زن و جامعه (زن کارگر)

گزارشی از وضعیت زندان بزرگ تهران (#فشافویه) و وضعیت اسفبار  زندانیان این زندان

دیروز به همراه خانواده برای ملاقات علی به زندان فشافویه رفتیم.
از مسیر طولانی شهرستان آمدن و این خانه و آن خانه ماندن تا رسیدن به زندان.
در دل سرما و صف‌ طولانی خانواده‌ها پشت در ورودی تا کندن زمین جلوی در ورودی و گل و خیسی کف زمین و راه افتادن وسط سنگلاخ..
همگی رد خستگی را به عینه بر تن هر خانواده از جمله ما می‌گذاشت. تازه تا اینجای کار هنوز ملاقاتی انجام نشده.

وارد سالن می‌شویم. فضای نگهبانان به مراتب از اوین کمتر امنیتی به نظر می‌رسد. خانواده‌ها منتظرند تا در چند سری عزیزانشان را ببینند.
ملاقات‌ها منحصرا کابینی است؛ آن هم یک هفته در میان!
زمانی طولانی انتظار خیلی‌ها را کلافه می‌کند.
با هر سری آمدن زندان‌ها سوت و کف و تشویق‌ها شروع می‌شود.
همگی شروع به تشویق و دست تکان دادن با زندانی‌ها می‌کنند.
مادری فریاد می‌زند: «تولد فرزندمه»
دیگران پاسخ می‌دهند: «فرزندان وطن، افتخار ملتن»
همه سعی می‌کنیم خوشحال باشیم و به زندانیان روحیه بدیم.
در پایان ملاقات از یکی از سالن‌ها صدای «#زن_زندگی_آزادی» می آید.
انتهای سالن چشم هایمان به پیرمردی ۷۰ ساله با شنوایی ضعیف می‌افتد.
پیرزنی به همان سن روبرویش نشسته، لبخند سرش نمی‌شود، گریه می‌کند که وثیقه را قبول نمی‌کنند.
باورم نمی‌شود دوباره نگاه می‌کنم خیلی پیر است.
گوش‌هایش ضعیف است و به همسرش گفته اگر مدتی است که به او زنگی نمی‌زند به این خاطر است که در شلوغی زندان نمی‌تواند درست بشنود.
از همسرش می‌پرسم مسئله مربوط به قیام اخیر است می‌گوید:« بله!»
یک ماه است پیرمرد را نگه داشته‌اند..
سالن در بهت فرو می‌رود همگی می‌آیند از دور پیرمرد را ببینند.

۲. نوبت به سری ما می‌رسد. دوباره سوت و کف و دست زدن جمعی همه‌مان را مشعوف کرده.

علی را از دور با کلاهی می‌بینم، مسخره بازی در می‌آورد.

دست زدن‌ها تمامی ندارد تا زندانیان پشت کابین مستقر شوند.

از دور #امیرحسین_بریمانی را می‌بینیم دنبال خانواده‌اش میچرخد، از این سمت کابین می‌روم دنبالش..

به شیشه میزنم تا متوجه شود برایش بوسه و دست می‌فرستیم..

خنده‌اش می‌گیرد و پاسخ می‌دهد، نمی‌داند حتی چه کسی هستیم اما به رسم آنجا همه یک خانواده هستیم .

#پویا_مظلومی با علی وارد می‌شود، می‌آید سمتمان و دستش را میگذارد روی شیشه کابین. من هم همینکار را میکنم، لحظه‌ای قلبم پاره ‌میشود..
میشود..پویا مظلومی 

این‌ها نمی‌گذارند حتی دست هامان بهم برسد.

علی گوشی را برمی‌دارد با مونا شروع می‌کند حرف زدن، کلی انرژی دارد و با هیجان چیزهایی می‌گوید.

مادرم می‌گوید :«گوشی را به من ندید، می‌خواهم فقط نگاهش کنم» 

مونا و علی با هم با ایما و اشاره حرف می‌زنند و می‌خندد

باورمان نمی‌شود مگر چند کلمه و چند جمله با چشم‌ها جا به جا می‌شود؟

کل مدت ملاقات بیست دقیقه است، نوبت من می‌شود.

دو دقیقه را هم نباید از دست بدهم.

علی از فضای اتاقش می‌گوید، از آقای #مصطفی_نیلی و #سهیل_عربی و بقیه هم بندی‌ها. خوشحال است فضای اتاق سر و سامانی گرفته و دلشان بهم گرم است.

خبر ندارد روز آخر است که آن ها را می‌بیند

و قرار است سهیل عربی ناگهانی با دستبند و پابند به زور منتقل شود و به آقای نیلی، این وکیل شریف حتی فرصت ندهند وسایلش را درست جمع کند و برود به کجا؟ کسی نمی‌داند

یکی می‌گوید اوین آن یکی شنیده رجایی شهر..

۳. ملاقات تمام شده، کره‌کره‌ها پایین می‌آید. 

همگی تا میلی‌متر آخر پایین آمدن پرده به دست زدن و تشویق ادامه ‌می‌دهند.

خنده‌ها کمی کمرنگ‌تر شده. خانواده‌ها با هم خداحافظی می‌کنند
پرده ها کامل پایین آمده
نمایش به پایان میرسد
تنها یک چیز بر قلب هایمان حک شده است " مقاومت زندگیست"

🖍از اینستا گرام: آنیشا اسدالهی

#علی_اسدالهی
#کیوان_مهتدی
#زندانى_سياسى_آزاد_بايد_گردد
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

@zan_j

نامه‌ای از #فرهاد_میثمی،‌ زندانی سیاسی

♦️#فرهاد_میثمی زندانی سیاسی که در حال اعتصاب غذا در زندان رجایی شهر #کرج به‌سر می‌برد با انتشار نامه‌ای از درون زندان خطاب به حاکمیت و مردم ایران، نام تعدادی از زندانیان سیاسی- مدنی را که خواستار آزادی‌شان شده اعلام کرده است. مسئولان زندان رجایی شهر در شامگاه ۲۸ آذر او را به بند نگهداری زندانیان خطرناک منتقل کرده‌اند که به دلیل مقاومت به هنگام انتقال، با ضرب و شتم شدید همراه بوده است. متن کامل این نامه را می‌توانید در ادامه بخوانید:

خطابم به حاکمیت چنین است:

🔸کشتارها را متوقف کنید! چه در قالب سرکوب خیابانی باشد و چه با ظاهرِ قضایی (اعدام) که برای گرفتن "زهر چشم" به کارش می‌برید و نه حتی برای اجرای آن عدالت‌نمایِ کاذب و ادعایی‌تان. بازداشت‌ها و احکام فله‌ایِ زندان‌تان نیز از همین قماش‌اند. در تداوم اعتراض به این مظالم فاجعه بار و سرکوب جامعه‌ی مدنی، این کنش‌گر کوچک همچنان بر مسیر وظیفه خویش تا انتها طی طریق خواهد کرد. خواست آزادی تَنی چند از زندانیان سیاسی - مدنی را بدین شرح اعلام می‌دارم: #محمد_حبیبی (معلم)، #ناهید_شیربیشه (از مادران دادخواه)، #رضا_شهابی (کارگران اتوبوس‌رانی)، #بهاره_هدایت (دانشجوی ارشد)، #مصطفی_نیلی (وکیل دادگستری) و #نیلوفر_حامدی (خبرنگار).

عرضم خطاب به مردمان سرزمینم در نهایت شرمساری، چنین است که:

🔸ای‌کاش توش و توان درخواست آزادی همگان در میان بود، اما همین تعداد محدود نیز بسیار فراتر از ظرفیت‌های این کنش‌گر کوچک است که خودش نیم نفر هم محسوب نمی‌شود. می‌دانم که در شرایط دستگیری‌های پرحجم و انباشتن زندان‌ها توسط حاکمیت، تحقق مطالبه‌ی آزادی زندانیان در اثر کنشی فردی عملا در حکم "ماموریت غیرممکن" است؛ اما آن‌چه در این مقطع از این فرزند خُردِ ایران برمی‌آید، تلاش و ایستادگی تا آخرین نفس به عنوان پیش‌نیازِ تحقق این آزادی‌ها، ضمن دوری از هیجانات در عین حفظ عقلانیت در پرتو مبارزه‌ای تمام‌عیار و خشونت‌پرهیز است. اجتنابم از صَرفِ غذا با چشم امید به آن ادامه خواهد یافت که بعدترها، ایستادگی فراگیرِ گروه‌های جامعه مدنی در این‌باره بتواند نه فقط به آزادی این چند نفر، که به آزادی تعداد بسیار بیشتری از فرزندان ایران بیانجامد.

فرهاد میثمی
دی ۱۴۰۱
زندان رجایی‌شهر


#معلمان_زندانی_تنها_نیستند
#رسول_بداقی
#اسماعیل_عبدی
#جعفر_ابراهیمی
#هاشم_خواستار
#مسعود_فرهیخته
#مهدی_فتحی
#حمید_جعفری

#ژینا_امینی
#مهسا_امینی
#Aýal_durmuş_erkinlik

🔹🔹🔹

🆔 @kashowra

دریافت اخبار از طریق آیدی زیر 👇👇👇

@kashowranews

بازداشت وکلای حقوق‌بشری تقابل حکومت با فعالین اجتماعی است

✍🏽 فروغ سمیع‌نیا

پس از دهه شصت که زندانیان سیاسی و عقیدتی بدون حق وکیل در دادگاه‌ها محاکمه می‌شدند، طی سال‌های زیادی حق داشتن وکیل از کلیه زندانیان سیاسی سلب شد. در اواسط دهه هفتاد و اوایل هشتاد به مدد تلاش عده‌ای از وکلای حقوق بشری و مستقل، کم کم دوباره زندانیان سیاسی حضورشان در دادگاه با وکیلی مستقل همراه شد. وکلایی که نه تسخیری بودند و نه چشم‌داشت مالی به پرونده‌های سیاسی داشتند. این وکلا در حقیقت امید و روشنی بودند در روزهای سیاهی که دانشجویان و فعالین برای ابراز عقیده و حق‌خواهی حداقلی خود بازداشت، دادگاه، زندان و… را از سر می‌گذراندند. وکلا راهکار و مشاوره می‌دادند و در نهایت در دادگاه برای دفاع حاضر می‌شدند.

طی این سال‌ها وکلای زیادی برای حق‌خواهی دیگران، زندانی شدند و حکم‌های بلندمدت گرفتند. اما همچنان با وجود همه‌ی تهدیدها و زندان و… باز وکلای حقوق بشری در صحنه حق‌خواهی کنار زندانیان سیاسی حاضر بودند. این‌بار نه تنها فعالین اجتماعی که تعداد زیادی از مردم عادی بازداشت‌شده در اعتراضات خیابانی هم از وجود این وکلا و وکالت‌های حقوق‌بشرانه بهره‌مند می‌شدند.

متاسفانه در روزهای اخیر دوباره مطلع شدیم که پنج نفر از این وکلا در جلسه‌ای بازداشت شدند و با گذشت ۶ روز از بازداشت، هنوز خبری از ایشان نیست. بازداشتی که هیچ‌گونه پایه‌ی حقوقی ندارد، در حقیقت ضربه‌ای است به جامعه مدنی و مردم معترض تا همین امیدهای کوچک برای اعتراض و فعالیت نیز از ایشان گرفته شود.

درمیان این وکلا، مصطفی نیلی نامی آشنا برای بسیاری از زندانی‌های آبان و سیاسی و فعالین زنان و …. است. وکیلی که همیشه برای همه زندانیان فرصت داشت و نه تنها من، که یکی از موکلین ایشان بودم که اکثریت موکلینش نوشتند که مصطفی نیلی همیشه و در هر جایی که به وی نیاز داشتیم حاضر بود. وکیلی که همواره نگران زندگی و بیماری زندانی بود و از هیچ تلاشی برای رفع مشکل آنان دریغ نمی‌کرد.

مهدی محمودیان نیز به روایت فعالیت‌ها و تلاش‌هایش برای زندانیان سیاسی و عقیدتی خصوصا ساکن شهرستان که مانند زندانیان پایتخت، شانس دیده شده نداشتند نامی آشناست.

تلاش‌های همه این وکلا در این روزهای سیاه قابل ستایش است و از روز بازداشت آنان دوباره احساس بی‌پناهی در این روزهای سخت برای‌مان بیشتر شده است. تلاش برای آزادی این وکلا وظیفه تک‌تک ماست. همه فعالین با هر گرایش فکری باید در مقابل فشار بر جامعه وکلای مستقل و حقوق بشری بایستیم تا کوچکترین حق‌مان نیز دوباره از ما باز پس گرفته نشود.
وکلای بازداشت شده :
#مصطفی_نیلی
#مریم_افرافراز
#مهدی_محمودیان
#محمدرضا_فقیهی
#آرش_کیخسروی
#دادخواهی
#آزادشان_کنید
@zan_j