زن و جامعه (زن کارگر)

https://www.etilaatroz.com/99990/lets-do-something-so-that-dignity-of-all-families-goes-away-at-same-time/

هنگام دنبال‌کردن خبرهای مرتبط به قتل رومینا اشرفی، به یک‌سری تویت‌هایی می‌رسم که در واکنش و یا تأمل در مورد این فاجعه نوشته شده است. سُفره‌ی دل خیلی از دختران و زنان باز شده است: یکی از سیلی‌های غیرتی برادرش نوشته بود و دیگری از اولین مشت و لگدهای پدر، وقتی فهمیده بودند که بعضی کارهای آنان مطابق عرف جامعه نبوده‌ و «غیرت» آن‌ها را خدشه‌دار کرده است. کاربر دیگری نوشته بود که چطور پدرش حمایتش کرده وقتی یکی از رابطه‌های قدیمی‌اش به پخش عکس‌های خصوصی‌اش در فضای مجازی تهدیدش کرده و دیگری نوشته که وقتی برای اولین‌بار برادرش در مورد بیرون‌رفتنش سین-جین‌اش کرده، مادرش به او هشدار داده تا اولین و آخرین بارش باشد که در مسائل شخصی خواهرش دخالت می‌کند و این‌گونه بوده که برادرش حد و مرزش را شناخته است. در این میان تویتی بود از مهرنوش، خواننده ایرانی که چطور پدر و مادرش از او خواسته بودند که ویدیوهایش را جمع کند؛ چون هیچ «آبرویی» برای آن‌ها نمانده و نمی‌توانند از خانه بیرون بروند. و اما توجه و فکر من جلب تویتی شد که از جوانان ایرانی خواسته بود همه با هم دست به کارهایی بزنند که آبروی همه خانواده‌ها همزمان برود تا دیگر کسی نگران حرف مردم نباشد. بدون شک که این تویتِ برانگیزنده طعنه‌آمیز است. بعضی‌ها به تویت خندیده بودند و بعضی اعلام آمادگی کرده بودند که حاضرند چنین کاری کنند. اما در این میان کسی نوشته بود که «نه، نمی‌شود، چون باز هم آبروی خانواده ما بیش‌تر از همه خواهد رفت.» و این مرا بیش‌تر از همیشه به فکر واداشت. چطور ممکن است که وقتی آبروی همه قرار است یکسان برود، از خانواده‌ای بیش‌تر خواهد رفت. این تویت به احتمال زیاد شاید یک طنز تلقی شود، ولی به‌نظر من بازتاب‌دهنده‌ی عمق تفکر جامعه‌های به‌شدت سنتی است که نیاز به تأمل دارد. و به همین دلیل خواستم که یک نگاه اجمالی (چون می‌شود خیلی مفصل‌تر در این مورد نوشت و بحث کرد که متأسفانه در این مقاله کوتاه مقدور نیست) بر تأثیر عرف و هنجارهای آسیب‌آور و مخربی بیندازم که در تار و پود و لایه‌های گوناگون زندگی ما به‌شدت پیچیده است....
#آبرو_غیرت_ناموس
#زن_ناموس_کسی_نیست
@zan_j