دوش چون نی سطر دردی می‌چکید از خامه‌ام ناله‌ها خواهد پراَفشاند از گشادِ نامه‌ام شمع را جز سوختن آیینه‌دار هوش نیست پنبۀ گوش است یکسر شورِ این هنگامه‌ام تا به کی باشد هوس محوِ کشاکش‌های وهم! داغ کرد اندیشۀ ردّ و قبولِ عامه‌ام قدردانی در بساط امتیازِ دهر نیست ورنه من در مکتب بی‌دانشی علاّمه‌ام پیش من نُه‌آسمان پشمی ندارد در کلاه می‌دهد زاهد فریب عظمت عمّامه‌ام لوح امکان درخور بالیدن لفظم نبود فکر معنی‌های نازک کرد نال خامه‌ام تا به کی پوشد نفس عریان‌تنی‌های مرا؟ بیشتر چون صبح رنگِ چاک دارد جامه‌ام «بیدل» از یوسف دماغ بی‌نیاز من پُر است انفعال بوی پیراهن ندارد شامه‌ام 🌷جهان رنگ گلچینی از غزلیات بیدل 🎤 کارشناس: محمدکاظم کاظمی 🧩تهیه‌کننده/گوینده: زینب بیات #بیدل @zaynabbayat