میم

واقعا آدما انقدری که ما بهشون اهمیت می‌دیم مهم نیستن.

آدمِ سالم، از تو نمی‌خواد بین اون و خونواده‌ت یکیشونو انتخاب کنی.

تمام عمر قفس می‌بافت، ولی به فکر پریدن بود.

آدمایی که وقتی می‌بینن کسی خوابه، آروم‌تر حرف می‌زنن، سروصدا نمی‌کنن و مراعاتشو می‌کنن، خیلی زیبان.

امشب حالم بد بود و حتی کمی اشک ریختم. نمی‌دونم چطور یهو سر از هایلایتِ «عکسنوشته» پیجم درآوردم و واقعا وقتی دونه دونه رد کردم و خوندم و به آخرش رسیدم، دیدم کمی بهترم. چه جملات و عکس‌های قشنگی رو گلچین کردم و گذاشتم. به‌نظرم اگه حالت گرفته تو هم برو بخون که خوب بشی. کاملا دلی می‌گم.

اما عزیزِ من
داستانِ تو هنوز تمام نشده!
تو خواهی خندید،
در جایی که قبلا گریسته بودی.

کاش می‌شد مثل قدیم برای هم‌دیگه نامه فرستاد. چرا شماهایی که چندساله تو چنلمین، برام نامه نفرستادین هیچ‌وقت؟ مگه رفیق نیستیم و نمی‌دونین چقدر خوشحالم می‌کنه این‌کارِتون؟

آدمایی که بهم کتاب هدیه می‌دن، خودشونم نمی‌دونن چقدر تونستن خوشحالم کنن.

کلا کلوچه>>>

چای و کلوچه‌ی نادری>>>

شونیز برای تولدم هدیه نفرستاد. همین دلخوشیمم پَر.

مامانم خودشو دوست داره. همین برام کافیه.

ولی معذرت‌خواهی، وقتی تقصیر از تو بوده، چندبرابر زیباترت می‌کنه. اینو یادت نره.

یکی از بزرگ‌ترین ظلم‌هایی که درحق خودت می‌تونی بکنی اینه که کتاب نخونی. یا کم بخونی.

بَرجَع مشتاق لعينيك...

زبانِ عشق من اینه که مژه‌هاتو ببوسم، موهاتو نوازش کنم، برات شعر بخونم، اسمتو به روش خودم صدا کنم، دستاتو تو دستام بگیرم و نوازش کنم، برات نامه بنویسم، چیزایی که با دیدنشون یادت می‌افتم رو برات بفرستم، چیزای خوشمزه‌ای که می‌خورم رو برای تو هم نگه‌دارم بهت بدم.

دوستت دارم! انقدر که دلم می‌خواد برات چایی دم کنم. یا یه بشقاب میوه بچینم برات بیارم که لبخندتو ببینم.

تو زیبایی، مانندِ یک کشورِ آزادشده.

تۆ جوانی، وەک وڵاتێکی ڕزگار بوو.