برنج محصولی استراتژیک و پرمصرف است که منبع تغذیه بیشتر مردم در کشور بهحساب میآید، اما تولید این محصول استراتژیک مشکلات عدیدهای هم دارد.
گیلان به عنوان بزرگترین تولیدکننده ارقام بومی و با کیفیت برنج با ۲۳۸ هزار هکتار اراضی شالیزاری رتبه اول کشور را از لحاظ سطح زیرکشت و رتبه دوم تولید را به خود اختصاص دادهاست
طیسالهای اخیر تنش آبی و کمآبی رنج کشاوزران را برای به دست آوردن این محصول دوچندان کردهاست.
نقش زنان کشاورز در کشت برنج
#زنان_شالیکار از سالهای دور تاکنون نقشی اساسی در اقتصاد خانواده داشتهاند. برخی از آنها با بیش از ۶۰ سال سن در مزارع کار میکنند، اما حقوق مکفی و
#بیمه ندارند. تنها کاری که دولت در این سالها برایشان انجام داده، بیمه روستایی است که طی آن باز هم تحت تکفل همسر هستند و بیمه جداگانهای برای کارشان ندارند
با اینکه طبق ماده 85 از قانون کار حفظ و تامین سلامت از الزامات هر واحدکاری است اما بهداشتی کردن زمین کشاورزی به علت آبیاری با آب چاهها و آلودگیهای مربوط به سطح فاضلاب در مناطق مختلف ناممکن است و همچنین برخی خطرات مربوط به زالوها یا عفونتهای مربوط به گِلها را که جزو بسترطبیعی شالیزارهاست،نمیتوان پاکسازی کرد. از این جهت خطراتی راکه متوجه سلامت شالیکاران است، نمیتوان از فضای دشتها جدا دانست. برای زراعت در شالیزارحدود 10 ساعت از شبانه روز زانوی کشاورزان در آب است. آبی که از چاههای حفر شده در کنار زمینها تامین میشود.
گودی کمر، آرتروز گردن و زانو و تعویض غضروف زانو، بیشترین گزارشهایی بوده که از کشاورزان به بیمارستانهای شمالی اعلام شده است. دکتر هادی عطایی،رزیدنت ارتوپد بیمارستان شهید بهشتی شهرستان بابل در گفت و گو با «قانون» در جواب خطرات ناشی از شرایط شالیکاران به ویژه زنانی که با نوزادان به دشت ها می روند، گفت: «درد مفاصل به دنبال تماس مکرر با آب و به دلیل نکروز(بافت مرده) بافت نرم اطراف مفاصل مچ پا و زانو اتفاق میافتدو این بیماران در ریسک بالایی از آرتریت التهابی(التهاب مفاصل) هستند. به دلیل استفاده مکرر و وزنگذاری نامناسب افراد کشاورز آرتروز زودرس مفاصل هیپ (لگن) و زانو نیز در این افراد شایع است».
#زنان_کشاورز#شالیکار#بیماری_ازکارافتادگی#امنیت_شغلی#بیمه@zan_j