به راستی ! تاریخ کدامین دقایق را ، باید فریاد برآورد : تا کاتبان و ناطقان و میراث داران معاصر اش ، شرم آلود آیندگان نباشند ؛ آری : در ششم شهریور ماه ۱۳۵۹ ، در یکی از پایگاه های نظامی ارتش ( پادگان سنندج ) دو خواهر با اسامی شهلا کعبی ( ۳۱ ساله ) و نیز نسرین کعبی ( ۲۷ ساله ) فقط به جرم امداد رسانی و مداوای چندین نفر از اعضای مجروح وابسته به سازمان سوسیالیستی و انقلابی کومله ، به جوخه ی اعدام سپرده شدند ؛ اینک : ای خلق های تحت ستم در جهان و ایران زمین ، برخیزید ! تا یک صدا با یکدیگر ، حوادث و حقایق را ، مبنی و متکی بر شعور و شرافت ، بازخوانی و شمارش کنیم ؛ تا شاید ! آیین آفتاب یا منشور مهتاب ، بدل به وجدان و مکتب هر آدمی گردد ... ✍ امید آدینه