#مقالهشهری که از آنِ من نیست؛
معلولان و فضای شهریسیاوش توانا – در این بررسی مختصر یک روزِ یک فرد معلول حرکتی را در نظر میگیریم که تصمیم دارد خود بهتنهایی برای کاری اداری و پس از آن برای تفریح در شهر حرکت کند.
مفهوم فضا در جامعهشناسی
در جامعهشناسی امروز، مفهوم فضا اهمیت روزافزونی پیدا کرده است. جامعهشناسی فضا، ساختار اجتماعی و مادی فضاها و تاثیرات آن بر دیگر سوژهها را مورد بررسی قرار میدهد. میشل فوکو در تعریف فضا چنین میگوید: «فضایی که در آن زندگی میکنیم، که ما را از خودمان بیرون میکشد، که در آن فرسایش زندگی، زمان و تاریخ ما رخ میدهد، فضایی که ما را چنگال میکشد و میجوید، به خودی خود فضایی ناهمگون است. ما درون مجموعهای از روابط زندگی میکنیم».
⚡️شهر برای تمامی شهروندان
این حق هر شهروندی است که به تمام فضاهای شهر دسترسی داشته باشد و بتواند بهصورت عادی و معمولی به امور روزمره و فعالیتهای خود در شهر بپردازد. یکی از بزرگترین گروههایی که چنین حقی برایشان نادیده گرفته شده است − و یا بهحدی کمدیده شده که میل به صفر میکند − معلولین هستند. طبق آمار جهانی ۱۵درصد از افراد جامعه را معلولین تشکیل میدهند که این، معلولین را تبدیل به اقلیت قابلتوجهی میکند. اما این اقلیت بزرگ در بسیاری از حقوق از جمله حق مشارکت در فضای شهری تا حد بسیار زیادی محروم هستند. براساس تعاریف ذکرشده، شهر دارای فضای ساختارمند و سازمانیافتهای است. مسئولیت سازماندهی به این فضا برعهده شهرداری و دولت است. این نهادها براساس ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری که در سال ۱۳۶۸ بهتصویب شورای عالی شهرسازی و معماری ایران رسید ]و در سالهای پس از آن نیز بازنگری و تغییراتی یافت[ و لازمالاجرا گردید، موظف هستند که چینش فضای شهری را با قواعد مخصوصی مناسبسازی نمایند که گروه های خاصی از مردم بهدلیل محدودیتهای حرکتی و معلولیت از استفاده از آنها محروم نشوند و تردد، رسیدن، دستیابی و استفاده مستقل کلیه افراد از آن فضا و تجهیزات معماری درون آن امکانپذیر باشد.
https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/750165/&rhash=0ceb6994783a68#حق_به_شهر#حقوق_شهروندی#اعتراض_اعتصاب#مرکز_گرایی#دیکتاتوری#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی