زن و جامعه (زن کارگر)
#اعتصاب_معلمان
Канал
2,08 тыс.
подписчиков
17,1 тыс.
фото
14,3 тыс.
видео
5,21 тыс.
ссылок
تماس با ما :
@Zan_jameh
Women's emancipation
Forwarded from زن و جامعه (زن کارگر)
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سه شنبه ۱۰ مهرماه- #بجنورد .
مبارزه معلمان برای دفاع از زندگی و معیشت.
از اعتصاب معلمان و کارگران دفاع کنیم
#اعتصاب_کارگران #اعتصاب_معلمان
@zan_j
مبارزه معلمان برای دفاع از زندگی و معیشت.
از اعتصاب معلمان و کارگران دفاع کنیم
#اعتصاب_کارگران #اعتصاب_معلمان
@zan_j
#اعتصاب_معلمان_سال_1300 شمسي
از كتاب: #شوق_يك_خيز_بلند
نوشته :جليل محمودي و ناصر سعيدي چاپ اول 1381
يكي از مهم ترين حركت هاي اعتراضي كه در زمان حيات شوراي مركزي اتحاديه هاي كارگري ايران رخ داد ، اعتصاب معلمان تهران بود. اين رويداد آن چنان اهميت داشت كه تا مدتي در صدر اخبار سياسي – اجتماعي آن دوره قرار گرفت . در زمان صدارت قوام السلطنه، معلمين مدارس دولتي كه مدت شش ماه حقوق آن ها پرداخت نشده بود، بيانيه اي در اعتراض به اين امر منتشر كردند و در دي ماه 1300 وارد اعتصاب شدند. آموزگاران قبلا" نيز چندين بار از عدم پرداخت حقوق خود شكايت كرده و يك بار هم اعتصاب نموده بودند. آن اعتصاب نيز به نوبه ي خود داراي اهميت بود . معلمان مدت 10 روز تعطيل كرده و در مسجد سپهسالار تحصن نموده بودند. تاثير اعتصاب اول معلمان به اندازه اي بود كه تاريخ نگاراني كه كم ترين توجهي به فعاليت اتحاديه اي در آن دوره نكرده اند ، به ناچار واقعه مذكور را به حساب آورده، اشاره اي به آن كرده اند. اما اعتصاب دي ماه با شكوه و پر حرارت تر بود. مدت 22 روز ادامه داشت و به يك نمايش سياسي عليه حكومت تبديل شد. گرماي اعتصاب هيجان عمومي در تهران را به اوج رساند. محصلين به اجتماعات پيوستند و از معلمين خود حمايت كردند . روز پنج شنبه 21 دي ماه 1300 عده اي از دانش آموزان مدارس متوسطه و ابتدايي تهران تظاهرات كردند. آن ها با پرچم سياه رنگي كه عبارت "احتضار معارف" بر آن نقش بسته بود، در ميدان توپ خانه گرد هم آمدند و فرياد هاي " زنده باد معارف"، " يا مرگ يا معارف" سر دادند. آژان ها با مشت و چوب و شمشير به صفوف دانش آموزان تاختند، آن ها را مضروب ساختند و از ميان آنان دو تن را به كلانتري بردند. اما سركوب ، اراده ي محصلين را در هم نشكست. عقب نشستند و به تظاهرات ادامه دادند.
در مجلس شوراي ملي ، جايي كه قرار بود از منافع مردم دفاع شود، سردار معظم خراساني ( تيمور تاش بعدي) به معلمان اهانت كرد و گفت: "من استخوان پوسيده ي يك سرباز را با بيست معلم عوض نمي كنم." روزنامه ي حقيقت ضمن افسوس از اين واقعيت دردناك كه هنوز هم كساني كه تا ديروز سند فروختن ايران را امضاء مي كردند، بر مقدرات جامعه حاكمند، در پاسخ به تيمور تاش نوشت:"ما استخوان پوسيده ي يك معلم را با صد نفر از امثال سركار نمي فروشيم."
در آن زمان تعداد معلمين مدارس ابتدايي و متوسطه و دارالفنون و دارالمعلمين متجاوز از 500 تن بود. حقوق آموزگاران مدرسه ابتدايي 25 تومان و معلم متوسطه ساعتي 4 قران و دريافتي مدرسين دارالفنون و دارالمعلمين نسبتا" بيش تر بود. بهانه حكومت براي پرداخت نكردن حقوق ها، خالي بودن خزانه بود. هنگامي كه دكتر مصدق كه در آن زمان وزير ماليه ( دارايي) در كابينه قوام السلطنه بود، از مجلس تقاضاي اعتبار براي ساختن سد نمود، سليمان ميرزا اسكندري نماينده ي سوسياليست مجلس اعتراض كرد و در نطقي خطاب به مصدق گفت:" مي خواهيد سد ببنديد. شما سد در مقابل ترقي مملكت مي بنديد كه پول به معارف ( وزير آموزش و پرورش) نمي دهيد. امسال در موقع امتحان معلوم مي شود كه يك سال وقت اطفال مملكت را به هدر داديد. براي جلوگيري از خرابي املاك خالصه ، دولت اعتبار مي خواهد، بنده موافق بودم ، اگر پول داشتيم الحال باز مي گويم بايد اول حقوق معلمين بدبخت داده شود. براي املاك اربابي مي خواهيد سد ببنديد. بنده مخالفم .آقاي ارباب خودش پول بدهد."
تحصن ها، اجتماعات و راهپيمايي هاي متعدد كابينه قوام را كه از قبل متزلزل بود، ضعيف تر كرد. در 30 دي ماه 1300 شمسي حكومت سقوط كرد. سرانجام با پرداخت بخشي از حقوق هاي عقب افتاده و قول پرداخت مابقي آن، كلاس هاي درس برپا شد و معلمان موقتا" سركار خود بازگشتند. اما پرداخت حقوق ها دست آورد تثبيت شده اي نبود. بعدا" دوباره معلمان با همين مشكل روبرو شدند. مجددا" در مرداد ماه 1301 اعتراض معلمين به شكل تحصن ادامه يافت. اين بار "معلمين در مجلس متحصن شدند. يك ماه سنبله( شهريور) را در عوض تدريس، در پارلمان متحصن شده، براي تامين بودجه ي خود، دوندگي ها كردند تا اين كه بالاخره به امر مجلس شوراي ملي دولت تصويب نامه صادر كرد كه همه ماهه در هشتم ماه فرنگي مبلغ 8000 تومان از عايدات گمرگ به مدارس پرداخته شود و حقوف معوقه به طور استهلاك تاديه گردد. معلمين متقاعد شده در سر كلاس ها حاضر" شدند.
@zan_j
@amookhtan
از كتاب: #شوق_يك_خيز_بلند
نوشته :جليل محمودي و ناصر سعيدي چاپ اول 1381
يكي از مهم ترين حركت هاي اعتراضي كه در زمان حيات شوراي مركزي اتحاديه هاي كارگري ايران رخ داد ، اعتصاب معلمان تهران بود. اين رويداد آن چنان اهميت داشت كه تا مدتي در صدر اخبار سياسي – اجتماعي آن دوره قرار گرفت . در زمان صدارت قوام السلطنه، معلمين مدارس دولتي كه مدت شش ماه حقوق آن ها پرداخت نشده بود، بيانيه اي در اعتراض به اين امر منتشر كردند و در دي ماه 1300 وارد اعتصاب شدند. آموزگاران قبلا" نيز چندين بار از عدم پرداخت حقوق خود شكايت كرده و يك بار هم اعتصاب نموده بودند. آن اعتصاب نيز به نوبه ي خود داراي اهميت بود . معلمان مدت 10 روز تعطيل كرده و در مسجد سپهسالار تحصن نموده بودند. تاثير اعتصاب اول معلمان به اندازه اي بود كه تاريخ نگاراني كه كم ترين توجهي به فعاليت اتحاديه اي در آن دوره نكرده اند ، به ناچار واقعه مذكور را به حساب آورده، اشاره اي به آن كرده اند. اما اعتصاب دي ماه با شكوه و پر حرارت تر بود. مدت 22 روز ادامه داشت و به يك نمايش سياسي عليه حكومت تبديل شد. گرماي اعتصاب هيجان عمومي در تهران را به اوج رساند. محصلين به اجتماعات پيوستند و از معلمين خود حمايت كردند . روز پنج شنبه 21 دي ماه 1300 عده اي از دانش آموزان مدارس متوسطه و ابتدايي تهران تظاهرات كردند. آن ها با پرچم سياه رنگي كه عبارت "احتضار معارف" بر آن نقش بسته بود، در ميدان توپ خانه گرد هم آمدند و فرياد هاي " زنده باد معارف"، " يا مرگ يا معارف" سر دادند. آژان ها با مشت و چوب و شمشير به صفوف دانش آموزان تاختند، آن ها را مضروب ساختند و از ميان آنان دو تن را به كلانتري بردند. اما سركوب ، اراده ي محصلين را در هم نشكست. عقب نشستند و به تظاهرات ادامه دادند.
در مجلس شوراي ملي ، جايي كه قرار بود از منافع مردم دفاع شود، سردار معظم خراساني ( تيمور تاش بعدي) به معلمان اهانت كرد و گفت: "من استخوان پوسيده ي يك سرباز را با بيست معلم عوض نمي كنم." روزنامه ي حقيقت ضمن افسوس از اين واقعيت دردناك كه هنوز هم كساني كه تا ديروز سند فروختن ايران را امضاء مي كردند، بر مقدرات جامعه حاكمند، در پاسخ به تيمور تاش نوشت:"ما استخوان پوسيده ي يك معلم را با صد نفر از امثال سركار نمي فروشيم."
در آن زمان تعداد معلمين مدارس ابتدايي و متوسطه و دارالفنون و دارالمعلمين متجاوز از 500 تن بود. حقوق آموزگاران مدرسه ابتدايي 25 تومان و معلم متوسطه ساعتي 4 قران و دريافتي مدرسين دارالفنون و دارالمعلمين نسبتا" بيش تر بود. بهانه حكومت براي پرداخت نكردن حقوق ها، خالي بودن خزانه بود. هنگامي كه دكتر مصدق كه در آن زمان وزير ماليه ( دارايي) در كابينه قوام السلطنه بود، از مجلس تقاضاي اعتبار براي ساختن سد نمود، سليمان ميرزا اسكندري نماينده ي سوسياليست مجلس اعتراض كرد و در نطقي خطاب به مصدق گفت:" مي خواهيد سد ببنديد. شما سد در مقابل ترقي مملكت مي بنديد كه پول به معارف ( وزير آموزش و پرورش) نمي دهيد. امسال در موقع امتحان معلوم مي شود كه يك سال وقت اطفال مملكت را به هدر داديد. براي جلوگيري از خرابي املاك خالصه ، دولت اعتبار مي خواهد، بنده موافق بودم ، اگر پول داشتيم الحال باز مي گويم بايد اول حقوق معلمين بدبخت داده شود. براي املاك اربابي مي خواهيد سد ببنديد. بنده مخالفم .آقاي ارباب خودش پول بدهد."
تحصن ها، اجتماعات و راهپيمايي هاي متعدد كابينه قوام را كه از قبل متزلزل بود، ضعيف تر كرد. در 30 دي ماه 1300 شمسي حكومت سقوط كرد. سرانجام با پرداخت بخشي از حقوق هاي عقب افتاده و قول پرداخت مابقي آن، كلاس هاي درس برپا شد و معلمان موقتا" سركار خود بازگشتند. اما پرداخت حقوق ها دست آورد تثبيت شده اي نبود. بعدا" دوباره معلمان با همين مشكل روبرو شدند. مجددا" در مرداد ماه 1301 اعتراض معلمين به شكل تحصن ادامه يافت. اين بار "معلمين در مجلس متحصن شدند. يك ماه سنبله( شهريور) را در عوض تدريس، در پارلمان متحصن شده، براي تامين بودجه ي خود، دوندگي ها كردند تا اين كه بالاخره به امر مجلس شوراي ملي دولت تصويب نامه صادر كرد كه همه ماهه در هشتم ماه فرنگي مبلغ 8000 تومان از عايدات گمرگ به مدارس پرداخته شود و حقوف معوقه به طور استهلاك تاديه گردد. معلمين متقاعد شده در سر كلاس ها حاضر" شدند.
@zan_j
@amookhtan