گریسیلا را از پلههای ایستگاه مترو بالا کشید. و به داخل یک فورد فالکون (Ford Falcon) انداختند. گریسیلا را مستقیم به بازداشتگاه مخفی «اسما» ESMA در دانشکده مکانیک نیروی دریایی بردند. سه شاهد عینی همان روز با پدر گریسیلا تماس گرفتند و گفتد ماموران حکومت نظامی او را با خود بردند.
برآورد میشود طی دوره دیکتاتوری نظامی آرژانتین، بین سالهای ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳، حدود پنج هزار تن، تنها در بازداشتگاه مخفی «اسما» بازداشت شدند. اکثر این افراد دیگر هرگز به خانه بازنگشتند. گریسیلا دالئو از معدود جان بهدربردگان
شکنجهگاه مخوف «اسما» است. او ۱۵ ماه در این بازداشتگاه بازجویی و
شکنجه شد.
شکنجهگران چندین بار گریسیلا را در محوطه چمن دانشکده مکانیک روی زانو نشاند و وانمود کردن که میخواهند او را اعدام میکنند، اما در نهایت او را به تبعید فرستادند و…
جام جهانی ۱۹۸۷ آرژانتین در حالی برگزار شد که دیکتاتوری نظامی این کشور هزاران زندانی را در بازداشتگاهها کشته بود و داشت
شکنجه میکرد. البته که مسئولان «فیفا» سعی میکردند تمامی این گزارشها را نادیده بگیرند.
در اوج سرکوب و
شکنجه و
کشتار هزاران دانشجو، نویسنده و هنرمند، فعال کارگری، روزنامهنگار، وکیل و فعالان سیاسی چپ و…گئورگ اریکسون، سرمربی وقت تیم ملی سوئد، مصاحبه کرد و گفت: «اقامت ما در آرژانتین عالی است. به ما خیلی خوش میگذره. چیزی هم ندیده که نشانگر بدی شرایط آرژانتین باشد.» دیکتاتوری نظامی آرژانتین برای این رقابتهای جام جهانی آن سال ۵۲۰ میلیون دلار خرج کرد. (تقریبا چهار برابر رقابتهای سال ۱۹۸۲ اسپانیا.)
بازی فینال جام جهانی ۱۹۷۸ روز ۲۵ ژوئن، میان آرژانتین و هلند، در استادیوم «مونومنتال» تنها کمی دورتر از بازداشتگاه مخوف «اسما»، برگزار شد. گریسیلا دالئو و شمار اندکی از جان بهدربردگان «اسما» شهادت دادهاند که چه طور در روز فینال بازیها،
شکنجهگران و زندانیان در کنار هم به تماشای بازی آرژانتین و هلند نشستند. گریسیلا دالئو، در مقالهای که بعدها با نام «وقتی که برد یک پیروزی نیست» منتشر کرد روز قهرمانی آرژانتین در زندان را این طور بهیاد میآورد: همراه با سایر زندانیان، نگهبانان و مسئولان بازداشتگاه پای یک تلویزیون سیاهوسفید نشسته بودند. در حالی که صدای تشویق و هیاهوی تماشاگران استادیوم از کمی دورتر شنیده میشد. برای لحظهای
شکنجهگران و زندانیان متحد و همبسته شده بودند.
گریسیلا در مقالهاش از فردی با نام خورخه ادواردو، از مسئولان اصلی
شکنجهگاه «اسما»، نام میبرد که به تعبیر او «دیوانه» شده بود و فریاد میزد: «ما بردیم! ما بردیم!!» دست زندانیانش را میفشرد و
بر گونههای آنها را بوسه میزد!
او در جایی دیگری از یادداشت خود مینویسد: «اگر آنها پیروز میشوند، ما باختهایم».
گریسیلا در ادامه مقالهاش نوشت: بعد بازی، او و چند نفر دیگر از زندانیان را سوار یک پژو ۵۰۴ میکنند و به مرکز شهر میبرند. گریسیلا میگوید باورش نمیشد که چنین جمعیتی در خیابان جمع شدهاند و جشن «پیروزی» گرفتهاند. گریسیلا ادامه میدهد در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شده بود با خود فکر میکرد اگر همین الان فریاد بزند که «من یک ناپدیده شدهام!» کسی این وسط هرگز به چنین «مزخرفی» گوش نخواهد داد.
🖍بهنام دارایی زاده
#فوتبال#جام_جهانی#مرگ_بر_جمهوری_کشتار_شکنجه_سرکوب @zan_j