عزیز بهترینم بعد از رفتنت به روی نوشته هایم غم و تنهایی نشست و بوران سرد دلتنگی برف زمستان را رو سفید کرده است هنگامغروب دلگیر قلم به سوگ شعرهایم می نشیند و اشکهایش در غمنبودنت سطر به سطر تمام واژه ها را سیاه میکند...
و چه عصر دلپذیری می شود ، برکه ی چشمانت را پارو بزنم تا کشتی احساسم ، در ساحلِ نگاهت پهلو بگیرد... و من تمامِ ؏ـاشقانه هایم را یکجا ارزانی آغوشت کنم...!!