این روزها خبر درگذشت دو تن از خادمین جامعه زرتشتی رو شنیدم که خیلی حالم گرفته شد چون در سالهایی که در ایران بودم خاطرات خوشی از این افراد مهربان و بی ادعا داشتم.
یکی آقای شابهرام زندیان که همیشه در جشنها بدون دریغ کمک میکرد و چای و شیرینی پخش میکرد. طعم چای خوشمزه اش در مراسمهای جشنگاه خسروی زیر زبون همه زرتشتیان هست.
و یکی دیگه خانم بانو کاووسیان که اینقدر گُل بود، همه گُلبانو صدای میکردن. همیشه تو مراسم های خیلی تر و فرز، نان سیرُگ درست میکرد. وای که طعم خوشمزه سیرُگ گلبانو هیچوقت از زبونم نمیره.
این دو افرادی بودن که بدون دریغ خودشونو وقف جامعه کرده بودن. روحشون شاد و یادشون گرامی.
https://t.center/joinchat/BnFfsTvH5MHmHLKsl_Qc4Q
