جبهه مقاومت و سه‌ نکته یکم- مقاومت در برابر رژیم متجاوز صهیونی، یک امرِ انسانی‌ است. بارها نوشته‌ام که حقیقت این نزاع، #فراتر_از_جنگ_قبله‌ها_و_قبیله‌ها است. قبیله‌ای کردن این جنگ، بازی در زمین اسرائیل‌است. اسرائیل می‌کوشد تا به پیشانیِ "مقاومت" هویتِ شیعی یا شعوبی بچسباند و ملت‌های دیگر را در برابر مقاومت، مقاوم کند. افسوس که برخی از نقاره‌چی‌های داخلی نیز بر همین طبل می‌کوبند و رویاروییِ ظالم و مظلوم را به دوگانه‌ آخرالزمانیِ "شیعه_ یهود" کاهش می‌دهند. در حالی که این مقاومت، یک ارزش فرادینی، فرا قومیتی‌ و جها‌ن‌شمول است. دوم- رژیم صهیونی همواره در کنار بمب‌افکن‌های پیشرفته خود، به برخی از سیاست‌های داخلیِ ما نیز امید بسته‌ است. غلط‌ها و غفلت‌هایی که تاکنون بخش بزرگی از ملت را ناراضی کرده و به حاشیه رانده است. مقامات ایران باید علاوه بر موشک‌ها، به رضایتمندیِ ملت نیز با جدیت توجه کنند رضایت داخلی "شرط" و "شطر" مقاومت در جنگ خارجی است. سوم- جایگاه مقاومت در درون ملت ما قابل تامل و بررسی‌است. آیا مسئولان از گسست‌های نسلی و معرفتی باخبرند؟‌ آیا از ذهنیت‌های ملت آگاهند؟ اصلاً به این آگاهی اهمیت می‌دهند؟ آیا می‌دانند چند درصد از مردمِ خودِ پایتخت حامیِ مقاومت‌اند؟ آیا درک می‌کنند که مساله مقاومت "چندمین مساله"جوانان ما است؟ آیا فهم می‌کنند که چند درصد از دانشجویان ما در تجمعات مقاومت شرکت می‌کنند؟ آیا "پیریِ جمعیت" را درنمازهای جمعه و راهپیمایی‌ها می‌بینند؟ آیا می‌دانند نارضایتی داخلی و فقر، بهترین بستر برای نفوذ دشمن صهیونی است؟ آیا گمان دارندحمله خارجی همیشه موجب انسجام داخلی است؟ ۴۰۳/۷/۱۶ زین‌العابدین صفوی @zeinoddin43 اینستاگرام: @seyed_zeinolabedin_safav