها و نقدهای بسیاری درباره محاسبات کیهان‌شناسی دامن زد.
خاستگاه :
Bigthink
⚛ @AndisheKonim
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
منظور از #انبساط #کیهان چیست؟
آیا کیهان #مرکز_ی دارد؟
آیا #لبه_ای دارد؟
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
بهترین نوشته ای که میتوانید در مورد هندسه‌ی کیهان پیدا کنید.
⚛ @AndisheKonim
آیا کیهان #مرکز_ی دارد؟
آیا #لبه_ای دارد؟
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
بهترین نوشته ای که میتوانید در مورد هندسه‌ی کیهان پیدا کنید.
⚛ @AndisheKonim
جهان ما در چه چیزی
در حال #انبساط است؟
این یک سؤال عالی به نظر می رسد. با این حال، در واقع پاسخ این است که این یک سؤال عالی نیست. کمی مشکل است، پس اجازه دهید شما را از طریق آن راهنمایی کنم. بله، جهان ما در حال انبساط است. جهان ما مرکز و لبه ندارد. مهبانگ (Big bang) در یک مکان در فضا اتفاق نیفتاد. مهبانگ در همه جای کیهان به طور همزمان اتفاق افتاد. مهبانگ نقطه ای در فضا نبود. یک نقطه از زمان بود. در همهٔ مسیرهای ما وجود دارد.
وقتی می گوییم جهان در حال انبساط است، منظور ما این است که اگر از یک دسته کهکشان نقشه برداری کنید و میانگین فاصله بین آن کهکشان ها را اندازه گیری کنید، شما یک عدد بدست می آورید، و سپس کمی صبر می کنید، یک سال، یک میلیارد سال، هر چه باشد، و سپس می روید تا همان اندازه گیری را انجام دهید. این فاصله ها (فاصله های متوسط) بزرگتر خواهند شد. وقتی می گوییم در یک جهان در حال انبساط زندگی می کنیم، می گوییم که فاصله بین کهکشان ها به طور متوسط با گذشت زمان افزایش می یابد. و همین است. مرکزی وجود ندارد، لبه ای وجود ندارد.
از دیدگاه ما اینجا در کهکشان راه شیری، به نظر می رسد که کل جهان در حال انبساط از ما است. اما اگر به معنای واقعی کلمه به هر کهکشان دیگری در کل کیهان بروم، همان منظره را دریافت می کنم. به نظر می رسد که همهٔ کهکشان ها از من دور می شوند. جهان در هیچ چیز یا از هیچ جایی منبسط نمی شود. جهان از خود و در درون خود منبسط می شود. و من میدانم که تجسم آن بسیار سخت است، اما خوشبختانه، ما این ابزارهای قدرتمند مانند ریاضیات را داریم که به ما امکان می‌دهد با تکنیک‌هایی دست و پنجه نرم کنیم که حتی خودمان هم نمی‌توانیم تصورشان را کنیم.
مهبانگ در همه جای کیهان به طور همزمان اتفاق افتاد.
لازم نیست مرزی وجود داشته باشد. ما می توانیم این را به خوبی از نظر ریاضی تعریف کنیم، اما اجازه دهید از شما بپرسم، "مرکز زمین چیست؟" شما خواهید گفت: "این هسته ای است که تمام مواد آهن مذاب در آن وجود دارد و از طریق گدازه می تواند به سطح زمین راه پیدا کند. در مرکز زمین است" خوب. می توانید به آن اشاره کنید. اما اگر بخواهم به جای آن یک سؤال کمی متفاوت از شما بپرسم چه می شود: "مرکز سطح زمین چیست؟" فقط طول و عرض جغرافیایی، مرکز آن را به من بدهید. هیچ پاسخی وجود ندارد.
ما یک قطب شمال داریم. ما یک قطب جنوب داریم. اما اینها قراردادی هستند. می توانید آن ها را هر کجا که بخواهید قرار دهید. و تصور کنید زمین ما بزرگتر می شد و ما قرار بود فاصله بین نیویورک و پاریس را اندازه گیری کنیم، و سپس هر سال این فاصله بزرگتر و بزرگتر و بزرگتر می شود. نه مرکز، نه لبه ای وجود دارد. و با این حال فاصله بین هر دو نقطه همچنان افزایش می یابد. تجسم این امر در دو بعد بسیار آسان است. ما در یک جهان سه بعدی زندگی می کنیم. من نمی توانم آن را تصور کنم. نمی توانم به آن فکر کنم. من می توانم به قیاس ها در دو بعد فکر کنم، و می توانم به ریاضیات اعتماد کنم که مرا به سه بعد تبدیل کند.
خاستگاه : 👉
⚛ @Andishekonim
در حال #انبساط است؟
این یک سؤال عالی به نظر می رسد. با این حال، در واقع پاسخ این است که این یک سؤال عالی نیست. کمی مشکل است، پس اجازه دهید شما را از طریق آن راهنمایی کنم. بله، جهان ما در حال انبساط است. جهان ما مرکز و لبه ندارد. مهبانگ (Big bang) در یک مکان در فضا اتفاق نیفتاد. مهبانگ در همه جای کیهان به طور همزمان اتفاق افتاد. مهبانگ نقطه ای در فضا نبود. یک نقطه از زمان بود. در همهٔ مسیرهای ما وجود دارد.
وقتی می گوییم جهان در حال انبساط است، منظور ما این است که اگر از یک دسته کهکشان نقشه برداری کنید و میانگین فاصله بین آن کهکشان ها را اندازه گیری کنید، شما یک عدد بدست می آورید، و سپس کمی صبر می کنید، یک سال، یک میلیارد سال، هر چه باشد، و سپس می روید تا همان اندازه گیری را انجام دهید. این فاصله ها (فاصله های متوسط) بزرگتر خواهند شد. وقتی می گوییم در یک جهان در حال انبساط زندگی می کنیم، می گوییم که فاصله بین کهکشان ها به طور متوسط با گذشت زمان افزایش می یابد. و همین است. مرکزی وجود ندارد، لبه ای وجود ندارد.
از دیدگاه ما اینجا در کهکشان راه شیری، به نظر می رسد که کل جهان در حال انبساط از ما است. اما اگر به معنای واقعی کلمه به هر کهکشان دیگری در کل کیهان بروم، همان منظره را دریافت می کنم. به نظر می رسد که همهٔ کهکشان ها از من دور می شوند. جهان در هیچ چیز یا از هیچ جایی منبسط نمی شود. جهان از خود و در درون خود منبسط می شود. و من میدانم که تجسم آن بسیار سخت است، اما خوشبختانه، ما این ابزارهای قدرتمند مانند ریاضیات را داریم که به ما امکان می‌دهد با تکنیک‌هایی دست و پنجه نرم کنیم که حتی خودمان هم نمی‌توانیم تصورشان را کنیم.
مهبانگ در همه جای کیهان به طور همزمان اتفاق افتاد.
لازم نیست مرزی وجود داشته باشد. ما می توانیم این را به خوبی از نظر ریاضی تعریف کنیم، اما اجازه دهید از شما بپرسم، "مرکز زمین چیست؟" شما خواهید گفت: "این هسته ای است که تمام مواد آهن مذاب در آن وجود دارد و از طریق گدازه می تواند به سطح زمین راه پیدا کند. در مرکز زمین است" خوب. می توانید به آن اشاره کنید. اما اگر بخواهم به جای آن یک سؤال کمی متفاوت از شما بپرسم چه می شود: "مرکز سطح زمین چیست؟" فقط طول و عرض جغرافیایی، مرکز آن را به من بدهید. هیچ پاسخی وجود ندارد.
ما یک قطب شمال داریم. ما یک قطب جنوب داریم. اما اینها قراردادی هستند. می توانید آن ها را هر کجا که بخواهید قرار دهید. و تصور کنید زمین ما بزرگتر می شد و ما قرار بود فاصله بین نیویورک و پاریس را اندازه گیری کنیم، و سپس هر سال این فاصله بزرگتر و بزرگتر و بزرگتر می شود. نه مرکز، نه لبه ای وجود دارد. و با این حال فاصله بین هر دو نقطه همچنان افزایش می یابد. تجسم این امر در دو بعد بسیار آسان است. ما در یک جهان سه بعدی زندگی می کنیم. من نمی توانم آن را تصور کنم. نمی توانم به آن فکر کنم. من می توانم به قیاس ها در دو بعد فکر کنم، و می توانم به ریاضیات اعتماد کنم که مرا به سه بعد تبدیل کند.
خاستگاه : 👉
⚛ @Andishekonim
Nautilus
What Is Our Universe Expanding Into?
One question for Paul Sutter, a theoretical cosmologist at Stony Brook University.
اگر #کیهان در حال #انبساط است پس چرا گاهی شاهد #ادغام کهکشان ها هستیم؟
ادغام کهکشانها در کیهان ما بسیار متداول است، در این ملاقات‌های باشکوه ساختار کهکشانها به‌هم می‌ریزد، گاهی یکی بر گرانش دیگری چیره میشود یا کهکشان خُردی کاملا در دل کهکشان غول پیکر بلعیده میشود. نمونه های بسیاری از این دسته ادغام و یکی شدن کهکشانها را تلسکوپ فضایی هابل برای ما آشکار کرده است، حال با توجه به این مسئله این سوال پیش می آید که چطور انبساط کیهان که شامل نیروی مرموز انرژی تاریک است نمی تواند بر نیروی گرانش غلبه و مانع از ادغام کهکشانها شود؟
انبساط کیهان به معنی افزایش فاصلهٔ متریک بین اجسام جهان با گذشت زمان است. این انبساط درونی است، یعنی به فاصلهٔ نسبی بین اجزای جهان برمی‌گردد، و به معنی حرکت اجسام به سمت فضای بیرون نیست. انبساط جهان از ویژگی‌های مهم کیهان‌شناسی نظریه بیگ بنگ است و ریاضیات آن با متریک FLRW و نظریه میدان اسکالر برای توضیح فرم شتابدار آن توصیف میشود.
بخشی از این انبساط به خاطر اثر اینرسی است که جهان در گذشته منبسط شده‌است، و بخش دیگر به خاطر نیروی رانش ناشناخته‌ای است که شاید از یک ثابت کیهان‌شناسی یا انرژی تاریک آمده باشد.
انبساط جهان به سرعت‌های بالاتر از سرعت نور می‌انجامد که برای تازه‌واردان و دانشجویان گمراه‌کننده است.(چون تصور میکنند این نقض نسبیت است).
ولی سرعت‌های بیشتر از c در انبساط جهان با نظریه نسبیت خاص ناسازگاری‌ای ندارد. سرعت انبساط فعلی کیهان که توسط ماهواره پلانک محاسبه شده است برابر ۶۷٫۱۵ مثبت/منفی ۱٫۲ کیلومتر در ثانیه در مگا پارسک است. ( پارسک یک واحد اخترشناسی است و تقریباً برابر ۳.۲۶ سال نوری است_ این نرخ ممکنه تغییر کرده باشه الان و قدیمی شده باشه).
انبساط کیهان فقط در مقیاسهای بزرگ قابل تشخیص است و در خوشه ها و کهکشانهای نزدیک به هم تاثیر چندانی روی حرکت و ادغام کهکشانها نخواهد داشت. بعنوان مثال کهکشان آندرومدا ۲.۵ میلیون سال نوری از کهکشان راه شیری فاصله دارد و با سرعت ۴۰۰ هزار کیلومتر بر ساعت به آن نزدیک میشود و در نهایت در ۴ میلیارد سال دیگر با هم ادغام و تبدیل به یک کهکشان میشوند ، و عامل نزدیک شدن کهکشانها همین کشش گرانشی متقابل دو کهکشان است در نتیجه انبساط کیهان فقط در مقیاسهای بزرگ قابل تشخیص است و در خوشه ها و کهکشانهای نسبتا نزدیک به هم انبساط کیهان تاثیر چندانی روی حرکت و ادغام آنها نخواهد داشت.
انبساط فقط بر بزرگترین ساختارها اثر می‌گذارد. البته درون کهکشان چنان تحت‌تأثیر گرانش کهکشان است که اثر چندانی از انبساط عالم نمی‌پذیرد.(فاصله ستارکان و سیارات درون یک کهکشان تحت تاثیر انبساط نیست ) گروه‌ها و خوشه‌ها نیز با گرانش درونی خود ساختارشان را در مقابل نیروی واپاشندهِ انبساط، که کهکشانها را از هم دور می‌کند، تا حدّ امکان حفظ میکنند. اما در مقیاسهای بزرگتر آثار انبساط به‌وضوح پیداست.
زمانی که سنّ عالم کمتر بوده و فواصل میان خوشه‌ها و کهکشانها کمتر بوده برخوردهای بیشتری رخ می‌داده است و امروز براثر انبساط عالم احتمال برخوردها کم شده است و در آیندهِ کیهان کمتر نیز میشود. اگر انبساط عالم ادامه یابد و حتی سریع‌تر هم بشود عالم به‌شدت رقیق میشود و برهم‌کنش بین کهکشان‌هایی که عضو گروه‌ها یا خوشه‌ها نیستند کمتر و کمتر خواهد شد.
گردآوری سمیر الله‌وردی
بن‌مایه‌ها :
en wikipedia
Nasa
Nasa
Nasa
⚛ @AndisheKonim
ادغام کهکشانها در کیهان ما بسیار متداول است، در این ملاقات‌های باشکوه ساختار کهکشانها به‌هم می‌ریزد، گاهی یکی بر گرانش دیگری چیره میشود یا کهکشان خُردی کاملا در دل کهکشان غول پیکر بلعیده میشود. نمونه های بسیاری از این دسته ادغام و یکی شدن کهکشانها را تلسکوپ فضایی هابل برای ما آشکار کرده است، حال با توجه به این مسئله این سوال پیش می آید که چطور انبساط کیهان که شامل نیروی مرموز انرژی تاریک است نمی تواند بر نیروی گرانش غلبه و مانع از ادغام کهکشانها شود؟
انبساط کیهان به معنی افزایش فاصلهٔ متریک بین اجسام جهان با گذشت زمان است. این انبساط درونی است، یعنی به فاصلهٔ نسبی بین اجزای جهان برمی‌گردد، و به معنی حرکت اجسام به سمت فضای بیرون نیست. انبساط جهان از ویژگی‌های مهم کیهان‌شناسی نظریه بیگ بنگ است و ریاضیات آن با متریک FLRW و نظریه میدان اسکالر برای توضیح فرم شتابدار آن توصیف میشود.
بخشی از این انبساط به خاطر اثر اینرسی است که جهان در گذشته منبسط شده‌است، و بخش دیگر به خاطر نیروی رانش ناشناخته‌ای است که شاید از یک ثابت کیهان‌شناسی یا انرژی تاریک آمده باشد.
انبساط جهان به سرعت‌های بالاتر از سرعت نور می‌انجامد که برای تازه‌واردان و دانشجویان گمراه‌کننده است.(چون تصور میکنند این نقض نسبیت است).
ولی سرعت‌های بیشتر از c در انبساط جهان با نظریه نسبیت خاص ناسازگاری‌ای ندارد. سرعت انبساط فعلی کیهان که توسط ماهواره پلانک محاسبه شده است برابر ۶۷٫۱۵ مثبت/منفی ۱٫۲ کیلومتر در ثانیه در مگا پارسک است. ( پارسک یک واحد اخترشناسی است و تقریباً برابر ۳.۲۶ سال نوری است_ این نرخ ممکنه تغییر کرده باشه الان و قدیمی شده باشه).
انبساط کیهان فقط در مقیاسهای بزرگ قابل تشخیص است و در خوشه ها و کهکشانهای نزدیک به هم تاثیر چندانی روی حرکت و ادغام کهکشانها نخواهد داشت. بعنوان مثال کهکشان آندرومدا ۲.۵ میلیون سال نوری از کهکشان راه شیری فاصله دارد و با سرعت ۴۰۰ هزار کیلومتر بر ساعت به آن نزدیک میشود و در نهایت در ۴ میلیارد سال دیگر با هم ادغام و تبدیل به یک کهکشان میشوند ، و عامل نزدیک شدن کهکشانها همین کشش گرانشی متقابل دو کهکشان است در نتیجه انبساط کیهان فقط در مقیاسهای بزرگ قابل تشخیص است و در خوشه ها و کهکشانهای نسبتا نزدیک به هم انبساط کیهان تاثیر چندانی روی حرکت و ادغام آنها نخواهد داشت.
انبساط فقط بر بزرگترین ساختارها اثر می‌گذارد. البته درون کهکشان چنان تحت‌تأثیر گرانش کهکشان است که اثر چندانی از انبساط عالم نمی‌پذیرد.(فاصله ستارکان و سیارات درون یک کهکشان تحت تاثیر انبساط نیست ) گروه‌ها و خوشه‌ها نیز با گرانش درونی خود ساختارشان را در مقابل نیروی واپاشندهِ انبساط، که کهکشانها را از هم دور می‌کند، تا حدّ امکان حفظ میکنند. اما در مقیاسهای بزرگتر آثار انبساط به‌وضوح پیداست.
زمانی که سنّ عالم کمتر بوده و فواصل میان خوشه‌ها و کهکشانها کمتر بوده برخوردهای بیشتری رخ می‌داده است و امروز براثر انبساط عالم احتمال برخوردها کم شده است و در آیندهِ کیهان کمتر نیز میشود. اگر انبساط عالم ادامه یابد و حتی سریع‌تر هم بشود عالم به‌شدت رقیق میشود و برهم‌کنش بین کهکشان‌هایی که عضو گروه‌ها یا خوشه‌ها نیستند کمتر و کمتر خواهد شد.
گردآوری سمیر الله‌وردی
بن‌مایه‌ها :
en wikipedia
Nasa
Nasa
Nasa
⚛ @AndisheKonim
آیا #جهان همواره در حال
#انبساط و #گسترش خواهد ماند؟
فیزیکدان‌ها هنوز به طور یقین نمی‌توانند در این باره اظهار نظر صریح بکنند، زیرا آنها نمی‌دانند که آیا نیروی گرانشی که سبب کشش و جذب کهکشانها به سوی یکدیگر میشوند توانایی خواهند یافت، انبساط جهان را متوقف سازند، به ویژه با این آگاهی که دانشمندان، از چگالی ماده درون جهان، شناخت دقیق و کافی ندارند بدین ترتیب دو سناریو امکان‌پذیر است:
۱- چگالی جهان ناکافی است، درین صورت نیروهای گرانشی نخواهند توانست از حرکت گسترش جهان جلوگیری کنند، در نتیجه جهان به انبساط خود تا بی‌نهایت ادامه خواهد داد !!
۲- چگالی جهان کافی است، در نتیجه نیروهای گرانشی کهکشانها پس از چندین میلیارد سال موفق خواهند شد تا روند انبساط جهان را کُند کرده و سپس آن را به‌کل از حرکت باز دارد و در مرحله‌ی بعدی جهان را مجبور به انقباض و در نهایت به فروریزی در خود سازد.
در جریان مرحله‌ی انقباض، کهکشانها کاملا به هم‌دیگر نزدیک شده و در هم‌جوش خورده، و به کام سیاهچاله‌ها کشیده خواهند شد. در پایان سیاهچاله‌ها به سیاه‌چاله‌ای واحد تبدیل شده و سرانجام به پایان جهان ما منجر خواهد شد.
⚛ @AndisheKonim
#انبساط و #گسترش خواهد ماند؟
فیزیکدان‌ها هنوز به طور یقین نمی‌توانند در این باره اظهار نظر صریح بکنند، زیرا آنها نمی‌دانند که آیا نیروی گرانشی که سبب کشش و جذب کهکشانها به سوی یکدیگر میشوند توانایی خواهند یافت، انبساط جهان را متوقف سازند، به ویژه با این آگاهی که دانشمندان، از چگالی ماده درون جهان، شناخت دقیق و کافی ندارند بدین ترتیب دو سناریو امکان‌پذیر است:
۱- چگالی جهان ناکافی است، درین صورت نیروهای گرانشی نخواهند توانست از حرکت گسترش جهان جلوگیری کنند، در نتیجه جهان به انبساط خود تا بی‌نهایت ادامه خواهد داد !!
۲- چگالی جهان کافی است، در نتیجه نیروهای گرانشی کهکشانها پس از چندین میلیارد سال موفق خواهند شد تا روند انبساط جهان را کُند کرده و سپس آن را به‌کل از حرکت باز دارد و در مرحله‌ی بعدی جهان را مجبور به انقباض و در نهایت به فروریزی در خود سازد.
در جریان مرحله‌ی انقباض، کهکشانها کاملا به هم‌دیگر نزدیک شده و در هم‌جوش خورده، و به کام سیاهچاله‌ها کشیده خواهند شد. در پایان سیاهچاله‌ها به سیاه‌چاله‌ای واحد تبدیل شده و سرانجام به پایان جهان ما منجر خواهد شد.
⚛ @AndisheKonim
#انبساط #جهان
اگر یک بادکنک خالی از باد را فرض کنیم و روی آن نقاطی را رسم کرده و سپس بادکنک را باد کنیم مشاهده میکنیم که هرچه حجم بادکنک بیشتر شود، فاصله نقاط از یکدیگر افزایش می‌یابد. این مفهومِ جهان در حال انبساط است. انبساط جهان به معنی افزایش فاصلهٔ متریک بین اجسام جهان با گذشت زمان است.این انبساط درونی است، یعنی به فاصلهٔ نسبی بین اجزای جهان برمی‌گردد، و به معنی حرکت اجسام به سمت فضای بیرون نیست. انبساط جهان از ویژگی‌های مهم کیهان‌شناسی مهبانگ است و ریاضیات آن با متریک FLRW و نظریه میدان اسکالر برای توضیح فرم شتابدار آن توصیف میشود.
⚛ @AndisheKonim
اگر یک بادکنک خالی از باد را فرض کنیم و روی آن نقاطی را رسم کرده و سپس بادکنک را باد کنیم مشاهده میکنیم که هرچه حجم بادکنک بیشتر شود، فاصله نقاط از یکدیگر افزایش می‌یابد. این مفهومِ جهان در حال انبساط است. انبساط جهان به معنی افزایش فاصلهٔ متریک بین اجسام جهان با گذشت زمان است.این انبساط درونی است، یعنی به فاصلهٔ نسبی بین اجزای جهان برمی‌گردد، و به معنی حرکت اجسام به سمت فضای بیرون نیست. انبساط جهان از ویژگی‌های مهم کیهان‌شناسی مهبانگ است و ریاضیات آن با متریک FLRW و نظریه میدان اسکالر برای توضیح فرم شتابدار آن توصیف میشود.
⚛ @AndisheKonim
در سال ۱۹۱۷ #اینشتین کیهان‌شناسی مدرن را خلق کرد و مدل کیهان شناختی خود را بر مبنای نظریهٔ نسبیت عام ارائه داد. در این مدل بر خلاف مدل نیوتن، فضا با انحنای مثبت است و نامحدود نیست. اینشتین توانست شعاع انحنای فضا را از چگالی جهان بدست آورد.
یکی از پیش بینی های نظریه نسبیت عام
#انبساط #کیهان (#گسترش #کیهان)بود اما اینشتین به دلیل اعتقاد شخصی به جهان ایستا، عبارت ثابت کیهان شناسی را به نسبیت عام اضافه کرد که این عبارت شامل ضد جاذبه ای بود که با افزایش فاصله افزایش می یافت و با نیروی گرانش خنثی می‌شد و در نتیجه جهانی ایستا را می‌ساخت. اما در سال ۱۹۲۲ با تایید تجربی انبساط کیهان، این عبارت کنار رفت و به گفتهٔ خود اینشتین بزرگترین اشتباه او شد.
⚛ @AndisheKonim
یکی از پیش بینی های نظریه نسبیت عام
#انبساط #کیهان (#گسترش #کیهان)بود اما اینشتین به دلیل اعتقاد شخصی به جهان ایستا، عبارت ثابت کیهان شناسی را به نسبیت عام اضافه کرد که این عبارت شامل ضد جاذبه ای بود که با افزایش فاصله افزایش می یافت و با نیروی گرانش خنثی می‌شد و در نتیجه جهانی ایستا را می‌ساخت. اما در سال ۱۹۲۲ با تایید تجربی انبساط کیهان، این عبارت کنار رفت و به گفتهٔ خود اینشتین بزرگترین اشتباه او شد.
⚛ @AndisheKonim
#انبساط #کیهان
کیهان در چه چیزی در حال انبساط است؟
بیرون از کیهان چیست؟ آیا کیهان لبه دارد؟
ایا اعتراف می کنید که چنین سوالی داشته اید: « با توجه به اینکه دانشمندان میدانند که جهان در حال انبساط است، کیهان در چه چیزی در حال انبساط است؟» بیرون از کیهان چیست؟ این سوال را از هر اخترشناسی بپرسید جواب رضایت بخشی دریافت نمی کنید. پاسخ ما نیز ناامید کننده است اما واقعا این توضیحات موجب میشود این نارضایتی دیگر شما را آزار ندهد.
کوتاه ترین پاسخ این است که این یک سوال ها بی معنی ست، جهان در هیچ چیزی منبسط نمی شود، بلکه فقط منبسط میشود. تعریف کیهان این است که “شامل همه چیز است”، اگر چیزی بیرون از کیهان باشد، بازهم بخشی از کیهان خواهد بود. بیرون از آن؟ همچنان بخشی از کیهان هست. با تاکید می پرسید، بیرون از آن؟؟ بله بازهم بخشی از کیهان هست. میدانم که خواهید گفت این جواب رضایت بخش نیست، ناچارم ذهن شما را تغییر دهم.
کیهان یا نامتناهی است و بنابراین تا ابد ادامه دارد، یا متناهی است و ظرفیت محدودی دارد؛ در هر دو صورت هیچ مرز و لبه ای ندارد. ما زمانی که میخواهیم کیهان را پس از بیگ بنگ تصور کنیم، آنرا در یک نقطه واحد انفجاری همراه با پخش ماده و انرژی تصور میکنیم. اما چنین تشبیه و قیاسی درست و دقیق نیست.
بهترین قیاس این است که سطح یک بالن در حال انبساط را تصور کنیم...
ادامه مطلب:
http://en.iraaaas.com/?p=8818
⚛ @AndisheKonim
کیهان در چه چیزی در حال انبساط است؟
بیرون از کیهان چیست؟ آیا کیهان لبه دارد؟
ایا اعتراف می کنید که چنین سوالی داشته اید: « با توجه به اینکه دانشمندان میدانند که جهان در حال انبساط است، کیهان در چه چیزی در حال انبساط است؟» بیرون از کیهان چیست؟ این سوال را از هر اخترشناسی بپرسید جواب رضایت بخشی دریافت نمی کنید. پاسخ ما نیز ناامید کننده است اما واقعا این توضیحات موجب میشود این نارضایتی دیگر شما را آزار ندهد.
کوتاه ترین پاسخ این است که این یک سوال ها بی معنی ست، جهان در هیچ چیزی منبسط نمی شود، بلکه فقط منبسط میشود. تعریف کیهان این است که “شامل همه چیز است”، اگر چیزی بیرون از کیهان باشد، بازهم بخشی از کیهان خواهد بود. بیرون از آن؟ همچنان بخشی از کیهان هست. با تاکید می پرسید، بیرون از آن؟؟ بله بازهم بخشی از کیهان هست. میدانم که خواهید گفت این جواب رضایت بخش نیست، ناچارم ذهن شما را تغییر دهم.
کیهان یا نامتناهی است و بنابراین تا ابد ادامه دارد، یا متناهی است و ظرفیت محدودی دارد؛ در هر دو صورت هیچ مرز و لبه ای ندارد. ما زمانی که میخواهیم کیهان را پس از بیگ بنگ تصور کنیم، آنرا در یک نقطه واحد انفجاری همراه با پخش ماده و انرژی تصور میکنیم. اما چنین تشبیه و قیاسی درست و دقیق نیست.
بهترین قیاس این است که سطح یک بالن در حال انبساط را تصور کنیم...
ادامه مطلب:
http://en.iraaaas.com/?p=8818
⚛ @AndisheKonim
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#انبساط #کیهان
جهان در چه چیزی #منبسط میشود؟ درونش چیست بیرونش چیست؟
جهانهای چندگانه نتیجه کدام نظریه علمی است؟
زیرنویس پارسی دارد.
⚛ @AndisheKonim
جهان در چه چیزی #منبسط میشود؟ درونش چیست بیرونش چیست؟
جهانهای چندگانه نتیجه کدام نظریه علمی است؟
زیرنویس پارسی دارد.
⚛ @AndisheKonim
این که بگیم سرررررعت انبساط جهان چقدره از نظر علم فیزیک درست نیست چون سرعت به تنهایی کمیت مناسبی برای سنجش میزان انبساط جهان نیست.
سرعت یک کمیت فیزیکی هست با یکای مخصوص به خودش مثل کیلومتر بر ساعت.
اما میزان انبساط جهان به طور دقیق با کمیت سرعت مشخص نمیشه.
میزان انبساط جهان در حقیقت یک نرخ هست و نه سرعت.
یکای این نرخ، سرعت دور شدن دو نقطه با فاصله مشخص در فضا رو بیان میکنه مثلا به ما میگه که دو نقطه که در فاصله 3,200,000 سال نوری از هم هستن با سرعت 67 کیلومتر بر ثانیه از هم دور میشن.
پس همونطور که مشخص هست در نرخ انبساط جهان علاوه بر یکای سرعت از یکای مسافت هم استفاده میشه که به صورت Km/s/Mpc یا کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک بیان میشه. (مگاپارسِک معادل یک میلیون پارسِک یا به طور تقریبی 3,200,000 سال نوری هست)
پس بدانید و آگاه باشید که جهان با یک سرعت خاص انبساط پیدا نمیکنه بلکه با یک نرخ خاص انبساط پیدا میکنه.
#انبساط_جهان #انبساط_کیهان
⚛ @AndisheKonim
سرعت یک کمیت فیزیکی هست با یکای مخصوص به خودش مثل کیلومتر بر ساعت.
اما میزان انبساط جهان به طور دقیق با کمیت سرعت مشخص نمیشه.
میزان انبساط جهان در حقیقت یک نرخ هست و نه سرعت.
یکای این نرخ، سرعت دور شدن دو نقطه با فاصله مشخص در فضا رو بیان میکنه مثلا به ما میگه که دو نقطه که در فاصله 3,200,000 سال نوری از هم هستن با سرعت 67 کیلومتر بر ثانیه از هم دور میشن.
پس همونطور که مشخص هست در نرخ انبساط جهان علاوه بر یکای سرعت از یکای مسافت هم استفاده میشه که به صورت Km/s/Mpc یا کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک بیان میشه. (مگاپارسِک معادل یک میلیون پارسِک یا به طور تقریبی 3,200,000 سال نوری هست)
پس بدانید و آگاه باشید که جهان با یک سرعت خاص انبساط پیدا نمیکنه بلکه با یک نرخ خاص انبساط پیدا میکنه.
#انبساط_جهان #انبساط_کیهان
⚛ @AndisheKonim
کهکشان ها و خوشه های کهکشانی مثل مورچه هایی هستند که بر روی یک بادکنک که در حال باد شدن است و در حقیقت حکم فضا را دارد، قرار گرفته اند و به واسطه باد شدن بادکنک و بزرگتر شدن سطح آن، مورچه ها از هم دورتر می شوند.
نسبیت خاص برای مورچه ها محدودیت سرعت دارد، یعنی مورچه ها نمی توانند با سرعت بیشتر از نور بر روی سطح بادکنک، حرکت کنند.
اما نسبیت خاص برای سرعت باد شدن بادکنک یا همان انبساط فضا، محدودیت سرعتی ندارد.
نسبیت خاص محدودیت سرعت را برای اجسام و ذرات دروووون فضا با جرم غیرصفر در نظر گرفته و برای خود فضا محدودیت سرعتی ندارد.
#نسبیت #فضا_زمان #انفجار_بزرگ #انبساط
⚛ @AndisheKonim
نسبیت خاص برای مورچه ها محدودیت سرعت دارد، یعنی مورچه ها نمی توانند با سرعت بیشتر از نور بر روی سطح بادکنک، حرکت کنند.
اما نسبیت خاص برای سرعت باد شدن بادکنک یا همان انبساط فضا، محدودیت سرعتی ندارد.
نسبیت خاص محدودیت سرعت را برای اجسام و ذرات دروووون فضا با جرم غیرصفر در نظر گرفته و برای خود فضا محدودیت سرعتی ندارد.
#نسبیت #فضا_زمان #انفجار_بزرگ #انبساط
⚛ @AndisheKonim
چرا جهان در حال #انبساط هست؟
چون با انفجار بزرگ یک نقطه یبشدت داغ و متراکم و کوچک ناگهان متورم شده و شروع به انبساط کرده و این انبساط تا الان ادامه داره.
چرا جهان در حال انبساط شتابدااااااااار هست؟
بخاطر انرژی تاریک. انرژی تاریک با گذشت زمان و با وجود افزایش حجم جهان، چگالیش ثابت مونده و همچنان با قدرت جهان رو بیش از بیش منبسط میکنه.
پس علت دقیق این دو تا رو با هم قاطی نکنین.
حالا که نزدیک به 100 سال هست فهمیدیم جهان در حال انبساط هست و 20 سال هم هست فهمیدیم انبساط جهان شتابدار هست، آیا خوده این شتاب انبساط جهان، ثابت هست یا حتی شتابش هم در حال افزایش هست؟
اگه چگالی انرژی تاریک با وجود افزایش حجم جهان، ثابت باشه، یعنی شتاب انبساط جهان، ثابت هست.
اگه چگالی انرژی تاریک حتی با وجود افزایش حجم جهان، در حال افزایش باشه، یعنی شتاب انبساط جهان رو به افزایش هست.
تاکنون که تصور می شد چگالی انرژی تاریک ثابت هست اما مطالعات جدید کیهان شناسان نشون میده چگالی انرژی تاریک در حال افزایش هست.
تو همه این گل واژه هایی هم که تا الان تفت دادیم، پای نسبیت در میان است.
#انرژی_تاریک #نسبیت #فضا_زمان
⚛ @AndisheKonim
چون با انفجار بزرگ یک نقطه یبشدت داغ و متراکم و کوچک ناگهان متورم شده و شروع به انبساط کرده و این انبساط تا الان ادامه داره.
چرا جهان در حال انبساط شتابدااااااااار هست؟
بخاطر انرژی تاریک. انرژی تاریک با گذشت زمان و با وجود افزایش حجم جهان، چگالیش ثابت مونده و همچنان با قدرت جهان رو بیش از بیش منبسط میکنه.
پس علت دقیق این دو تا رو با هم قاطی نکنین.
حالا که نزدیک به 100 سال هست فهمیدیم جهان در حال انبساط هست و 20 سال هم هست فهمیدیم انبساط جهان شتابدار هست، آیا خوده این شتاب انبساط جهان، ثابت هست یا حتی شتابش هم در حال افزایش هست؟
اگه چگالی انرژی تاریک با وجود افزایش حجم جهان، ثابت باشه، یعنی شتاب انبساط جهان، ثابت هست.
اگه چگالی انرژی تاریک حتی با وجود افزایش حجم جهان، در حال افزایش باشه، یعنی شتاب انبساط جهان رو به افزایش هست.
تاکنون که تصور می شد چگالی انرژی تاریک ثابت هست اما مطالعات جدید کیهان شناسان نشون میده چگالی انرژی تاریک در حال افزایش هست.
تو همه این گل واژه هایی هم که تا الان تفت دادیم، پای نسبیت در میان است.
#انرژی_تاریک #نسبیت #فضا_زمان
⚛ @AndisheKonim
به طور متوسط در هرثانیه بیست هزار ستاره از حوزه دسترسی ما خارج می شوند به این معنی که هرگز نور آنها به ما نخواهد رسید.
یعنی نوری که یک ثانیه پیش توسط آن ستاره ها شروع به حرکت به ما کرده روزی به ما خواهد رسید اما، نوری که دقیقا در همین ثانیه از آنها شروع به حرکت به ما کرده، هرگز به ما نخواهد رسید.
در حقیقت جهان به ما یادآوری می کند که هر ثانیه چقدر ارزشمند است واز تنها فرصت زندگی نهایت استفاده را ببر.
#انرژی_تاریک #انبساط #نسبیت
⚛ @AndisheKonim
یعنی نوری که یک ثانیه پیش توسط آن ستاره ها شروع به حرکت به ما کرده روزی به ما خواهد رسید اما، نوری که دقیقا در همین ثانیه از آنها شروع به حرکت به ما کرده، هرگز به ما نخواهد رسید.
در حقیقت جهان به ما یادآوری می کند که هر ثانیه چقدر ارزشمند است واز تنها فرصت زندگی نهایت استفاده را ببر.
#انرژی_تاریک #انبساط #نسبیت
⚛ @AndisheKonim
این پست را درک کنید..
#اختروش‌ها دورترین اجرام قابل مشاهده درکیهان هستند و رویت آنها به معنای مشاهده آغاز #خلقت جهان است. زمانی که یک اختروش در فاصله ۱۲.۵ میلیارد سال نوری مشاهده میشود به این معنی است که نور آن ۱۲.۵ میلیارد سال در راه بوده تا شما توانسته‌اید آن را ببینید، ولی در تمام مدتی که نور این اختروش در راه بوده، جهان نیز درحال #انبساط بوده است و مدت ۱۲.۵ میلیارد سال دیگر این اختروش از شما دورتر شده است. درحقیقت فاصلهٔ واقعی این اختروش در زمانی که شما آن را رویت کرده‌اید، طبق قانون #هابل ۲۵.۱ میلیارد سال نوری خواهد بود.
قانون هابل بیان می‌کند اجرام بر حسب فاصله‌ای که از شما دارند، با سرعت های متفاوتی دور میشوند. هر چه فاصله اجرام بیشتر باشد، سرعت دور شدن آنها نیز بیشتر خواهد شد.
قانون هابل به صورت v=H0.d می‌باشد که در آن v سرعت دور شدن کهکشانها به علت انبساط جهان، H0 ثابت هابل که حدوداً ۷۳ کیلومتر بر ثانیه بر #مگاپارسک است و d فاصله جرم رویت شده تا زمین می‌باشد.
⚛ @AndisheKonim
#اختروش‌ها دورترین اجرام قابل مشاهده درکیهان هستند و رویت آنها به معنای مشاهده آغاز #خلقت جهان است. زمانی که یک اختروش در فاصله ۱۲.۵ میلیارد سال نوری مشاهده میشود به این معنی است که نور آن ۱۲.۵ میلیارد سال در راه بوده تا شما توانسته‌اید آن را ببینید، ولی در تمام مدتی که نور این اختروش در راه بوده، جهان نیز درحال #انبساط بوده است و مدت ۱۲.۵ میلیارد سال دیگر این اختروش از شما دورتر شده است. درحقیقت فاصلهٔ واقعی این اختروش در زمانی که شما آن را رویت کرده‌اید، طبق قانون #هابل ۲۵.۱ میلیارد سال نوری خواهد بود.
قانون هابل بیان می‌کند اجرام بر حسب فاصله‌ای که از شما دارند، با سرعت های متفاوتی دور میشوند. هر چه فاصله اجرام بیشتر باشد، سرعت دور شدن آنها نیز بیشتر خواهد شد.
قانون هابل به صورت v=H0.d می‌باشد که در آن v سرعت دور شدن کهکشانها به علت انبساط جهان، H0 ثابت هابل که حدوداً ۷۳ کیلومتر بر ثانیه بر #مگاپارسک است و d فاصله جرم رویت شده تا زمین می‌باشد.
⚛ @AndisheKonim
از وقتی که دانشمندان #انبساط_جهان را کشف کرده اند این سوال مطرح است که این انبساط داخل چه حجمی اتفاق می‌افتد؟
جواب کوتاه این است ! جهان بی لبه داخل چیز دیگری منبسط نمیشودبلکه فقط در حال انبساط است.
⚛ @AndisheKonim
جواب کوتاه این است ! جهان بی لبه داخل چیز دیگری منبسط نمیشودبلکه فقط در حال انبساط است.
⚛ @AndisheKonim
کهکشان #راه_شیری فقط یکی از میلیاردها کهکشان شناخته شده در جهان ماست و تعداد کهکشانهای آنسوی راه شیری از تعداد ستارگان آن بیشتر است! هر کهکشان مانند جزیره‌ای در جهان ماست که میلیاردها خورشید را درخود جای داده است.
زمانی که برای اولین بار #انبساط جهان کشف شد، بسیاری از مردم تصور می‌کردند راه شیری در مرکز انبساط جهان قرار دارد، و سایر کهکشانها فقط، از #ما دور میشوند.
ولی اگر موجودات دیگری در سایر کهکشانها باشد آنها هم کهکشانهای دیگر را در حال دور شدن از خودشان می‌بینند و تصور میکنند #آنها در مرکز انبساط جهان قرار دارند.
درحقیقت انبساط جهان مرکز ندارد چرا که نقطه‌ای برای انفجار بیگ بنگ وجود ندارد تا بتوان مرکزی برای انبساط هستی تعریف کرد.
#مترجم: ادمین کانال
⚛ @AndisheKonim
زمانی که برای اولین بار #انبساط جهان کشف شد، بسیاری از مردم تصور می‌کردند راه شیری در مرکز انبساط جهان قرار دارد، و سایر کهکشانها فقط، از #ما دور میشوند.
ولی اگر موجودات دیگری در سایر کهکشانها باشد آنها هم کهکشانهای دیگر را در حال دور شدن از خودشان می‌بینند و تصور میکنند #آنها در مرکز انبساط جهان قرار دارند.
درحقیقت انبساط جهان مرکز ندارد چرا که نقطه‌ای برای انفجار بیگ بنگ وجود ندارد تا بتوان مرکزی برای انبساط هستی تعریف کرد.
#مترجم: ادمین کانال
⚛ @AndisheKonim
اگر حیات #هوشمند در جهان پدیده‌ای معمول باشد، با قدمت ۱۳.۷ میلیارد سالهٔ جهان، ما می‌بایست جدیدترین تمدن باشیم.
سرعت #نور جستجو برای یافتن فرازمینی‌ها را محدود می‌کند. طبق قانون هابل، سیگنال‌های ما هرگز نمی‌تواند به کهکشان‌هایی که در فاصله‌ای بیشتر از ۱۲ میلیارد سال نوری از ما قرار دارند برسید زیر در آن مرزها، بافت فضا با سرعت نور در حال #انبساط است.
اگر ما در زمان مناسب نتوانیم سیگنال‌های خود را ارسال کنیم، انبساط جهان تمدن‌های دور را به جایی خواهد برد که هرگز نخواهیم توانست رد و نشانی از آنها بیابیم!
@AndisheKonim
⚛
سرعت #نور جستجو برای یافتن فرازمینی‌ها را محدود می‌کند. طبق قانون هابل، سیگنال‌های ما هرگز نمی‌تواند به کهکشان‌هایی که در فاصله‌ای بیشتر از ۱۲ میلیارد سال نوری از ما قرار دارند برسید زیر در آن مرزها، بافت فضا با سرعت نور در حال #انبساط است.
اگر ما در زمان مناسب نتوانیم سیگنال‌های خود را ارسال کنیم، انبساط جهان تمدن‌های دور را به جایی خواهد برد که هرگز نخواهیم توانست رد و نشانی از آنها بیابیم!
@AndisheKonim
⚛